တစ္ဦးေပၚတစ္ဦးအျပန္အလွန္ေလးစားျခင္း ( mutual respect )
လူအမ်ားေနထုိင္ေသာ ဤကမ႓ာေျမၾကီးသည္ လူမ်ိဳးေပါင္းစုံ, ဘာသာစကားေပါင္းစုံ, ယဥ္ေက်းမႈေပါင္းစုံႏွင့္ ႏွစ္သက္စရာ, ေလ့လာစရာ, လည္ပတ္စရာ ေနရာမ်ိဳးစုံရွိသည္။ မတူညီျခင္းမ်ားကပင္ အလွတရားျဖစ္ေနၾကသည္။ အလွတရားကုိခံစားတတ္သည္ကလည္း လူသားသတၲဝါတုိ႕တြင္ တစ္ျခားေသာ တိရစၧာန္တုိ႕ထက္သာသည့္အခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ ထုိကဲ့သုိ႕အလွတရားမ်ားႏွင့္ ကမ႓ာေျမၾကီးတည္ျမဲဖုိ႕ရန္ မည္သည့္အရာက အဓိကလုိအပ္ပါသလဲ။ နုိင္ငံအခ်င္းခ်င္း, ေခါင္းေဆာင္အခ်င္းခ်င္း, တုိိင္းသူျပည္သားအခ်င္းခ်င္း, မိသားစုအခ်င္းခ်င္, ေဆြမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း, ညီအကုိေမာင္ႏွစ္မအခ်င္းခ်င္း, သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ေလးစားမႈ ( mutual respect ) ရွိရန္အထူးလုိအပ္ပါသည္။
တစ္ဦးေပၚတစ္ဦးအျပန္အလွန္ေလးစားမႈကုိ မည္သည့္အရာကျပပါသလဲ။ မိမိ၏ကုိယ္အမႈအယာ, ႏႈတ္အမႈအယာက အဓိကက်ပါသည္။ ေလးစားမႈအျပန္အလွန္မရွိေသာ တုိင္းျပည္မ်ား, ေခါင္းေဆာင္မ်ား, တုိင္းသူျပည္သားမ်ား, မိသားစုမ်ား, ေဆြမ်ိဳးညာတကာမ်ား, ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွစ္မမ်ား, သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ ဘယ္ေသာအခါမွ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းႏွင့္ သာယာေသာဘဝမ်ိဳးမရႏုိင္ေပ။ လူအမ်ားစုသည္ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈမရွိေသာေၾကာင့္ သူတုိ႕လုိခ်င္ေသာ ဘဝတုိးတက္မႈ, တုိင္းျပည္တုိးတက္မႈ, မိသားစုတုိးတက္မႈ ( သာယာမႈ ) မ်ားမရျခင္းျဖစ္သည္။ စာေရးသူသည္ တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္သူမ်ားကုိေတာ့ မေဝဖန္လုိေတာ့ေပ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ သာမာန္မိသားစု ဥပမာေလးကုိစာေရးသူ ကုိယ္ေတြ႕ႏွင့္ဥပမာေပးလုိက္ရပါသည္။
စာေရးသူသည္အသက္ ၁၈ ႏွစ္အရြယ္က ရုံးတစ္ရုံးတြင္အလုပ္လုပ္ဖူးသည္။ အလုပ္ထဲတြင္ မဝင္းမာဆုိေသာစာေရးမတစ္ေယာက္ ရွိသည္။ ( ပုိဂၢိဳလ္ေရးအရ နာမည္ကုိ လြဲေရးထားပါသည္ ။ ) သူမအားဘာေၾကာင့္သတိထားမိရသလဲဆုိလွ်င္ သူမသည္သူမ၏ ေယာက်ၤားအေၾကာင္းကုိ မနက္ကေနညေနအထိ မေမာနိင္မပန္းနုိင္တရဆက္ ေျပာေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ပင္။ သူမေယာက်ၤား၏ ေကာင္းကြက္မ်ားကုိေျပာျခင္း လားလားမွမဟုတ္။ သူ႕မ၏ေယာက်ၤားမွာ ဘယ္လုိအသုံးမက်ေၾကာင္း, အရက္ေသာက္ဖုိ႕သာတတ္ျပီး ဖခင္တာဝန္မေက်ျပြန္ေက်ာင္း, သူ၏ဝင္ေငြဟာ သူ႕အရက္ဖုိးေတာင္မေလာက္ေၾကာင္းကုိ ရႈ႕မျငီးဖြယ္ေျပာေနခဲ့သည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ အယုတ္တအညတ္တစကားမ်ားပင္ ပါလာတတ္ေသးသည္။ စာေရးသူသည္ထုိစဥ္က သူတုိ႕၏ ကေလးကုိသနားမိခဲ့သည္။
စာေရးသူသည္ ငယ္စဥ္ကပင္ စာဖတ္ျခင္းကုိဝါသနာပါသူျဖစ္သည္။ စာဖတ္ရျခင္းသည္ အသိတုိးရုံသက္သက္မဟုတ္, သိထားေသာအသိမ်ားကုိလက္ေတြ႕သုံးရမည္ဟုလည္း လက္ခံထားသည္။ ထုိေၾကာင့္ မဝင္းမာႏွင့္ ရင္းႏွီးေအာင္လုပ္ခဲ့သည္။ ျပီးေတာ့အေလာင္းအစား တစ္ခုလုပ္ခဲ့သည္။ ထုိအရာကား မဝင္းမာ၏ေယာက်ၤားကုိ ၃ လအတြင္း လူေကာင္းျဖစ္လာေအာင္လုပ္ျခင္းပင္။ အနည္းဆုံးတုိးတက္မႈအေနျဖင့္ သူ႕ဝင္ေငြကုိ သုံးလအတြင္း မဝင္းမာအားအပ္ႏွံလွ်င္ပင္စာေရးသူက အနုိင္ဟုသတ္မွတ္သည္။ ေလာင္းေၾကးကေတာ့ သိပ္မမ်ားပါ။ ။ရႈံးသူက စာေသာက္ဆုိင္တြင္ နုိင္သူအားတစ္ဝေၾကြးရမည္။ သုိ႕ရာတြင္ထုိ ၃ လအတြင္းစာေရးသူ၏ စကားကုိ မဝင္းမာက နားေထာင္ရမည္။ သူမလည္း သူမ၏ေယာက်ၤားလိမၼာလာမည္ဆုိေသာ အေၾကာင္းႏွင့္ပင္ စာေရးသူ၏ ေတာင္းဆုိခ်က္ကုိ စိတ္ပါလက္ပါ လက္ခံခဲ့သည္။
ပထမေျခလွမ္းအေနျဖင့္ မဝင္းမာအား ေယာက်ၤားတုိ႕အမုန္းဆုံး အရာကုိ ေျပာျပခဲ့သည္။ ထုိအရာကား ခရားေရလြတ္တတြတ္တြတ္ေျပာျခင္း ( Nagging ) ပင္။ ထုိ႕ေၾကာင့္အိမ္မွာေကာ ရုံးမွာပါ သူမ၏ေယာက်ၤားမေကာင္းေၾကာင္းမေျပာရဟု သေဘာ တူညီခ်က္ရခဲ့သည္။ ဝိသာခါ ေက်ာင္းအမၾကီးကုိ ဗုဒၶေဟာၾကားခဲ့ေသာ အခ်က္ေလးခ်က္မွ ၂ ခ်က္ကုိ ထပ္ေလာင္းေျပာျပခဲ့သည္။ ( သိျပီးေသာသူမ်ားအတြက္ မရည္ရြယ္ပါ မသိေသးသူမ်ား အတြက္ ေဖၚျပလုိက္သည္။ )
၁။ အိမ္တြင္းမီးကုိလည္း အိမ္ျပင္သုိ႕မသယ္ႏွင့္
၂။ အိမ္အျပင္ကမီးကုိလည္း အိမ္တြင္းသုိ႕မသယ္ႏွင့္
အိမ္အတြင္းကမီးကုိ အိမ္အျပင္သုိ႕မသယ္ႏွင့္ဆုိေသာ အဓိပၸါယ္မွာ မိမိ၏ေယာက်ၤား, ေယာကၡထီး,ေယာကၡမ, အိမ္သူအိမ္သားတုိ႕၏ မေကာင္းေၾကာင္းမ်ားကုိ အိမ္အျပင္ဘက္ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္မေျပာေလႏွင့္ဟု ဆုိလုိသည္။
အိမ္အျပင္ကမီးကုိ အိမ္အတြင္းသုိ႕မသယ္ႏွင့္ ဆုိသည္မွာ လင္ေယာက်ၤား, ေယာကၡထီး, ေယာကၡမ, အိမ္သူအိမ္သားတုိ႕၏မေကာင္းေၾကာင္းကုိ ပတ္ဝန္းက်င္ကေျပာဆုိသံ ၾကားေသာ္ မည္သူက မည္သုိ႕ေျပာသည္ကူိ အိမ္တြင္း၌ ျပန္မေျပာရန္ ဆုိလုိသည္။ ဤ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္မွာ အိမ္ေထာင္စုတစ္စုတည္းကုိပင္ ရည္ရြယ္သည္မဟုတ္ေပ။ နုိင္ငံအခ်င္းခ်င္းသာမက အလုပ္ခြင္နယ္ပယ္, လူမႈဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္မ်ား ႏွင့္ပါအက်ံဳးဝင္သည္။
ထုိအခ်ိန္မွစ၍ မဝင္းေမာ္ထံမွ သူေယာက်ၤားမေကာင္းေၾကာင္းေျပာသံ သိပ္မၾကားရေတာ့ေပ။ ( တစ္ခါတစ္ရံေတာ့ ၾကားခဲ့ရေသးသည္။ )
ဒုတိယေျခလွမ္းအေနျဖင့္ မဝင္းေမာ္အား ေန႕စဥ္အရက္တစ္ပုိင္းဝယ္ကာ အိမ္၌ သူမေယာက်ၤားစားရန္ အျမည္းမ်ားကုိ သူမကုိယ္တုိင္ခ်က္ျပဳတ္ေၾကာ္ေလွာ္ဖုိ႕ရန္ အၾကံေပးခဲ့သည္။ ထုိ႕အျပင္ သူေယာက်ၤားအား အိမ္မွာပင္အရက္ေသာက္ရန္ ခ်ိဳသာစြာေျပာရန္ထပ္ေလာင္းေျပာဆုိခဲ့သည္။ အစမွာေတာ့ သူ႕မ၏ ေယာက်ၤားမွာ ဂဂ်ီဂေခ်ာင္ ၾကခ်င္ေပမယ့္ ႏွစ္ပတ္အတြင္း ၌ပင္အိမ္ျပန္ခ်ိန္မွန္လာသည္။ အရက္ကုိအိမ္တြင္သာ ေသာက္ေတာ့သည္။ အိမ္တြင္ေသာက္လွ်င္အျမည္းမ်ားမ်ားႏွင့္ အရက္ကုိဇိမ္ခံေသာက္ရသည္မဟုတ္ပါလား။ ေဘးတြင္လည္းမိန္းမက ျပံဳးျပံဳးႏွင့္ သူအရက္ေသာက္ေနစဥ္တြင္ စကားေျပာေဖာ္ရေနသည္မဟုတ္ပါလား။
တတိယေျခလွမ္းအေနျဖင့္ မဝင္းေမာ္အား သူ႕မေယာက်ၤားေတာ္ေၾကာင္း, လိမၼာလာျပီျဖစ္ေၾကာင္းကုိ အိမ္မွာေကာ, ရုံးမွာပါေျပာဖုိ႕ရန္အၾကံေပးခဲ့သည္။ မဝင္းမာလည္းအၾကံေပးခ်က္အတုိင္း မလြဲမေသြလုပ္ခဲ့သည္။ ခ်ီးမႊမ္းခ်က္, သူေယာက်ၤားေပၚတြင္အထင္ၾကီးေလးစားသည္ ဟူေသာစကားေတြ မဝင္းေမာ္ႏႈတ္မွထြက္က်ဖန္ မ်ားလာေတာ့ သူမ၏ေယာက်ၤားမွာ အေျပာင္းလဲၾကီးေျပာင္းလဲသြားသည္။ ညဆုိရင္ အိမ္ကုိအခ်ိန္မွီ ျပန္လာသည္။ သူရေသာေငြကုိသူမိန္းမအားအကုန္အပ္သည္။ အရက္ေတာ့မျပတ္။ သူတစ္သက္လုံးေသာက္လာေသာ အရက္ကုိေတာ့မျဖတ္ပစ္နုိင္ေပ။
ထုိအေလာင္းအစားတြင္ စာေရးသူ ႏွစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ႏွင့္ပင္ အျပတ္အသတ္နုိင္ခဲ့သည္။ ေလာင္ကစားကအဓိကဆုိလုိရင္းမဟုတ္ေပ။ စာေရးသူေျပာခ်င္သည္က အျပန္အလွန္ေလးစားမႈပင္။ မဝင္းမာတုိ႕မိသားစုအဆင္ေျပသာယာသြားသည္မွာ ( Mutual Respect ) အျပန္အလွန္ေလးစားမႈကုိ ရရွိသြားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ စာဖတ္သူ သင္သည္သင့္မိသားစု ကုိေပ်ာ္ရႊင္ေစလုိပါက သင့္မိသားစုတြင္ သင္အပါအဝင္ တစ္ဦးကုိတစ္ဦးအျပန္အလွန္ေလးစားဖုိ႕အထူးလုိသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ သင့္ေယာက်ၤား, သင့္ဇနီး, သင့္သားသမီး, တစ္အိမ္တည္းအတူေန ေဆြမ်ိဳးတုိ႕၏ ေလးစားဖြယ္ အခ်က္အလက္မ်ားကုိ ရွာေဖြျပီး ေလးစားတတ္ေအာင္လုပ္ပါ။လူတစ္ဦးမွတစ္ဦးအေပၚ အမွန္တစ္ကယ္ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ေလးစာနုိင္ၾကပါေစ.......
PS
စာၾကြင္းသည္ ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ေတာ့မဆုိင္ပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းျပီး တစ္ဦးကုိတစ္ဦးအျပန္အလွန္ ေလးစာမႈရခဲ့ေသာ မဝင္းမာမွာ ထုိေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ၆ လခန္႕သာခံစားလုိက္ရသည္။ အရက္ကုိအရင္ကအလြန္အကၽြံေသာက္ခဲ့ေသာ သူမ၏ေယာက်ၤားမွာ အရက္ေၾကာင့္ပင္ လူ႕ေလာကမွ ထြက္ခြာသြားခဲ့ရသည္။
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္/ ေမြး )
လူငယ္ ႏွင့္ ေလွကားထစ္မ်ား ( the youth and the stairs )
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္/ ေမြး )
Knowledge to action
လူတစ္ေယာက္ အျမင့္တစ္ေနရာကုိေရာက္ဖုိ႕ ျဗဳန္းဒုိင္းၾကီးမေရာက္ႏုိင္ပါ။ အခက္အခဲ ေပါင္းမ်ားစြာကုိ ေက်ာ္လႊားျပီးမွသာလွ်င္ ေရာက္ၾကရသည္။ သင္သြားခ်င္ေသာေနရာသုိ႕ ေရာက္ေအာင္ ထုိက္တန္ေသာအားထုတ္မႈကုိ ေပးရသည္။ ႏွစ္ထပ္ျမင့္ေသာ တုိက္ကုိတက္ခ်င္လွ်င္ ေျမ၏ဆြဲငင္အားကုိဆန္႕က်င္ျပီး သင္၏အေလးခ်ိန္ကုိပါ ထမ္းကာ ႏွစ္ထပ္ျမင့္ေသာ ေနရာကုိေရာက္ေအာင္ သင္ေလွ်ာက္လွမ္းရသည္မဟုတ္ပါလား။ အထပ္ေပါင္းမ်ားစြာကုိ ေရာက္ခ်င္လွ်င္ေတာ့ မ်ားစြာေသာေလွကားထစ္မ်ားကုိ သင္ေက်ာ္ျဖတ္ရမည္။ ပင္ပန္းမည္, ဆင္းရဲလိမ့္မည္။ ပင္ပန္းမႈကုိေတာ့ ေခတၲအနားယူျခင္းျဖင့္ ေျဖသိမ့္ပါ။ ဆင္းရဲမႈကုိေတာ့ အားေဆးအျဖစ္ေျပာင္းယူပါ။
အခက္အခဲအက်တ္အတည္းတုိ႕သည္ ဆုေတာင္းရုံ, ဆႏၵျပဳေနရုံႏွင့္မည္သုိ႕မွ် ေက်ာ္လႊုားႏုိင္မည္ မဟုတ္ပါ။ ဒါဆုိလူေတြဘာေၾကာင့္ ဆုေတာင္းျခင္းအမႈကုိ ျပဳၾကပါသနည္း။ စာေရးသူကုိယ္တုိင္လည္းျပဳဖူးပါသည္။ စာေရးသူလက္ခံထားေသာဆုေတာင္းျခင္းသည္ သူမ်ားကကုိယ့္အား လာကူညီေအာင္အကူအညီေတာင္းျခင္းမဟုတ္။ မိမိျဖစ္ခ်င္ေသာ, ေရာက္ခ်င္ေသာေနရာ, ပန္းတုိင္ကုိ မိမိၾကည္ညိဳေလးစားခ်စ္ခင္ရေသာသူ၏ ေရွ႕တြင္ ေၾကျငာျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္နည္းဆုိေသာ္ ကတိကဝတ္ျပဳျခင္းျဖစ္သည္။ စာဖတ္သူလူငယ္တုိ႕လည္း ေၾကျငာပါ, ကတိကဝတ္ျပဳပါ။ မိမိကုိယ္ကုိမိမိ ကတိကဝတ္ျပဳပါ။ ေခါင္းစဥ္ဆီျပန္သြားၾကပါအုန္းစုိ႕။ ေလွကားထစ္ဟုဆုိရာတြင္ မိမိေရာက္ခ်င္ေသာေနရာ၏ လမ္းခုလတ္ဟုဆုိရမည္။ မိမိဘယ္ေလာက္ေအာင္ျမင္ပါသလဲ ဆုိတာကုိ သိခ်င္လွ်င္ မိမိျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ ေလွကားထစ္ေလးမ်ားကုိ ျပန္လည္သုံးသပ္ျခင္းျဖင့္သိနုိင္သည္။
ယေန႕ကမ႓ာတြင္ေက်ာ္ၾကားေနေသာ ( KFC ( ၾကက္ေက်ာ္ ) Kentucky Fried Chicken) ကုိတည္ေထာင္သူ ( Harland David Sanders 1890 - 1980 ) ၏ဘဝဆုိလွ်င္ သာမာန္ စားဖုိမႈေလးဘဝမွ ေလွကားထစ္ေပါင္းမ်ားစြာ, ပင္ပန္းျခင္းမ်ားစြာ, ဆင္းရဲျခင္းမ်ားစြာကုိ ျဖတ္သန္းခဲ့ျပီး အသက္ ၈၀ ေက်ာ္မွ သူလုိခ်င္ေသာေအာင္ျမင္မႈ ( အျမင့္ဆုံးအထပ္ ) ကုိရရွိခဲ့သည္။ ျမန္မာစကားပုံတြင္ " သစ္မရခင္ ဝါးကူဆုိေသာ" စကားရွိသည္။ မိမိဘဝေလွ်ာက္လွမ္းစဥ္တြင္ ပန္းတုိင္သုိ႕မေရာက္မွီ ဝါးကူဖုိ႕ရန္လုိသည္။ အက္ဒီဆင္ဆုိေသာ သိပၸံပညာရွင္ ျဖစ္မလာခင္ သတင္းစာအေရာင္းသမားေလးဘဝ , ေၾကးနန္းလုပ္သားဘဝ တုိ႕ျဖင့္ဝါးကူခဲ့ရသည္။ အေမရိကန္သမၼတမျဖစ္ခင္ ကုန္စုံဆုိင္အေရာင္သမားေလးဘဝအျဖစ္ လင္ကြန္းေနခဲ့ရသည္။ ပညာရွိအမတ္ၾကီးျဖစ္မလာခင္ လယ္သမားဘဝျဖင့္ ဝန္ဇင္မင္းရာဇာ ရွင္သန္ခဲ့ရသည္။ မုိက္ကယ္မုိးျမင့္ျဖစ္မလာခင္ ပီစာကုိအိမ္တုိင္ယာေရာက္ လုိက္ပုိ႕ရေသာအလုပ္သမားေလးဘဝျဖင့္ ဝါးကူခဲ့ရသည္။ ကမ႓ာ့ကုလသမၼဂအတြင္းေရးမႈးျဖစ္မလာခင္ သာမာန္ေက်ာင္းဆရာေလးဘဝျဖင့္ ဦးသန္႕ရွင္သန္ ေနထုိင္ခဲ့သည္။
စာေရးသူကုိယ္တုိင္လည္း ေရစည္လွည္းတြန္ေရာင္းခဲ့ရေသာဘဝ, ရွမ္းျပည္ဘက္တြင္ ေစ်းပတ္လုိက္ေရာင္း ( ငါးရက္တစ္ေစ်း ) ရေသာေစ်းသည္ဘဝ, ဂိတ္မႈးဘဝ, ဘဏ္စာေရးဘဝ, ဟုိတယ္ဧည့္ၾကိဳဘဝ, ေက်ာင္းဆရာဘဝ တုိ႕ကုိ ေလွကားထစ္မ်ားအျဖစ္ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည္။ ေလွကားထစ္ တစ္ခုကုိျဖတ္ေလွ်ာက္တုိင္း အေတြ႕အၾကံဳအသစ္ အခက္အခဲအသစ္တုိ႕ကုိ ၾကံဳေတြ႕ျမဲျဖစ္သည္။ ခက္ခဲဖုိ႕ကမ်ားသည္။ အခက္အခဲမွ ရရွိေသာသင္ခန္းစာသည္ စာေရးသူတုိ႕ဘဝေတြကုိ ပုိမုိရဲ႕ရင္စြာျဖတ္သန္းနုိင္ေစသည္။ သူမ်ား၏အခက္အခဲမ်ားကုိ မိမိကေလ့လာျခင္းျဖင့္လည္း သင္ခန္းစာမ်ားရနုိင္သည္။ သုိ႕ေသာ္ထုိသင္ခန္းစာကုိ မွတ္သားျပီး အသုံးခ်တတ္ဖုိ႕ေတာ့လုိသည္။
စာေရးသူအေၾကာင္းအရာတစ္ခုကုိ ထည္႕သြင္းေရးသာလုိသည္။ စာေရးသူက်င္လည္ခဲ့ေသာ ဘဝမ်ားတြင္မေအာင္ျမင္ပဲ ဘာေၾကာင့္အဂၤလိပ္စာ ဆရာျဖစ္သြားရသလဲဆုိေသာ အေၾကာင္း ျဖစ္္သည္။ စာေရးသူငယ္စဥ္က မိမိျဖစ္ခ်င္ေသာအရာမွာ ေလယဥ္မႈးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ၁၀ တန္းေအာင္ေသာအခါ အမွတ္က ေလယဥ္မႈးျဖစ္ဖုိ႕ေဝးျပီး " ေနျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္ေလတုိင္းေဝး " ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ဒါနွင့္ပဲ စာေရးအလုပ္ကုိလုပ္ရင္း အေဝးသင္တက္ခဲ့ရသည္။ အေဝးသင္ဆုိသည့္အတုိင္း " အဝင္ေသး" သည္။ အေဝးသင္ကေပးေသာ ပညာေရးမွာစာေရးသူအတြက္ လက္နက္ျဖစ္လာနုိင္စရာ အေၾကာင္းလုံးဝမရွိေပ။ အလုပ္နားရက္ ေက်ာင္းအားရက္အခ်ိန္ပုိေလးမ်ားကုိ အဂၤလိပ္စာအတြက္အခ်ိန္ေပးခဲ့သည္။ မိမိ၏အခ်ိန္ပုိေလးမ်ားက မိမိဘဝကုိေျပာင္းလဲေစခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ စာရႈ႕သူလူငယ္တုိ႕လည္း မိမိတုိ႕၏အခ်ိန္ပုိေလးမ်ားကုိ ထိေရာက္ေသာေလ့လာမႈတစ္ခုခုတြင္ သုံးပါ။
မိမိတုိ႕ျဖတ္သန္းလာခဲ့ေသာ ေလွကားထစ္ကေလးမ်ားသည္ မိမိတုိ႕၏ ပန္းတုိင္မဟုတ္ေသာ္လည္း မိမိတုိ႕ဘဝ၏မွတ္တုိင္ ( mile stone ) မ်ားျဖစ္သည္။ ထုိမွတ္တုိင္မ်ားကုိလည္း အေကာင္းဆုံးစုိက္ထူရန္လုိအပ္သည္။ တပည့္ေကာင္းတစ္ေယာက္သာလွ်င္ ဆရာေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္လာမည္။ စာေရးေကာင္းတစ္ေယာက္သာလွ်င္ မန္ေနဂ်ာေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္လာမည္။ တာဝန္သိေသာတုိင္းသူျပည္သားသာလွ်င္ နုိင္ငံ၏ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းျဖစ္လာမည္။ သုိ႕ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ ယေန႕မိမိလုပ္ေနေသာအလုပ္အေပၚတြင္ တစ္နည္းအားျဖင့္မိမိေလွ်ာက္ေနေသာ ေလွကားထစ္ကေလးမ်ားအေပၚ မိမိကေသေသျခာျခာဂရုစုိက္တန္ဖုိးထားဖုိ႕ လုိအပ္သည္။
လူငယ္အမ်ားစုမွာ ေလွကားတစ္မ်ားကုိ ေရွာင္ကြင္းသြားလုိၾကသည္။ ေလွကားထစ္မ်ားမွ သင္တုိ႕အား ဘဝအေတြ႕အၾကံ, ရင့္က်က္မႈ, စိတ္ေနစိတ္ထားရင့္သန္မႈ, လူပီသမႈ ႏွင့္အက်ိဳးအေၾကာင္း ဆုံးျဖတ္နုိင္ေသာဥာဏ္ ကုိေပးစြမ္းလိမ့္မည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္မိမိေရာက္ေနေသာ ေလွကားထစ္ကုိ တန္ဖုိးထားတက္ျပီး ဒီထက္ျမင့္ေသာေလွကားထစ္ေပါင္းမ်ားစြာကုိေက်ာ္ျဖတ္ပါ။
Be different!
ရွက္စိတ္ ႏွင့္ ေၾကာက္စိတ္ ( shyness
and timidity )
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္ / ေမြး )
လူငယ္မ်ားက်ရႈံးရျခင္း အေၾကာင္းအရင္းမွာ ရွက္စိတ္ ( shyness ) ႏွင့္ ေၾကာက္စိတ္ ( timidity ) တုိ႔ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ရွက္စိတ္ဆုိရာတြင္ အရွက္မဲ့ျခင္း ( shameless) ကုိဆုိလုိျခင္းမဟုတ္ပါ။ မွန္တာေျပာရမည္ကုိရွက္ျခင္း, မုန္ေသာအမႈကိစၥကုိ လုပ္ရမည္ကုိ ရွက္ျခင္း, ေၾကာက္ျခင္းကုိဆုိလုိျခင္းျဖစ္သည္။ လူငယ္တုိ႕၏စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္သစ္ပင္မ်ားမွာ ရွက္စိတ္ႏွင့္ ေၾကာက္စိတ္ဆုိေသာ ေလာင္းရိပ္မိကာ ဘဝမ်ားမွာ တုိးတက္သင့္သေလာက္ မတုိးတက္ျဖစ္ခဲ့ရသည္ကမ်ားသည္။ အခြင့္အေရးမ်ားက တံခါးလာေခါက္ေသာအခါ မိမိတြင္အရည္အခ်င္း ရွိပါလ်က္နဲ႕ လက္လြတ္ဆုံးရႈံးရသည္ကုိ စာဖတ္သူလူငယ္တုိ႕ၾကံဳဖူးၾကပါသလား။ ၾကံဳဖူးသူက မ်ားေပလိမ့္မည္။
အင္တာဗ်ဳးတစ္ခုကုိေျဖဆုိရန္အတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားကာ စုိးရြံ႕ေနျခင္းသည္ က်ရံႈးရန္ ၅၀ % ကေသျခာေနျပီ။ အင္တာဗ်ဳးမလုပ္ခင္ကတည္းက ေဇာေခ်ြးမ်ားျပန္ကာ စိတ္ေျခာက္ျခားမႈမ်ားျဖစ္ေနပါက တစ္ကယ္အင္တာဗ်ဳးခန္းထဲသုိ႕ ေရာက္ေသာအခါ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖစ္ကာ အခြင့္အေရးကုိ လက္လြတ္ရလိမ့္မည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ရံုးဌာနမ်ားတြင္ လူေတြ႕စစ္ေဆးျခင္း, ေရးေျဖစစ္ေဆးျခင္းတုိ႕ကုိ ေၾကာက္ရြံ႕သျဖင့္ ရာထူးတုိးမေျဖဆုိပဲ စာေရးဘဝနဲ႕ပင္ ေသသည္အထိေနသြားသူမ်ားရွိသည္။ မိမိအရည္အခ်င္းကုိ တရားေသာနည္းလမ္းျဖင့္ေဖၚျပရန္ ရွက္ေၾကာက္ေနျခင္းေၾကာင့္ ရွိရင္းစြဲ အရည္အေသြးတုိ႕မွာ တိမ္ပါးသြားရသည္။ ေပ်ာက္ကြယ္ ဆိတ္သုန္းသြားရသည္။ ရွက္စိတ္ ႏွင့္ေၾကာက္စိိတ္မ်ားကုိ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္မည္သုိ႕လုပ္ေဆာင္ရမည္နည္း။ တစ္ျခားနည္းလမ္းကား မရွိပါ။ မ်ားမ်ားေမးပါ။ မိမိမသိေသာအရာ, နားမလည္ေသာအရာမ်ားကုိ သိရွိနားလည္သူတုိ႕ထံတြင္မ်ာမ်ားေမးပါ။ တစ္ခါတစ္ရံ မိမိသိခ်င္ေသာအရာသည္ အက်ိဳးအေၾကာင္းမဆီေလွ်ာ္ေသာေမးခြန္း ( silly question ) ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ထုိသုိ႕ေသာအခါမ်ိဳးတြင္ လူၾကီးသူမ တုိ႕က ဆူေကာင္းဆူနုိင္သည္။ ထုိသုိ႕ေသာ ေမးခြန္းမ်ားကုိေတာ့ ေနာက္မေမးမိရန္ဆင္ျခင္ပါ။
မိမိေလးစားရေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးအား အမွတ္မထင္ေတြ႕ေသာအခါ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲမိမိက စ၍ႏႈတ္ဆက္ဖူးပါသလား။ အမ်ားစု လူငယ္တုိ႕မွာ ႏႈတ္ဆက္ရန္ ရွက္ေန ေၾကာက္ေနၾကသည္။ ရွက္စိတ္ ႏွင့္ ေၾကာက္စိတ္တုိ႕က မိမိတုိ႕၏ ေျခလွမ္းမ်ားကုိ ထုိသူ႕ထံသုိ႕ မသြားနုိင္ေအာင္ ခ်ည္ေႏွာင္လုိက္သည္။ ထုိစိတ္ကပင္ အင္မတန္စကားမ်ားေသာသူကုိ ပါးစပ္ထဲသုိ႕ အာေစးထည့္လုိက္သည့္ပမာ ႏႈတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ ေစသည္။ ဤသည္မွာ မျဖစ္သင့္ေသာကိစၥ ျဖစ္သည္။ ႏႈတ္ဆက္ရန္မရွက္ေသာေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားသြားေသာလူတစ္ဦးရွိခဲ့ဖူးသည္။ ထုိသူ၏ဘဝမွာ အင္မတန္ၾကမ္းခဲ့သည္။ ဖခင္ျဖစ္သူမွာသူ႕အသက္ ၉ ႏွစ္တြင္ေသဆုံးခဲ့သည္။ ဖခင္၏အလုပ္ျဖစ္ေသာ အုတ္ဖုတ္ျခင္းအလုပ္ကုိ အသက္ ၉ ႏွစ္သားကေလးဘဝကပင္ ပင္ပင္ပန္းပန္း ဆင္းဆင္းရဲရဲ လုပ္ကုိင္ခဲ႕ရသည္။ ပညာေရးကုိလည္း သူမ်ားတန္းတူသင္ၾကားခြင့္မရခဲ့ေပ။ ထုိသူကား အေမရိကန္သမၼတ ၃၂ ေယာက္ေျမာက္ ဖရင့္ကလင္ ဒီ ရုိ႕စဗလက္ ( Franklin D Roosevelt ) ၏အားထားရဆုံးေသာသူ ဂ်ိန္း ေအ ဖာေလ ( James A Farley ) ျဖစ္သည္။
ဂ်ိန္းသည္ သူ၏ငယ္ဘဝကုိ အုတ္ဖုတ္ေသာ လုပ္ကြက္ထဲမွာပင္ ကုန္လြန္ခဲ့ရသည္။ သုိ႕ေသာ္သူ၏ထူးျခားခ်က္မွာ သူေလးစားေသာလူပုဂၢဳိလ္မ်ားကုိ လႈိက္လိႈက္လွဲလွဲ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိသူမ်ားႏွင့္ရင္းႏွီးေအာင္ၾကိဳးစားသည္ ထုိသူတုိ႕ထံမွ နည္းစနစ္မ်ားကုိမွတ္သားသည္။ ေလ့လာသည္, ၾကိဳးစားအားထုတ္သည္။ သူသည္ ေက်ာင္းပညာကုိမယ္မယ္ရရမတတ္ခဲ့ရေသာ္လည္း သူ႕၏ ေလ့လာမႈတုိ႕ေၾကာင္း အသက္ ၄၆ ႏွစ္တြင္ တကၠသုိလ္, ေကာလိပ္ ၄ ခုမွေပးေသာ ဘြဲ႕ထူး ဂုဏ္ထူးမ်ားကုိရရွိခဲ့သည္။ သူ၏တစ္ျခား ထူးျခားခ်က္မွာ လူတစ္ဦးကုိ တစ္ၾကိမ္ဆုံရုံမွ်ႏွင့္ ႏွစ္ကာလၾကာေသာ္လည္း ထုိသူ၏ အမည္ကုိမွတ္မိေနျခင္းျဖစ္သည္။ အေမရိကန္တြင္ ေနရွင္နယ္ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီ ဥကၠဌအျဖစ္လည္းေကာင္း, စာတုိက္မင္းၾကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း ( the chairman of Democratic National Committee and Postmaster General of the United State )တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ယေန႕ထိတုိင္သူအားဂုဏ္ျပဳျပီး သူ၏အမည္ျဖင့္ စာတုိက္ၾကီးတစ္ခု နယူေယာက္ျမိဳ႕တြင္ရွိေနသည္။
အခ်ဳပ္ဆုိရေသာ္ မိမိဘဝတုိးတက္ေရးလမ္းေၾကာင္းကုိ ၾကီးမားစြာပိတ္ပင္သည့္အရာမွာ ပတ္ဝန္းက်င္လည္းမဟုတ္, ရန္သူလည္းမဟုတ္ပဲ, သင္၏ရွက္စိတ္ႏွင့္ ေၾကာက္စိတ္တုိ႕ပင္ျဖစ္သည္။ လူငယ္တုိ႕သည္ ရွက္သင့္သည္ကုိမရွက္ပဲ မရွက္သင့္သည္ကုိရွက္ေနၾကသည္။ ေၾကာက္သင့္သည္ကုိမေၾကာက္ပဲ မေၾကာက္သင့္သည္ကုိေၾကာက္ေနတတ္ၾကသည္။ လူငယ္တုိ႕လမ္းမမွားေစရန္ လူၾကီးမိဘတုိ႕ကလည္း တည့္မတ္ေပးသင့္သည္။ စာေရးသူသည္ ငယ္စဥ္က အေမးအျမန္းထူသူျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားဘဝတြင္ အကုိျဖစ္သူကုိအားက်ကာ အဂၤလိပ္စကားကုိ ရူးရူးမႈးမႈးေျပာတတ္ခ်င္ခဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္လည္းတစ္ဦးတည္း ေလ့က်င့္ေျပာဆုိေနခဲ့သည္။ တစ္ေန႕ေက်ာင္းတြင္ဆရာမက အဂၤလိပ္စာ သဒၵါအားရွင္းျပရာ နားမလည္သျဖင့္ ထေမးရာ ႏႈတ္မွ " Excuse me! Teacher! I don't understand. Can you explain me one more time please! " ထြက္သြားခဲ့ဖူးသည္။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ, ဘာမွေျပာမေကာင္းပါဘူး။ ဆရာမမွာ ေဒါၾကီးေမာၾကီးျဖင့္ " နင္အဲ့ဒီေလာက္တတ္ေနရင္, ငါကုိဘာလုိ႕လာေမးေနလဲ, ပညာစမ္းတာလား, ထြက္သြား နင္ရွိရင္ငါစာမသင္ဘူး" ဆုိျပီးေမာင္းထုတ္ခဲ့သည္။ လူငယ္ေတြကုိ ရွက္စိတ္, ေၾကာက္စိတ္မရွိေအာင္ စာေရးသူက သာဓကမ်ားျဖင့္ အားျဖစ္မည့္စာမ်ားကုိ တုိက္ေကၽြးလွ်က္ရွိသည္။ သုိ႕ေသာ္ ဆရာမလုိ လူၾကီးမ်ိဳးကုိလည္း နားလည္မႈစြမ္းအားျမင့္တင္ေရး စာေပမ်ားကုိ မ်ားမ်ားဖတ္ရန္ တုိက္တြန္းလုိက္ပါသည္။
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္ / ေမြး )
လူငယ္မ်ားက်ရႈံးရျခင္း အေၾကာင္းအရင္းမွာ ရွက္စိတ္ ( shyness ) ႏွင့္ ေၾကာက္စိတ္ ( timidity ) တုိ႔ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ရွက္စိတ္ဆုိရာတြင္ အရွက္မဲ့ျခင္း ( shameless) ကုိဆုိလုိျခင္းမဟုတ္ပါ။ မွန္တာေျပာရမည္ကုိရွက္ျခင္း, မုန္ေသာအမႈကိစၥကုိ လုပ္ရမည္ကုိ ရွက္ျခင္း, ေၾကာက္ျခင္းကုိဆုိလုိျခင္းျဖစ္သည္။ လူငယ္တုိ႕၏စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္သစ္ပင္မ်ားမွာ ရွက္စိတ္ႏွင့္ ေၾကာက္စိတ္ဆုိေသာ ေလာင္းရိပ္မိကာ ဘဝမ်ားမွာ တုိးတက္သင့္သေလာက္ မတုိးတက္ျဖစ္ခဲ့ရသည္ကမ်ားသည္။ အခြင့္အေရးမ်ားက တံခါးလာေခါက္ေသာအခါ မိမိတြင္အရည္အခ်င္း ရွိပါလ်က္နဲ႕ လက္လြတ္ဆုံးရႈံးရသည္ကုိ စာဖတ္သူလူငယ္တုိ႕ၾကံဳဖူးၾကပါသလား။ ၾကံဳဖူးသူက မ်ားေပလိမ့္မည္။
အင္တာဗ်ဳးတစ္ခုကုိေျဖဆုိရန္အတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားကာ စုိးရြံ႕ေနျခင္းသည္ က်ရံႈးရန္ ၅၀ % ကေသျခာေနျပီ။ အင္တာဗ်ဳးမလုပ္ခင္ကတည္းက ေဇာေခ်ြးမ်ားျပန္ကာ စိတ္ေျခာက္ျခားမႈမ်ားျဖစ္ေနပါက တစ္ကယ္အင္တာဗ်ဳးခန္းထဲသုိ႕ ေရာက္ေသာအခါ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖစ္ကာ အခြင့္အေရးကုိ လက္လြတ္ရလိမ့္မည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ရံုးဌာနမ်ားတြင္ လူေတြ႕စစ္ေဆးျခင္း, ေရးေျဖစစ္ေဆးျခင္းတုိ႕ကုိ ေၾကာက္ရြံ႕သျဖင့္ ရာထူးတုိးမေျဖဆုိပဲ စာေရးဘဝနဲ႕ပင္ ေသသည္အထိေနသြားသူမ်ားရွိသည္။ မိမိအရည္အခ်င္းကုိ တရားေသာနည္းလမ္းျဖင့္ေဖၚျပရန္ ရွက္ေၾကာက္ေနျခင္းေၾကာင့္ ရွိရင္းစြဲ အရည္အေသြးတုိ႕မွာ တိမ္ပါးသြားရသည္။ ေပ်ာက္ကြယ္ ဆိတ္သုန္းသြားရသည္။ ရွက္စိတ္ ႏွင့္ေၾကာက္စိိတ္မ်ားကုိ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္မည္သုိ႕လုပ္ေဆာင္ရမည္နည္း။ တစ္ျခားနည္းလမ္းကား မရွိပါ။ မ်ားမ်ားေမးပါ။ မိမိမသိေသာအရာ, နားမလည္ေသာအရာမ်ားကုိ သိရွိနားလည္သူတုိ႕ထံတြင္မ်ာမ်ားေမးပါ။ တစ္ခါတစ္ရံ မိမိသိခ်င္ေသာအရာသည္ အက်ိဳးအေၾကာင္းမဆီေလွ်ာ္ေသာေမးခြန္း ( silly question ) ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ထုိသုိ႕ေသာအခါမ်ိဳးတြင္ လူၾကီးသူမ တုိ႕က ဆူေကာင္းဆူနုိင္သည္။ ထုိသုိ႕ေသာ ေမးခြန္းမ်ားကုိေတာ့ ေနာက္မေမးမိရန္ဆင္ျခင္ပါ။
မိမိေလးစားရေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးအား အမွတ္မထင္ေတြ႕ေသာအခါ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲမိမိက စ၍ႏႈတ္ဆက္ဖူးပါသလား။ အမ်ားစု လူငယ္တုိ႕မွာ ႏႈတ္ဆက္ရန္ ရွက္ေန ေၾကာက္ေနၾကသည္။ ရွက္စိတ္ ႏွင့္ ေၾကာက္စိတ္တုိ႕က မိမိတုိ႕၏ ေျခလွမ္းမ်ားကုိ ထုိသူ႕ထံသုိ႕ မသြားနုိင္ေအာင္ ခ်ည္ေႏွာင္လုိက္သည္။ ထုိစိတ္ကပင္ အင္မတန္စကားမ်ားေသာသူကုိ ပါးစပ္ထဲသုိ႕ အာေစးထည့္လုိက္သည့္ပမာ ႏႈတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ ေစသည္။ ဤသည္မွာ မျဖစ္သင့္ေသာကိစၥ ျဖစ္သည္။ ႏႈတ္ဆက္ရန္မရွက္ေသာေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားသြားေသာလူတစ္ဦးရွိခဲ့ဖူးသည္။ ထုိသူ၏ဘဝမွာ အင္မတန္ၾကမ္းခဲ့သည္။ ဖခင္ျဖစ္သူမွာသူ႕အသက္ ၉ ႏွစ္တြင္ေသဆုံးခဲ့သည္။ ဖခင္၏အလုပ္ျဖစ္ေသာ အုတ္ဖုတ္ျခင္းအလုပ္ကုိ အသက္ ၉ ႏွစ္သားကေလးဘဝကပင္ ပင္ပင္ပန္းပန္း ဆင္းဆင္းရဲရဲ လုပ္ကုိင္ခဲ႕ရသည္။ ပညာေရးကုိလည္း သူမ်ားတန္းတူသင္ၾကားခြင့္မရခဲ့ေပ။ ထုိသူကား အေမရိကန္သမၼတ ၃၂ ေယာက္ေျမာက္ ဖရင့္ကလင္ ဒီ ရုိ႕စဗလက္ ( Franklin D Roosevelt ) ၏အားထားရဆုံးေသာသူ ဂ်ိန္း ေအ ဖာေလ ( James A Farley ) ျဖစ္သည္။
ဂ်ိန္းသည္ သူ၏ငယ္ဘဝကုိ အုတ္ဖုတ္ေသာ လုပ္ကြက္ထဲမွာပင္ ကုန္လြန္ခဲ့ရသည္။ သုိ႕ေသာ္သူ၏ထူးျခားခ်က္မွာ သူေလးစားေသာလူပုဂၢဳိလ္မ်ားကုိ လႈိက္လိႈက္လွဲလွဲ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိသူမ်ားႏွင့္ရင္းႏွီးေအာင္ၾကိဳးစားသည္ ထုိသူတုိ႕ထံမွ နည္းစနစ္မ်ားကုိမွတ္သားသည္။ ေလ့လာသည္, ၾကိဳးစားအားထုတ္သည္။ သူသည္ ေက်ာင္းပညာကုိမယ္မယ္ရရမတတ္ခဲ့ရေသာ္လည္း သူ႕၏ ေလ့လာမႈတုိ႕ေၾကာင္း အသက္ ၄၆ ႏွစ္တြင္ တကၠသုိလ္, ေကာလိပ္ ၄ ခုမွေပးေသာ ဘြဲ႕ထူး ဂုဏ္ထူးမ်ားကုိရရွိခဲ့သည္။ သူ၏တစ္ျခား ထူးျခားခ်က္မွာ လူတစ္ဦးကုိ တစ္ၾကိမ္ဆုံရုံမွ်ႏွင့္ ႏွစ္ကာလၾကာေသာ္လည္း ထုိသူ၏ အမည္ကုိမွတ္မိေနျခင္းျဖစ္သည္။ အေမရိကန္တြင္ ေနရွင္နယ္ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီ ဥကၠဌအျဖစ္လည္းေကာင္း, စာတုိက္မင္းၾကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း ( the chairman of Democratic National Committee and Postmaster General of the United State )တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ယေန႕ထိတုိင္သူအားဂုဏ္ျပဳျပီး သူ၏အမည္ျဖင့္ စာတုိက္ၾကီးတစ္ခု နယူေယာက္ျမိဳ႕တြင္ရွိေနသည္။
အခ်ဳပ္ဆုိရေသာ္ မိမိဘဝတုိးတက္ေရးလမ္းေၾကာင္းကုိ ၾကီးမားစြာပိတ္ပင္သည့္အရာမွာ ပတ္ဝန္းက်င္လည္းမဟုတ္, ရန္သူလည္းမဟုတ္ပဲ, သင္၏ရွက္စိတ္ႏွင့္ ေၾကာက္စိတ္တုိ႕ပင္ျဖစ္သည္။ လူငယ္တုိ႕သည္ ရွက္သင့္သည္ကုိမရွက္ပဲ မရွက္သင့္သည္ကုိရွက္ေနၾကသည္။ ေၾကာက္သင့္သည္ကုိမေၾကာက္ပဲ မေၾကာက္သင့္သည္ကုိေၾကာက္ေနတတ္ၾကသည္။ လူငယ္တုိ႕လမ္းမမွားေစရန္ လူၾကီးမိဘတုိ႕ကလည္း တည့္မတ္ေပးသင့္သည္။ စာေရးသူသည္ ငယ္စဥ္က အေမးအျမန္းထူသူျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားဘဝတြင္ အကုိျဖစ္သူကုိအားက်ကာ အဂၤလိပ္စကားကုိ ရူးရူးမႈးမႈးေျပာတတ္ခ်င္ခဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္လည္းတစ္ဦးတည္း ေလ့က်င့္ေျပာဆုိေနခဲ့သည္။ တစ္ေန႕ေက်ာင္းတြင္ဆရာမက အဂၤလိပ္စာ သဒၵါအားရွင္းျပရာ နားမလည္သျဖင့္ ထေမးရာ ႏႈတ္မွ " Excuse me! Teacher! I don't understand. Can you explain me one more time please! " ထြက္သြားခဲ့ဖူးသည္။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ, ဘာမွေျပာမေကာင္းပါဘူး။ ဆရာမမွာ ေဒါၾကီးေမာၾကီးျဖင့္ " နင္အဲ့ဒီေလာက္တတ္ေနရင္, ငါကုိဘာလုိ႕လာေမးေနလဲ, ပညာစမ္းတာလား, ထြက္သြား နင္ရွိရင္ငါစာမသင္ဘူး" ဆုိျပီးေမာင္းထုတ္ခဲ့သည္။ လူငယ္ေတြကုိ ရွက္စိတ္, ေၾကာက္စိတ္မရွိေအာင္ စာေရးသူက သာဓကမ်ားျဖင့္ အားျဖစ္မည့္စာမ်ားကုိ တုိက္ေကၽြးလွ်က္ရွိသည္။ သုိ႕ေသာ္ ဆရာမလုိ လူၾကီးမ်ိဳးကုိလည္း နားလည္မႈစြမ္းအားျမင့္တင္ေရး စာေပမ်ားကုိ မ်ားမ်ားဖတ္ရန္ တုိက္တြန္းလုိက္ပါသည္။
ဘဝက်ဆုံးေနခ်ိန္တြင္
ဘယ္လုိနလန္ျပန္ထူေအာင္လုပ္မလဲ။
ခ်မ္းသာျခင္းႏွင့္စိတ္ခ်မ္းေျမ႕မႈ
ဒီေခါင္းစဥ္ေရးကုိ ေရးျဖစ္ရပုံမွာ စာေရးသူ၏စာမ်ားကုိ အားေပးေနေသာ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ လူငယ္တစ္ဦးမွ လူကုိယ္တုိင္ဆက္သြယ္ေမးျမန္းလာေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ စာစီျပီးေရးျဖစ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိလူငယ္မွ ဆရာကၽြန္ေတာ္ဘဝဟာ စိတ္မခ်မ္းးေျမ႕စရာေတြနဲ႕ျပည့္ႏွက္ေနတယ္။ ဒီတစ္ေလာလုပ္သမွ်အလုပ္ေတြကလည္း အဆင္မေျပ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႕လည္းအဆင္မေျပျဖစ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ေတာ္ေတာ္စိတ္ဓါတ္ က်ေနျပီလုိ႕ဆုိလာေလသည္။ ထုိအေၾကာင္းမွာ ပထမေခါင္းစဥ္ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းပင္။
စာေရးသူတုိ႕လူသားအမ်ားစုသည္ ကုိယ္ခံစားရမွ, ကုိယ္နာက်င္မွ, ကုိယ္စိတ္ဆင္းရဲမွ, ေဝဒနာဟုထင္သည္ကမ်ားသည္။ ျပီးခဲ့ေသာႏွစ္အနည္းငယ္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အား ဂ်ပန္တြင္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ဆူနာမီေၾကာင့္ လူအေသအေပ်ာက္မ်ားေၾကာင္း သူအားေျပာရာ, ဂ်ပန္မွာလူေတြေသတာအေရးမၾကီးဘူး ငါအခုသြားကုိက္ေနတာက ကမ႓ာပ်က္ေတာ့မယ့္အတုိင္းပဲ ဟုဆုိလာခဲ့ဘူးသည္။ သူေျပာတာမွားသည္ဟု စာဖတ္ပရိတ္သတ္ယူဆပါသလား။ သူ႕ေနရာမွာဆုိလွ်င္ သင္ဘယ္လုိေျပာမယ္နည္း။ အေျဖေတြကေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖုံဖုံထြက္လာမည္။
စာေရးသူဆုိလုိခ်င္သည္က လူတုိ႕၏ ပင္ကုိစိတ္အား လစ္ဟျပျခင္းသာျဖစ္သည္။ ထုိစိတ္ကပင္ စာေရးသူတုိ႕ကုိ ျမင့္ျမတ္ေသာ, သူရဲေကာင္းဆန္ေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ား မျဖစ္လာေအာင္ တားစီးထားသည္ကုိ သတိျပဳမိပါသေလာ။ ထုိစိတ္ကပင္ လူသားတုိ႕အား စိတ္အားငယ္ျခင္း, ေၾကာက္ရြံျခင္း, စိတ္ဓါတ္က်ျခင္း, သတ္ေသခ်င္ရေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေစသည္ဆုိလွ်င္ စာဖတ္သူတုိ႕လက္ခံမည္ေလာ။ စာေရးသူကုိယ္ေတြ႕ေလးအား အက်ဥ္းခ်ဳပ္တင္ျပရလွ်င္....
အခ်ိန္ကား စက္တင္ဘာလ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ဆုိလွ်င္ ျမန္မာနိင္ငံသားတုိင္းသိေသာ အထင္ကရ အျဖစ္အပ်က္ၾကီးျဖစ္ခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္က စာေရးသူမွာ အသက္၂၃ ႏွစ္ဆရာေပါက္ဆအရြယ္။ အဂၤလိပ္ဘာသာ language ကုိအိမ္ဝုိင္းမ်ားတြင္စတင္သင္ေပးေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ နိင္ငံေရးအေျခအေနဆုိးရြားမႈသည္ သာမာန္ျပည္သူအတြက္အလြန္ပင္ ကယက္ရုိက္ခတ္ခဲ့သည္။ စာသင္သားဝုိင္းမ်ားမွာ နည္းပါးလာျပီးေနာက္ဆုံလက္မဲ့ျဖစ္သြားရသည္။ အလုပ္အကုိင္ကမရွိ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ လအေတာ္ၾကာလာခဲ့သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္အသုိင္းအ ဝုိင္းကမ်ိဳးစုံေဝဖန္ျပစ္တင္ၾကသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ခ်စ္သူကမုန္း, မိဘအသိုင္းအဝုိင္းက ျပစ္တင္ေဝဖန္ျခင္းမ်ားကုိခံခဲ့ရသည္။
ဘူးေလးရာဖရုံဆင့္ဆုိသလုိ စာသင္ဝုိင္းေလးျပန္ရလာေတာ့ မဖိတ္ထားေသာဧည့္သည္က မာန္ဆုိးဆုိးဝင္လာခဲ့သည္။ သူကားေမာင္နာဂစ္ပင္။ စာေရးသူတုိ႕အိမ္ေလးမွာ ေမာင္နာဂစ္ေၾကာင့္ ယုိင္နဲ႕သြားရသည္။ သြပ္ႏွစ္ခ်ပ္လန္သြားသည္။ တစ္ျခားျပင္းျပင္းထန္ေတာ့မျဖစ္။ နာဂစ္ထံမွ အလုပ္လက္မဲ့ႏွင့္ ဆာေလာင္ျခင္းအေမြဆုိးကုိ တစ္လနီးပါးခံစားခဲ့ရသည္။ စာေရးသူမွာအလုပ္အကုိင္က မရွိ, ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ဧရာဝတီတုိင္းသုိ႕ သြားေရာက္ခဲ့ရာမွ ယုိင္လဲေနေသာ စိတ္ဓါတ္တုိ႕မွာ မုိးထိပန္းလုိ လန္းဆန္းလာခဲ့သည္။ ကုိယ့္အပူကုိ မျမင္ေတာ့ သူတုိ႕ဘဝရင္နင့္စရာေတြကုိ ျမင္ခဲ့ရေတာ့ ကုိယ္ေဆြမ်ိဳးထက္ပင္ ခ်စ္ခင္ျမတ္နိုးခဲ့သည္။ တတ္နိင္သမွ်အလွဴေငြေတြဆုကာ ရြာတစ္ရြာအားေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ မိမိပတ္ဝန္းက်င္က အထင္ေသးေသာ ဟုိမေရာက္ဒီမေရာက္ ေကာင္းေလးမွာ ထုိရြာအတြက္အလင္းေပးသူ ေက်ာင္းဆရာ ( ပရဟိတ ) အျဖစ္တစ္ႏွစ္ေနထုိင္သြားခဲ့သည္။
ယေန႕ထိထက္တုိင္စာေရးသူအား သူတုိ႕စိတ္ထဲတြင္ရွိေနအုန္းမည္မွာအမွန္ပင္။
ဒီအေၾကာင္းကားေျပာျပလုိ႕ကုိယ္ေရကုိယ္ေသြးျပီးေျပာေနျခင္းမဟုတ္ပါ။ စိတ္ဓါတ္က်သူတစ္ေယာက္ စာဖတ္သူျဖစ္ေနပါက မိမိထက္ဆုိရြားနိမ့္က်သူကုိ စာနာမႈအျပည့္ႏွင့္ကူညီလုိက္ပါ။ သင္၏စိတ္ဓါတ္ခြန္အား, ဥာဏ္စြမ္းအား, ကာယစြမ္းအား, အေမ်ာ္အျမင္, အေတြးအေခၚတုိ႕ေျပာင္းလဲလာမည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္သင့္ကုိယ္သင္ မထင္ထားေသာ လူအမ်ား၏ေလးစားျခင္း, ၾကည္ညိဳျခင္း, အေလးထားျခင္း, ယုံၾကည္ျခင္း, အားကုိးျခင္းမ်ားက သင့္ထံသုိ႕အလုိလုိေရာက္လာလိမ့္မည္။ သင့္ဘဝက်ဆုံးေနပါက သူမ်ားကုိထူေပးလုိက္ပါ။ ဒီစကားသည္ လြယ္မေရာင္ႏွင့္နက္ေသာ စကားမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ဒီေနရာမွာ ေစာတက တတ္စရာအေၾကာင္းရွိသည္ ။
ကုိယ့္ဘဝက်ဆုံးေနပါတယ္ဆုိမွ သူမ်ားကုိဘယ္လုိထူမလဲဆုိေသာ ေမးခြန္းေမးေကာင္း ေမးလာနိင္သည္။ သင့္ဘဝကုိသင္ကသာေရဆုံေမွ်ာဖုိ႕ ၾကိဳးစားေနတာပါ။ ထုိအခ်ိန္မွာ သင့္ဆီတြင္ အမ်ားအတြက္ အဖုိးတန္ေသာ အရာမ်ားကုိသင္ေမ့ေနျခင္းပါ။ ထင္ရွားေသာ ဥပမာကုိျပရလွ်င္ ကၽြန္ုပ္တုိ႕တစ္နိင္ငံလုံးဘဝေတြက်ရံႈးေနခဲ့ခ်ိန္မွာ ကုိယ့္ဘဝေတြ သိမ္းဖ်င္း,ေအာက္က်ေနတဲ့ ၾကားက ထူေပးခဲ့ေသာ လူမ်ားေၾကာင့္ ကၽြန္ုပ္တုိ႕ ယေန႕ကုိယ္ပုိင္တုိင္းျပည္နဲ႕ေနရျခင္း မဟုတ္ပါေလာ။စာဖတ္သူလက္ေတြ႕က်င့္သုံးၾကည့္ပါ။ စာေရးသူအေနျဖင့္ ထုိနည္းသည္ စာေရးသူအား တကယ့္လူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာေစေသာနည္းပင္။ ယုံၾကည္စြာႏွင့္လုပ္ၾကည့္ပါ ထူးျခားလာမည္ကုိ ရာနုန္းျပည့္ေထာက္ခံသည္။
အႏွစ္ခ်ဳပ္ရလွ်င္ မိမိဘဝျပိဳလဲေနခ်ိန္တြင္ စိတ္ဓါတ္မက်ပဲ မိမိထက္နိမ့္က်ေနသူမ်ားအား ကူညီျခင္းသည္ မျမင္ႏုိင္ေသာ စြမ္းအားမ်ားရရွိေစသည္။ Go and give ဟူေသာစကားကုိ က်င့္သုံးၾကည့္ပါ။ ေလာကၾကီးတြင္ wait and take ဆုိသူမ်ား မ်ားေနခ်ိန္တြင္ စာဖတ္သူသည္ သြား၍ေပးေသာသူျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားပါ။ ( သင့္ဘဝက်ဆုံးေနခ်ိန္တြင္ နလန္ထူခ်င္ပါက သူမ်ားအားထူေပးလုိက္ပါ )
ဆက္ရန္
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္ / ေမြး )
ခ်မ္းသာျခင္းႏွင့္စိတ္ခ်မ္းေျမ႕မႈ
ဒီေခါင္းစဥ္ေရးကုိ ေရးျဖစ္ရပုံမွာ စာေရးသူ၏စာမ်ားကုိ အားေပးေနေသာ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ လူငယ္တစ္ဦးမွ လူကုိယ္တုိင္ဆက္သြယ္ေမးျမန္းလာေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ စာစီျပီးေရးျဖစ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိလူငယ္မွ ဆရာကၽြန္ေတာ္ဘဝဟာ စိတ္မခ်မ္းးေျမ႕စရာေတြနဲ႕ျပည့္ႏွက္ေနတယ္။ ဒီတစ္ေလာလုပ္သမွ်အလုပ္ေတြကလည္း အဆင္မေျပ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႕လည္းအဆင္မေျပျဖစ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ေတာ္ေတာ္စိတ္ဓါတ္ က်ေနျပီလုိ႕ဆုိလာေလသည္။ ထုိအေၾကာင္းမွာ ပထမေခါင္းစဥ္ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းပင္။
စာေရးသူတုိ႕လူသားအမ်ားစုသည္ ကုိယ္ခံစားရမွ, ကုိယ္နာက်င္မွ, ကုိယ္စိတ္ဆင္းရဲမွ, ေဝဒနာဟုထင္သည္ကမ်ားသည္။ ျပီးခဲ့ေသာႏွစ္အနည္းငယ္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အား ဂ်ပန္တြင္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ဆူနာမီေၾကာင့္ လူအေသအေပ်ာက္မ်ားေၾကာင္း သူအားေျပာရာ, ဂ်ပန္မွာလူေတြေသတာအေရးမၾကီးဘူး ငါအခုသြားကုိက္ေနတာက ကမ႓ာပ်က္ေတာ့မယ့္အတုိင္းပဲ ဟုဆုိလာခဲ့ဘူးသည္။ သူေျပာတာမွားသည္ဟု စာဖတ္ပရိတ္သတ္ယူဆပါသလား။ သူ႕ေနရာမွာဆုိလွ်င္ သင္ဘယ္လုိေျပာမယ္နည္း။ အေျဖေတြကေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖုံဖုံထြက္လာမည္။
စာေရးသူဆုိလုိခ်င္သည္က လူတုိ႕၏ ပင္ကုိစိတ္အား လစ္ဟျပျခင္းသာျဖစ္သည္။ ထုိစိတ္ကပင္ စာေရးသူတုိ႕ကုိ ျမင့္ျမတ္ေသာ, သူရဲေကာင္းဆန္ေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ား မျဖစ္လာေအာင္ တားစီးထားသည္ကုိ သတိျပဳမိပါသေလာ။ ထုိစိတ္ကပင္ လူသားတုိ႕အား စိတ္အားငယ္ျခင္း, ေၾကာက္ရြံျခင္း, စိတ္ဓါတ္က်ျခင္း, သတ္ေသခ်င္ရေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေစသည္ဆုိလွ်င္ စာဖတ္သူတုိ႕လက္ခံမည္ေလာ။ စာေရးသူကုိယ္ေတြ႕ေလးအား အက်ဥ္းခ်ဳပ္တင္ျပရလွ်င္....
အခ်ိန္ကား စက္တင္ဘာလ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ဆုိလွ်င္ ျမန္မာနိင္ငံသားတုိင္းသိေသာ အထင္ကရ အျဖစ္အပ်က္ၾကီးျဖစ္ခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္က စာေရးသူမွာ အသက္၂၃ ႏွစ္ဆရာေပါက္ဆအရြယ္။ အဂၤလိပ္ဘာသာ language ကုိအိမ္ဝုိင္းမ်ားတြင္စတင္သင္ေပးေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ နိင္ငံေရးအေျခအေနဆုိးရြားမႈသည္ သာမာန္ျပည္သူအတြက္အလြန္ပင္ ကယက္ရုိက္ခတ္ခဲ့သည္။ စာသင္သားဝုိင္းမ်ားမွာ နည္းပါးလာျပီးေနာက္ဆုံလက္မဲ့ျဖစ္သြားရသည္။ အလုပ္အကုိင္ကမရွိ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ လအေတာ္ၾကာလာခဲ့သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္အသုိင္းအ ဝုိင္းကမ်ိဳးစုံေဝဖန္ျပစ္တင္ၾကသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ခ်စ္သူကမုန္း, မိဘအသိုင္းအဝုိင္းက ျပစ္တင္ေဝဖန္ျခင္းမ်ားကုိခံခဲ့ရသည္။
ဘူးေလးရာဖရုံဆင့္ဆုိသလုိ စာသင္ဝုိင္းေလးျပန္ရလာေတာ့ မဖိတ္ထားေသာဧည့္သည္က မာန္ဆုိးဆုိးဝင္လာခဲ့သည္။ သူကားေမာင္နာဂစ္ပင္။ စာေရးသူတုိ႕အိမ္ေလးမွာ ေမာင္နာဂစ္ေၾကာင့္ ယုိင္နဲ႕သြားရသည္။ သြပ္ႏွစ္ခ်ပ္လန္သြားသည္။ တစ္ျခားျပင္းျပင္းထန္ေတာ့မျဖစ္။ နာဂစ္ထံမွ အလုပ္လက္မဲ့ႏွင့္ ဆာေလာင္ျခင္းအေမြဆုိးကုိ တစ္လနီးပါးခံစားခဲ့ရသည္။ စာေရးသူမွာအလုပ္အကုိင္က မရွိ, ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ဧရာဝတီတုိင္းသုိ႕ သြားေရာက္ခဲ့ရာမွ ယုိင္လဲေနေသာ စိတ္ဓါတ္တုိ႕မွာ မုိးထိပန္းလုိ လန္းဆန္းလာခဲ့သည္။ ကုိယ့္အပူကုိ မျမင္ေတာ့ သူတုိ႕ဘဝရင္နင့္စရာေတြကုိ ျမင္ခဲ့ရေတာ့ ကုိယ္ေဆြမ်ိဳးထက္ပင္ ခ်စ္ခင္ျမတ္နိုးခဲ့သည္။ တတ္နိင္သမွ်အလွဴေငြေတြဆုကာ ရြာတစ္ရြာအားေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ မိမိပတ္ဝန္းက်င္က အထင္ေသးေသာ ဟုိမေရာက္ဒီမေရာက္ ေကာင္းေလးမွာ ထုိရြာအတြက္အလင္းေပးသူ ေက်ာင္းဆရာ ( ပရဟိတ ) အျဖစ္တစ္ႏွစ္ေနထုိင္သြားခဲ့သည္။
ယေန႕ထိထက္တုိင္စာေရးသူအား သူတုိ႕စိတ္ထဲတြင္ရွိေနအုန္းမည္မွာအမွန္ပင္။
ဒီအေၾကာင္းကားေျပာျပလုိ႕ကုိယ္ေရကုိယ္ေသြးျပီးေျပာေနျခင္းမဟုတ္ပါ။ စိတ္ဓါတ္က်သူတစ္ေယာက္ စာဖတ္သူျဖစ္ေနပါက မိမိထက္ဆုိရြားနိမ့္က်သူကုိ စာနာမႈအျပည့္ႏွင့္ကူညီလုိက္ပါ။ သင္၏စိတ္ဓါတ္ခြန္အား, ဥာဏ္စြမ္းအား, ကာယစြမ္းအား, အေမ်ာ္အျမင္, အေတြးအေခၚတုိ႕ေျပာင္းလဲလာမည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္သင့္ကုိယ္သင္ မထင္ထားေသာ လူအမ်ား၏ေလးစားျခင္း, ၾကည္ညိဳျခင္း, အေလးထားျခင္း, ယုံၾကည္ျခင္း, အားကုိးျခင္းမ်ားက သင့္ထံသုိ႕အလုိလုိေရာက္လာလိမ့္မည္။ သင့္ဘဝက်ဆုံးေနပါက သူမ်ားကုိထူေပးလုိက္ပါ။ ဒီစကားသည္ လြယ္မေရာင္ႏွင့္နက္ေသာ စကားမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ဒီေနရာမွာ ေစာတက တတ္စရာအေၾကာင္းရွိသည္ ။
ကုိယ့္ဘဝက်ဆုံးေနပါတယ္ဆုိမွ သူမ်ားကုိဘယ္လုိထူမလဲဆုိေသာ ေမးခြန္းေမးေကာင္း ေမးလာနိင္သည္။ သင့္ဘဝကုိသင္ကသာေရဆုံေမွ်ာဖုိ႕ ၾကိဳးစားေနတာပါ။ ထုိအခ်ိန္မွာ သင့္ဆီတြင္ အမ်ားအတြက္ အဖုိးတန္ေသာ အရာမ်ားကုိသင္ေမ့ေနျခင္းပါ။ ထင္ရွားေသာ ဥပမာကုိျပရလွ်င္ ကၽြန္ုပ္တုိ႕တစ္နိင္ငံလုံးဘဝေတြက်ရံႈးေနခဲ့ခ်ိန္မွာ ကုိယ့္ဘဝေတြ သိမ္းဖ်င္း,ေအာက္က်ေနတဲ့ ၾကားက ထူေပးခဲ့ေသာ လူမ်ားေၾကာင့္ ကၽြန္ုပ္တုိ႕ ယေန႕ကုိယ္ပုိင္တုိင္းျပည္နဲ႕ေနရျခင္း မဟုတ္ပါေလာ။စာဖတ္သူလက္ေတြ႕က်င့္သုံးၾကည့္ပါ။ စာေရးသူအေနျဖင့္ ထုိနည္းသည္ စာေရးသူအား တကယ့္လူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာေစေသာနည္းပင္။ ယုံၾကည္စြာႏွင့္လုပ္ၾကည့္ပါ ထူးျခားလာမည္ကုိ ရာနုန္းျပည့္ေထာက္ခံသည္။
အႏွစ္ခ်ဳပ္ရလွ်င္ မိမိဘဝျပိဳလဲေနခ်ိန္တြင္ စိတ္ဓါတ္မက်ပဲ မိမိထက္နိမ့္က်ေနသူမ်ားအား ကူညီျခင္းသည္ မျမင္ႏုိင္ေသာ စြမ္းအားမ်ားရရွိေစသည္။ Go and give ဟူေသာစကားကုိ က်င့္သုံးၾကည့္ပါ။ ေလာကၾကီးတြင္ wait and take ဆုိသူမ်ား မ်ားေနခ်ိန္တြင္ စာဖတ္သူသည္ သြား၍ေပးေသာသူျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားပါ။ ( သင့္ဘဝက်ဆုံးေနခ်ိန္တြင္ နလန္ထူခ်င္ပါက သူမ်ားအားထူေပးလုိက္ပါ )
ဆက္ရန္
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္ / ေမြး )
—
သိလုိစိတ္ကုိ ႏုိးဆြေပးပါ။
လူတုိင္းကုိေအာင္ျမင္ေစေသာ အဓိကတံခါးေပါက္မွာ သိလုိစိတ္ပင္ျဖစ္သည္။ စာေရးသူတုိ႕ စာေပေလာ့လာသည္။ ေက်ာင္း , တကၠသုိလ္ တုိ႕တြင္ပညာရပ္မ်ားကုိ ေလ့လာဆည္းပူးၾကသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေက်ာင္း, တကၠသုိလ္မ်ား သုိ႕သြားေရာက္ေလ့လာ သင္ယူ ဆည္းပူးခဲ့ၾကပါသလဲ။ စာေရးသူတုိ႕ ဘဝအတြက္အသုံးဝင္မည့္ အသုံးက်မည့္စာေပ, ဗဟုသုတ, အတတ္ပညာ မ်ားကုိ သိလုိစိတ္, အသုံးခ်လုိစိတ္မ်ားေၾကာင့္ သြားေရာက္ခဲ့ၾကသည္မဟုတ္ပါလား။ သိလုိစိတ္ေၾကာင့္သာ သိပၸံပညာရွင္မ်ား, စိတ္ပညာရွင္မ်ား, ဆရာဝန္မ်ား, စာေရးဆရာမ်ား စေသာ အတတ္ပညာရပ္ဆုိင္ရာ ထူးခၽြန္သူမ်ားသာမက အသိပညာရွင္မ်ားလည္းေပၚထြက္လာရသည္။
နယူတန္ဆုိသူသည္ ပန္းသီးတစ္လုံးေၾကြက်သည္ ကုိဘာေၾကာင့္ေၾကြက်သလဲ ဆုိတာ သိလုိစိတ္ ျပင္းထန္လာေသာအခါ ရူပေဗဒဆုိေသာ ပညာရပ္ေပၚထြက္လာသည္။ သည့္အျပင္လူတုိ႕၏ စူးစမ္းေလ့လာလုိစိတ္ ဝါ သိလုိစိတ္မ်ားေၾကာင့္ လူသားအက်ိဳးျပဳ ေဆးဝါးမ်ား, က်န္းမာေရးအတြက္နည္းလမ္းေကာင္းမ်ား, ေနထုိင္ေရး, လူမႈဆက္ဆံေရး, ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း၏အရည္အျခင္းမ်ား, စသည့္တုိ႕သည္တေရႊ႕ေရႊ႕ျမင့္မားလာေတာ့သည္။ အေနာက္နိင္ငံမ်ားတြင္ လူငယ္တုိ႕သည္ ဘဝတစ္သက္တာ ေျဖာင့္ျဖဴးေစရန္အတြက္ လူမႈ႕ဆက္ဆံေရး, ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေရး, ဘဝအခက္အခဲမ်ားကုိ စြမ္းအင္အျဖစ္ အသုံးခ်ႏုိင္ေရး အတြက္ သီးသန္႕ဖြင့္ထာေသာေလ့က်င္းေရး ေက်ာင္းမ်ားတြင္ တက္ေရာက္သင္ယူေနၾကျပီျဖစ္သည္။ သိလုိစိတ္ျပင္းျပလာေသာအခါ ေခါင္းေဆာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာနိင္သည္။
ယေန႕ေခတ္ၾကီးတြင္ ေတြးေခၚစဥ္းစားမႈမ်ားမွာ အတိတ္ႏွင့္လုံးဝဆန္က်င္ေနျပီ။ လူအျခင္းျခင္းပင္ မတူညီေသာ အခ်က္မ်ား, ဓေလ့, ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကုိ ေလ့လာစူးစမ္း ေနေလျပီ။ သိလုိစိတ္ေၾကာင့္ပင္ လူသားတုိ႕ရွင္သန္ရာ ကမ႓ာၾကီးသည္ ယခုအခါ ရြာဟုပင္ေခၚလာၾကသည္။ အင္တာနက္တြင္ enter key တစ္ခ်က္ႏွိပ္လုိက္ရုံႏွင့္ မိမိသိလုိသည္မ်ားကုိသိႏုိင္ေသာ ေခတ္ၾကီးျဖစ္သည္။
သုိ႕ေသာ္မေပ်ာက္နိင္ေသာ အစြဲမ်ားႏွင့္ျမန္မာ့ နယ္ပယ္တြင္ကား အနည္းငယ္ ကြဲလြဲေနသည္။ အေနာက္နိင္ငံမ်ာတြင္ လူၾကီးမိဘတုိ႕က ကေလးတုိ႕က သိလုိစိတ္ေၾကာင့္ ေမးလာေသာေမးခြန္းမ်ားကုိ စိတ္ရွည္စြာေျဖၾကသည္။ အေလးထားၾကသည္။ ထုိစိတ္ကုိ ရွင္သန္ေအာင္ ေမြးျမဴေပးၾကသည္။ အေမရိကန္သမၼတ Theodore Roosevelt ( သီအုိဒို ရုိးစဘတ္ထ္ ) သည္ သူ႕အခုိင္းအေစျဖစ္ေသာ လူမဲ James E. Amos ( ဂ်ိန္း အီး အာမုိ႕စ္ ) ၏ ဇနီးက bobwhite ဆုိေသာငွက္ကုိမျမင္ဘူးေသာေၾကာင့္ေမးခဲ့ဘူးသည္။ ထုိအခါ သမၼၾကီးမွာ ငွက္၏ ပုံသ႑န္ကုိ ေသခ်ာရွင္းျပသည္။ ရက္အနည္းငယ္ၾကာေသာအခါ သမၼတၾကီးက ဖုန္းထုိးလာျပီး ဂ်ိန္း၏ ဇနီးအား အိမ္အျပင္ဘက္တြင္ သူမေတြ႕ခ်င္ေသာ ငွက္ကေလးရွိေနေၾကာင္း, ထြက္ၾကည့္ပါက ျမင္နိင္းေၾကာင္းေျပာလာခဲ့သည္။ အေစခံ၏ သိလုိစိတ္ကုိပင္ လ်စ္လ်ဴမရႈ႕တတ္ေသာ သူတုိ႕၏တုိင္းျပည္ ၾကီးပြားျခင္းကား မထူးဆန္းေပ။
ဆုိးသည္က ျမန္မာလူငယ္မ်ားသည္ မိမိဘာကုိ သိလုိသည္ကုိပင္ မေဝခြဲတတ္ၾကေပ။
အဓိကတရားခံမ်ားကေတာ့ သူတုိ႕ကေလးဘဝကတည္းက သိလုိစိတ္မ်ား ႏုိးထလာေသာအခါ လူၾကီးတုိ႕၏ စကားလုံးမ်ားက ၎တုိ႕၏ သိလုိစိတ္မ်ားကုိ ရုိက္ခ်ိဳးဖ်က္ဆီး ခဲ့ေသာေၾကာင့္ပင္။ လူငယ္တုိ႕ကေမးလာေသာအခါ " မင္းကိစၥ ဘာရွိလဲ, မင္းနဲ႕ဘာဆုိင္လဲ, အသာေနစမ္းပါ, လာမရႈတ္နဲ႕, အလုပ္မ်ားေနတယ္, ကေလးကကေလးေနရာ မေနဘူး, ရာရာစစ, ေဝးေဝးေန " ဟုဆုိတတ္ၾကသည္။ ဤသုိ႕ေသာ လူၾကီးမ်ား မ်ားေနေသာနိင္ငံ မတုိးတက္တာလည္း မထူးဆန္းေပ။ အခ်ိန္မွီျပင္ဆင္ခြင့္ရွိေနပါေသးသည္။ လူငယ္တုိ႕၏ သိလုိစိတ္မ်ားအား ႏုိးဆြေပးပါမွ တုိင္းျပည္တုိးတက္လာနိင္မည္။ ထုိသိလုိစိတ္ကားအလြန္အေရး ပါသည္။ ေအာင္ျမင္ေသာ စီးပြားေရးသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္လာရန္, အမ်ားခ်စ္ခင္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ယာက္ျဖစ္လာရန္, ေအာင္ျမင္ေသာစာေရးဆရာ တစ္ယာက္ျဖစ္လာရန္, အမ်ားၾကည္ညိဳေလးစားေသာ ဆရာ,ဆရာဝန္, အမႈေဆာင္ စသည့္တုိ႕ျဖစ္လာရန္ မွာ သိလုိစိတ္ျပင္းျပဖုိ႕ လုိသည္။
စီးပြားေရးသမား တစ္ေယာက္ျဖစ္လာဖုိ႕ရန္ စီးပြားေရးလမ္းညႊန္စာေပမ်ား, ေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာ စီးပြားေရးသမားမ်ား၏ နည္းလမ္းမ်ားကုိ သိရန္လုိသည္။ သိလုိစိတ္မရွိပါက ေအာင္ျမင္ေသာစီးပြားေရးသမားတစ္ေယာက္မျဖစ္လာနိင္ေပ။ အလားတူပင္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္လာရန္မွာလည္း ျပည္သူလူထု၏ အမွန္တစ္ကယ္လုိအပ္ေနေသာ လုိအပ္ခ်က္မ်ားကုိ အခ်ိန္ႏွင့္တစ္ေျပးညီ သိလုိစိတ္ျပင္းျပေနဖုိ႕အထူးလုိအပ္သည္။ သိလုိစိတ္သည္ အရာအားလုံးကုိေက်ာ္လြန္နိင္စြမ္းရွိသည္။ ေၾကာက္စိတ္, သိမ္ငယ္စိတ္, နိမ့္ၾကစိတ္, ကုိယ္ကုိကုိမယုံၾကည္ေသာစိတ္, အျပစ္ရွိခံစားစိတ္, အမ်ားလက္မခံမႈကုိစုိးရိမ္စိတ္ စသည္တုိ႕ကုိ ျဖတ္ေက်ာ္နိင္ေသာအစြမ္းရွိသည္။ သုိ႕ျဖစ္ပါ၍ သင့္ႏွင့္ သင့္ပတ္ဝန္က်င္, သင့္တုိင္ျပည္ တုိးပြားေစလုိလွ်င္ လူငယ္တုိ႕၏ သိလုိစိတ္ ဝါ စူစမ္းလုိစိတ္ကုိ ႏူိးဆြျမင့္တင္ေပးပါ။
Theodore Roosevelt ( အေမရိကန္ ၂၆ ေရာက္ေျမာက္ သမၼတ )
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္ / ေမြး )
လူတုိင္းကုိေအာင္ျမင္ေစေသာ အဓိကတံခါးေပါက္မွာ သိလုိစိတ္ပင္ျဖစ္သည္။ စာေရးသူတုိ႕ စာေပေလာ့လာသည္။ ေက်ာင္း , တကၠသုိလ္ တုိ႕တြင္ပညာရပ္မ်ားကုိ ေလ့လာဆည္းပူးၾကသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေက်ာင္း, တကၠသုိလ္မ်ား သုိ႕သြားေရာက္ေလ့လာ သင္ယူ ဆည္းပူးခဲ့ၾကပါသလဲ။ စာေရးသူတုိ႕ ဘဝအတြက္အသုံးဝင္မည့္ အသုံးက်မည့္စာေပ, ဗဟုသုတ, အတတ္ပညာ မ်ားကုိ သိလုိစိတ္, အသုံးခ်လုိစိတ္မ်ားေၾကာင့္ သြားေရာက္ခဲ့ၾကသည္မဟုတ္ပါလား။ သိလုိစိတ္ေၾကာင့္သာ သိပၸံပညာရွင္မ်ား, စိတ္ပညာရွင္မ်ား, ဆရာဝန္မ်ား, စာေရးဆရာမ်ား စေသာ အတတ္ပညာရပ္ဆုိင္ရာ ထူးခၽြန္သူမ်ားသာမက အသိပညာရွင္မ်ားလည္းေပၚထြက္လာရသည္။
နယူတန္ဆုိသူသည္ ပန္းသီးတစ္လုံးေၾကြက်သည္ ကုိဘာေၾကာင့္ေၾကြက်သလဲ ဆုိတာ သိလုိစိတ္ ျပင္းထန္လာေသာအခါ ရူပေဗဒဆုိေသာ ပညာရပ္ေပၚထြက္လာသည္။ သည့္အျပင္လူတုိ႕၏ စူးစမ္းေလ့လာလုိစိတ္ ဝါ သိလုိစိတ္မ်ားေၾကာင့္ လူသားအက်ိဳးျပဳ ေဆးဝါးမ်ား, က်န္းမာေရးအတြက္နည္းလမ္းေကာင္းမ်ား, ေနထုိင္ေရး, လူမႈဆက္ဆံေရး, ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း၏အရည္အျခင္းမ်ား, စသည့္တုိ႕သည္တေရႊ႕ေရႊ႕ျမင့္မားလာေတာ့သည္။ အေနာက္နိင္ငံမ်ားတြင္ လူငယ္တုိ႕သည္ ဘဝတစ္သက္တာ ေျဖာင့္ျဖဴးေစရန္အတြက္ လူမႈ႕ဆက္ဆံေရး, ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေရး, ဘဝအခက္အခဲမ်ားကုိ စြမ္းအင္အျဖစ္ အသုံးခ်ႏုိင္ေရး အတြက္ သီးသန္႕ဖြင့္ထာေသာေလ့က်င္းေရး ေက်ာင္းမ်ားတြင္ တက္ေရာက္သင္ယူေနၾကျပီျဖစ္သည္။ သိလုိစိတ္ျပင္းျပလာေသာအခါ ေခါင္းေဆာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာနိင္သည္။
ယေန႕ေခတ္ၾကီးတြင္ ေတြးေခၚစဥ္းစားမႈမ်ားမွာ အတိတ္ႏွင့္လုံးဝဆန္က်င္ေနျပီ။ လူအျခင္းျခင္းပင္ မတူညီေသာ အခ်က္မ်ား, ဓေလ့, ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကုိ ေလ့လာစူးစမ္း ေနေလျပီ။ သိလုိစိတ္ေၾကာင့္ပင္ လူသားတုိ႕ရွင္သန္ရာ ကမ႓ာၾကီးသည္ ယခုအခါ ရြာဟုပင္ေခၚလာၾကသည္။ အင္တာနက္တြင္ enter key တစ္ခ်က္ႏွိပ္လုိက္ရုံႏွင့္ မိမိသိလုိသည္မ်ားကုိသိႏုိင္ေသာ ေခတ္ၾကီးျဖစ္သည္။
သုိ႕ေသာ္မေပ်ာက္နိင္ေသာ အစြဲမ်ားႏွင့္ျမန္မာ့ နယ္ပယ္တြင္ကား အနည္းငယ္ ကြဲလြဲေနသည္။ အေနာက္နိင္ငံမ်ာတြင္ လူၾကီးမိဘတုိ႕က ကေလးတုိ႕က သိလုိစိတ္ေၾကာင့္ ေမးလာေသာေမးခြန္းမ်ားကုိ စိတ္ရွည္စြာေျဖၾကသည္။ အေလးထားၾကသည္။ ထုိစိတ္ကုိ ရွင္သန္ေအာင္ ေမြးျမဴေပးၾကသည္။ အေမရိကန္သမၼတ Theodore Roosevelt ( သီအုိဒို ရုိးစဘတ္ထ္ ) သည္ သူ႕အခုိင္းအေစျဖစ္ေသာ လူမဲ James E. Amos ( ဂ်ိန္း အီး အာမုိ႕စ္ ) ၏ ဇနီးက bobwhite ဆုိေသာငွက္ကုိမျမင္ဘူးေသာေၾကာင့္ေမးခဲ့ဘူးသည္။ ထုိအခါ သမၼၾကီးမွာ ငွက္၏ ပုံသ႑န္ကုိ ေသခ်ာရွင္းျပသည္။ ရက္အနည္းငယ္ၾကာေသာအခါ သမၼတၾကီးက ဖုန္းထုိးလာျပီး ဂ်ိန္း၏ ဇနီးအား အိမ္အျပင္ဘက္တြင္ သူမေတြ႕ခ်င္ေသာ ငွက္ကေလးရွိေနေၾကာင္း, ထြက္ၾကည့္ပါက ျမင္နိင္းေၾကာင္းေျပာလာခဲ့သည္။ အေစခံ၏ သိလုိစိတ္ကုိပင္ လ်စ္လ်ဴမရႈ႕တတ္ေသာ သူတုိ႕၏တုိင္းျပည္ ၾကီးပြားျခင္းကား မထူးဆန္းေပ။
ဆုိးသည္က ျမန္မာလူငယ္မ်ားသည္ မိမိဘာကုိ သိလုိသည္ကုိပင္ မေဝခြဲတတ္ၾကေပ။
အဓိကတရားခံမ်ားကေတာ့ သူတုိ႕ကေလးဘဝကတည္းက သိလုိစိတ္မ်ား ႏုိးထလာေသာအခါ လူၾကီးတုိ႕၏ စကားလုံးမ်ားက ၎တုိ႕၏ သိလုိစိတ္မ်ားကုိ ရုိက္ခ်ိဳးဖ်က္ဆီး ခဲ့ေသာေၾကာင့္ပင္။ လူငယ္တုိ႕ကေမးလာေသာအခါ " မင္းကိစၥ ဘာရွိလဲ, မင္းနဲ႕ဘာဆုိင္လဲ, အသာေနစမ္းပါ, လာမရႈတ္နဲ႕, အလုပ္မ်ားေနတယ္, ကေလးကကေလးေနရာ မေနဘူး, ရာရာစစ, ေဝးေဝးေန " ဟုဆုိတတ္ၾကသည္။ ဤသုိ႕ေသာ လူၾကီးမ်ား မ်ားေနေသာနိင္ငံ မတုိးတက္တာလည္း မထူးဆန္းေပ။ အခ်ိန္မွီျပင္ဆင္ခြင့္ရွိေနပါေသးသည္။ လူငယ္တုိ႕၏ သိလုိစိတ္မ်ားအား ႏုိးဆြေပးပါမွ တုိင္းျပည္တုိးတက္လာနိင္မည္။ ထုိသိလုိစိတ္ကားအလြန္အေရး ပါသည္။ ေအာင္ျမင္ေသာ စီးပြားေရးသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္လာရန္, အမ်ားခ်စ္ခင္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ယာက္ျဖစ္လာရန္, ေအာင္ျမင္ေသာစာေရးဆရာ တစ္ယာက္ျဖစ္လာရန္, အမ်ားၾကည္ညိဳေလးစားေသာ ဆရာ,ဆရာဝန္, အမႈေဆာင္ စသည့္တုိ႕ျဖစ္လာရန္ မွာ သိလုိစိတ္ျပင္းျပဖုိ႕ လုိသည္။
စီးပြားေရးသမား တစ္ေယာက္ျဖစ္လာဖုိ႕ရန္ စီးပြားေရးလမ္းညႊန္စာေပမ်ား, ေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာ စီးပြားေရးသမားမ်ား၏ နည္းလမ္းမ်ားကုိ သိရန္လုိသည္။ သိလုိစိတ္မရွိပါက ေအာင္ျမင္ေသာစီးပြားေရးသမားတစ္ေယာက္မျဖစ္လာနိင္ေပ။ အလားတူပင္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္လာရန္မွာလည္း ျပည္သူလူထု၏ အမွန္တစ္ကယ္လုိအပ္ေနေသာ လုိအပ္ခ်က္မ်ားကုိ အခ်ိန္ႏွင့္တစ္ေျပးညီ သိလုိစိတ္ျပင္းျပေနဖုိ႕အထူးလုိအပ္သည္။ သိလုိစိတ္သည္ အရာအားလုံးကုိေက်ာ္လြန္နိင္စြမ္းရွိသည္။ ေၾကာက္စိတ္, သိမ္ငယ္စိတ္, နိမ့္ၾကစိတ္, ကုိယ္ကုိကုိမယုံၾကည္ေသာစိတ္, အျပစ္ရွိခံစားစိတ္, အမ်ားလက္မခံမႈကုိစုိးရိမ္စိတ္ စသည္တုိ႕ကုိ ျဖတ္ေက်ာ္နိင္ေသာအစြမ္းရွိသည္။ သုိ႕ျဖစ္ပါ၍ သင့္ႏွင့္ သင့္ပတ္ဝန္က်င္, သင့္တုိင္ျပည္ တုိးပြားေစလုိလွ်င္ လူငယ္တုိ႕၏ သိလုိစိတ္ ဝါ စူစမ္းလုိစိတ္ကုိ ႏူိးဆြျမင့္တင္ေပးပါ။
Theodore Roosevelt ( အေမရိကန္ ၂၆ ေရာက္ေျမာက္ သမၼတ )
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္ / ေမြး )
— with ပ်င္းရိျခင္း
ႏွင့္ ေရာင္ရဲျခင္း ၂
ပ်င္းရိျခင္းအေၾကာင္းကုိ အထုိက္အေလ်ာက္ေရးသားခဲ့ျပီးျပီ။ ဤေခါင္းစဥ္ ျဖစ္ေပၚလာရျခင္းမွာ တပည့္ေဟာင္းတစ္ဦးမွ ပ်င္းရိျခင္း ႏွင့္ေရာင္ရဲျခင္းအေၾကာင္းကုိ သိခ်င္သည္ဟုဆုိေသာေၾကာင့္ ေရးျဖစ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေရာင္ရဲျခင္းကုိ စာေရးသူ နားလည္သေလာက္အဓိပၸါယ္ဖြင့္ရလွ်င္ ေက်နပ္အားရျခင္း, တင္းတိမ္နိင္ျခင္း ဟုမွတ္ယူနိင္သည္။ ဆုိက္ကားသမားတစ္ေယာက္သည္ ဒီေန႕မုိးရြာလုိ႕ အလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး။ ငါကေတာ့ ဒီေန႕ဒီေလာက္နဲ႕ပဲအိမ္ျပန္ေတာ့မည္ ဆုိတာမ်ိဳးသည္ ေရာင္ရဲျခင္းမဟုတ္။ ေရာင္ရဲျခင္းဆုိသည္ကား မိမိအေကာင္းဆုံးလုပ္နိင္သမွ်ကုိ စြမ္းေဆာင္ျပီး ျပန္လည္ရရွိလာေသာ အက်ိဳးဆက္အေပၚ အားရေက်နပ္ျခင္းကုိေခၚသည္။ လူအမ်ားစုမွာ ေရာင္ရဲျခင္းဆုိေသာ စကားလုံးကုိမွားယြင္းစြာ သုံးေနၾကသည္။ တစ္လြဲဆံပင္ေကာင္းေနၾကသည္။ မိမိပ်င္းသည္ကုိ ဝန္မခံလုိေသာအခါ " ငါက ေလာဘမၾကီးပါဘူး ေရာင္ရဲတတ္ျပီးသာ မနက္ျဖန္မွလုပ္မယ္ " ဆုိေသာစကားကုိဆုိတတ္ၾကသည္။ အမွန္စင္စစ္မွာ အခ်ိန္ေရႊ႕ဆုိင္းျခင္း, ပ်င္းရိျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ေရာင္ရဲျခင္းႏွင့္ပက္သတ္လုိ႕ စာေရးသူတုိ႕ ငယ္စဥ္ကသင္ၾကားခဲ့ရေသာ ေရႊဥ ဥေသာငန္း, အာရပ္ပုံျပင္မ်ား ကုိျပန္လည္သုံးသပ္ၾကည့္နိင္သည္။ အာရပ္ပုံျပင္ေလးဆီသုိ႕သြား ၾကပါအုန္းစုိ႕။ ရြာတစ္ရြာတြင္ ဆင္းရဲသားဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္တြဲရွိသည္။ အကုိ ႏွင့္ညီျဖစ္သူတုိ႕ စုံတြဲျဖစ္သည္။ ညီျဖစ္သူမွာ အကုိထက္ပုိဆင္းရဲသည္။ တစ္ေန႕ညီျဖစ္သူမွာ တာထဲထင္းေခြထြက္ရင္း ဓါးျပတသုိက္ကုိေတြ႕ရာ ေရွာင္ပုန္းခဲ့သည္။ ေရွာင္ပုန္ေနစဥ္တြင္ ဓါးျပေခါင္းေဆာင္မွ ဂါထာတစ္ေၾကာင္း ရြတ္ဆုိလုိက္ရာ တံခါးၾကီးပြင့္သြားသည္။ ဓါးျပမ်ား လႈိင္ဂူထဲသုိ႕ ဝင္သြားသည္။ တခဏ ၾကာ္ေသာ္ဓါးျပမ်ားျပန္ထြက္ရာျပီး ေခါင္းေဆာင္မွ ဂါထာတစ္ေၾကာင္း ရြတ္ျပန္သည္။ ထုိအခါ တံခါးၾကီးမွာျပန္ပိတ္သြားသည္။ ဓါးျပမ်ားထြက္ခြာသြားေသာအခါ ညီျဖစ္သူမွာ သူမွတ္ထားေသာ ဂါထာ ႏွစ္ေၾကာင္းျဖင့္တံခါးဖြင့္ကာ ရတနာအခ်ိဳ႕ကုိ ယူျပန္ခဲ့သည္။ ထုိအေၾကာင္းကုိ အကုိျဖစ္သူ ဇနီးေမာင္ႏွံၾကားေသာအခါ ညီျဖစ္သူထံမွ တံခါးဖြင့္ ဂါထာႏွင့္ တံခါးပိတ္ ဂါထာႏွစ္ေၾကာင္း အလြတ္က်က္ျပီ ေရြေငြသယ္ေဆာင္ရန္ ျမင္း, လွည္းတုိ႕ႏွင့္အတူ ေတာထဲထြက္သြားခဲ့သည္။
ေတာထဲရွိ ဓါးျပတုိ႕၏ လိႈင္ဂူအနီးေရာက္ေသာ္ သင္ထားေသာတံခါးဖြင့္ ဂါထာကုိရြတ္ျပီး ဂူအတြင္းသုိ႕ဝင္သြားေသာ္ ေရႊပုံေငြပုံတုိ႕ကုိ ျမင္ေသာ္ေလာဘေဇာတုိက္ကာ, တင္နိင္သမွ်လွည္းေပၚ တင္ေတာ့သည္။ တင္ျပီးေသာအခါ ဂူထဲကထြက္ရန္ ဂါထာကုိ မမွတ္မိေတာ့ေပ။ ေလာဘစိတ္ေၾကာင့္ အကုိဇနီးေမာင္ႏွံမွာ ဂူထဲတြင္ပိတ္မိျပီး ဓါးျပမ်ားျပန္လာေသာအခါ သူတုိ႕ႏွစ္ဦးစလုံးအသတ္ခံလုိက္ရသည္။ အေခ်ာင္ရနိင္ေသာအခြင့္အေရး ရပါလွ်က္ႏွင့္ေလာဘစိတ္ေၾကာင့္ ဘဝဆုံးရသည္။ တင္းတိမ္ျခင္း မရွိသူသည္ ပ်က္ဆီးရတတ္သည္။
အခ်ိဳ႕အမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာ မိဘကလည္းမဆင္းရဲပဲ မိန္မပ်က္မ်ားျဖစ္ေနၾကသည္ကုိ စာဖတ္သူတုိ႕ေတြ႕ဖူးၾကေပလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမွာကား တင္းတိမ္နိင္ျခင္းဆုိေသာ ေရာင္ရဲနိင္သည့္စိတ္ထား မရွိေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ မိန္းကေလးမ်ားမွမဟုတ္ေပ ေယာက်ၤားေလးမ်ားလည္း မေရာင္ရဲ မတင္းတိမ္ႏုိင္ၾကေသာအခါ ရာဇဝတ္ေကာင္မ်ား ျဖစ္သြားတတ္ၾကသည္။ မိမိခြန္အား, ဥာဏ္အားရွိသေလာက္ ၾကိဳးစားမႈအေပၚ အလုပ္ရွင္သုိ႕မဟုတ္ အၾကီးအကဲက ထုိက္တန္ေသာ လုပ္ခ, အက်ိဳးခံစားခြင့္မေပးတာကုိ ျငိမ္ေနျခင္းကုိ တင္းတိမ္ေရာင္ရဲျခင္းဟု မေခၚေပ။ တုန္းျခင္း အျခင္း ဟုပင္ဆုိရမည္။
( ေရာင္ရဲျခင္းဆုိသည္မွာ မိမိ၏အေကာင္ဆုံး ၾကိဳစားေဆာင္ရြက္မႈ အေပၚတြင္တုန္႕ျပန္ ရရွိလာေသာ အက်ိဳးအျမတ္ကုိ အားရေက်နပ္ တင္းတိမ္ျခင္းကုိေခၚသည္။) ထုိ႕ေၾကာင့္ အပ်င္းေရာဂါဆုိး ၾကီးအား " အလုပ္" ဆုိေသာ လက္နက္ႏွင့္ေတာ္လွန္ေျခမႈန္း ျပီးေရာင္ရဲနိင္ပါေစဟု စာဖတ္သူ ေမာင္ငယ္, ညီငယ္မ်ားအား ဆႏၵျပဳလုိက္ပါသည္။
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္ / ေမြး )
ပ်င္းရိျခင္းအေၾကာင္းကုိ အထုိက္အေလ်ာက္ေရးသားခဲ့ျပီးျပီ။ ဤေခါင္းစဥ္ ျဖစ္ေပၚလာရျခင္းမွာ တပည့္ေဟာင္းတစ္ဦးမွ ပ်င္းရိျခင္း ႏွင့္ေရာင္ရဲျခင္းအေၾကာင္းကုိ သိခ်င္သည္ဟုဆုိေသာေၾကာင့္ ေရးျဖစ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေရာင္ရဲျခင္းကုိ စာေရးသူ နားလည္သေလာက္အဓိပၸါယ္ဖြင့္ရလွ်င္ ေက်နပ္အားရျခင္း, တင္းတိမ္နိင္ျခင္း ဟုမွတ္ယူနိင္သည္။ ဆုိက္ကားသမားတစ္ေယာက္သည္ ဒီေန႕မုိးရြာလုိ႕ အလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး။ ငါကေတာ့ ဒီေန႕ဒီေလာက္နဲ႕ပဲအိမ္ျပန္ေတာ့မည္ ဆုိတာမ်ိဳးသည္ ေရာင္ရဲျခင္းမဟုတ္။ ေရာင္ရဲျခင္းဆုိသည္ကား မိမိအေကာင္းဆုံးလုပ္နိင္သမွ်ကုိ စြမ္းေဆာင္ျပီး ျပန္လည္ရရွိလာေသာ အက်ိဳးဆက္အေပၚ အားရေက်နပ္ျခင္းကုိေခၚသည္။ လူအမ်ားစုမွာ ေရာင္ရဲျခင္းဆုိေသာ စကားလုံးကုိမွားယြင္းစြာ သုံးေနၾကသည္။ တစ္လြဲဆံပင္ေကာင္းေနၾကသည္။ မိမိပ်င္းသည္ကုိ ဝန္မခံလုိေသာအခါ " ငါက ေလာဘမၾကီးပါဘူး ေရာင္ရဲတတ္ျပီးသာ မနက္ျဖန္မွလုပ္မယ္ " ဆုိေသာစကားကုိဆုိတတ္ၾကသည္။ အမွန္စင္စစ္မွာ အခ်ိန္ေရႊ႕ဆုိင္းျခင္း, ပ်င္းရိျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ေရာင္ရဲျခင္းႏွင့္ပက္သတ္လုိ႕ စာေရးသူတုိ႕ ငယ္စဥ္ကသင္ၾကားခဲ့ရေသာ ေရႊဥ ဥေသာငန္း, အာရပ္ပုံျပင္မ်ား ကုိျပန္လည္သုံးသပ္ၾကည့္နိင္သည္။ အာရပ္ပုံျပင္ေလးဆီသုိ႕သြား ၾကပါအုန္းစုိ႕။ ရြာတစ္ရြာတြင္ ဆင္းရဲသားဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္တြဲရွိသည္။ အကုိ ႏွင့္ညီျဖစ္သူတုိ႕ စုံတြဲျဖစ္သည္။ ညီျဖစ္သူမွာ အကုိထက္ပုိဆင္းရဲသည္။ တစ္ေန႕ညီျဖစ္သူမွာ တာထဲထင္းေခြထြက္ရင္း ဓါးျပတသုိက္ကုိေတြ႕ရာ ေရွာင္ပုန္းခဲ့သည္။ ေရွာင္ပုန္ေနစဥ္တြင္ ဓါးျပေခါင္းေဆာင္မွ ဂါထာတစ္ေၾကာင္း ရြတ္ဆုိလုိက္ရာ တံခါးၾကီးပြင့္သြားသည္။ ဓါးျပမ်ား လႈိင္ဂူထဲသုိ႕ ဝင္သြားသည္။ တခဏ ၾကာ္ေသာ္ဓါးျပမ်ားျပန္ထြက္ရာျပီး ေခါင္းေဆာင္မွ ဂါထာတစ္ေၾကာင္း ရြတ္ျပန္သည္။ ထုိအခါ တံခါးၾကီးမွာျပန္ပိတ္သြားသည္။ ဓါးျပမ်ားထြက္ခြာသြားေသာအခါ ညီျဖစ္သူမွာ သူမွတ္ထားေသာ ဂါထာ ႏွစ္ေၾကာင္းျဖင့္တံခါးဖြင့္ကာ ရတနာအခ်ိဳ႕ကုိ ယူျပန္ခဲ့သည္။ ထုိအေၾကာင္းကုိ အကုိျဖစ္သူ ဇနီးေမာင္ႏွံၾကားေသာအခါ ညီျဖစ္သူထံမွ တံခါးဖြင့္ ဂါထာႏွင့္ တံခါးပိတ္ ဂါထာႏွစ္ေၾကာင္း အလြတ္က်က္ျပီ ေရြေငြသယ္ေဆာင္ရန္ ျမင္း, လွည္းတုိ႕ႏွင့္အတူ ေတာထဲထြက္သြားခဲ့သည္။
ေတာထဲရွိ ဓါးျပတုိ႕၏ လိႈင္ဂူအနီးေရာက္ေသာ္ သင္ထားေသာတံခါးဖြင့္ ဂါထာကုိရြတ္ျပီး ဂူအတြင္းသုိ႕ဝင္သြားေသာ္ ေရႊပုံေငြပုံတုိ႕ကုိ ျမင္ေသာ္ေလာဘေဇာတုိက္ကာ, တင္နိင္သမွ်လွည္းေပၚ တင္ေတာ့သည္။ တင္ျပီးေသာအခါ ဂူထဲကထြက္ရန္ ဂါထာကုိ မမွတ္မိေတာ့ေပ။ ေလာဘစိတ္ေၾကာင့္ အကုိဇနီးေမာင္ႏွံမွာ ဂူထဲတြင္ပိတ္မိျပီး ဓါးျပမ်ားျပန္လာေသာအခါ သူတုိ႕ႏွစ္ဦးစလုံးအသတ္ခံလုိက္ရသည္။ အေခ်ာင္ရနိင္ေသာအခြင့္အေရး ရပါလွ်က္ႏွင့္ေလာဘစိတ္ေၾကာင့္ ဘဝဆုံးရသည္။ တင္းတိမ္ျခင္း မရွိသူသည္ ပ်က္ဆီးရတတ္သည္။
အခ်ိဳ႕အမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာ မိဘကလည္းမဆင္းရဲပဲ မိန္မပ်က္မ်ားျဖစ္ေနၾကသည္ကုိ စာဖတ္သူတုိ႕ေတြ႕ဖူးၾကေပလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမွာကား တင္းတိမ္နိင္ျခင္းဆုိေသာ ေရာင္ရဲနိင္သည့္စိတ္ထား မရွိေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ မိန္းကေလးမ်ားမွမဟုတ္ေပ ေယာက်ၤားေလးမ်ားလည္း မေရာင္ရဲ မတင္းတိမ္ႏုိင္ၾကေသာအခါ ရာဇဝတ္ေကာင္မ်ား ျဖစ္သြားတတ္ၾကသည္။ မိမိခြန္အား, ဥာဏ္အားရွိသေလာက္ ၾကိဳးစားမႈအေပၚ အလုပ္ရွင္သုိ႕မဟုတ္ အၾကီးအကဲက ထုိက္တန္ေသာ လုပ္ခ, အက်ိဳးခံစားခြင့္မေပးတာကုိ ျငိမ္ေနျခင္းကုိ တင္းတိမ္ေရာင္ရဲျခင္းဟု မေခၚေပ။ တုန္းျခင္း အျခင္း ဟုပင္ဆုိရမည္။
( ေရာင္ရဲျခင္းဆုိသည္မွာ မိမိ၏အေကာင္ဆုံး ၾကိဳစားေဆာင္ရြက္မႈ အေပၚတြင္တုန္႕ျပန္ ရရွိလာေသာ အက်ိဳးအျမတ္ကုိ အားရေက်နပ္ တင္းတိမ္ျခင္းကုိေခၚသည္။) ထုိ႕ေၾကာင့္ အပ်င္းေရာဂါဆုိး ၾကီးအား " အလုပ္" ဆုိေသာ လက္နက္ႏွင့္ေတာ္လွန္ေျခမႈန္း ျပီးေရာင္ရဲနိင္ပါေစဟု စာဖတ္သူ ေမာင္ငယ္, ညီငယ္မ်ားအား ဆႏၵျပဳလုိက္ပါသည္။
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္ / ေမြး )
အခ်ိန္ကုိခြဲေဝအသုံးျပဳျခင္း ႏွင့္
ဘဝပန္းတုိင္သုိ႕ေလွ်ာက္လွမ္းျခင္း ၂
အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္လင့္ကစား တစ္ေန႕လွ်င္ ကုိယ္ပုိင္ခ်ိန္ ၅ နာရီမွ ၇ နာရီအထိ ရေၾကာင္းကုိ ေရွ႔ကေဖၚျပခဲ့ျပီးျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ပုိမ်ားကုိအက်ိဳးရွိရွိအသုံးခ်ဖုိ႕လုိသည္။ ၁၃ ႏွစ္သားေကာင္ေလးတစ္ေယာက္သည္ ေနခင္းအခ်ိန္တြင္သတင္းစာေရာင္းျပီး ဝင္ေငြရွာရသည္။ ထုိရေသာေငြတစ္ခ်ိဳ႕ကုိ သူစိတ္ဝင္စားေသာ စာေပမ်ားကုိဆုေဆာင္းခဲ႕သည္။ အတန္းပညာအားျဖင့္ ၃ လသာေက်ာင္းတက္ခဲ႔ရေသာေကာင္းေလး။ သူ၏ဘဝေပး အေျခအေနကား စာဖတ္သူေလာက္ေကာင္းပါသလား။ သတင္းစားေရာင္းရေသာ ေငြမ်ားဆုျပီး သူလုိေသာစမ္းသပ္မႈမ်ားအတြက္ ကိရိယာတန္ဆာပလာမ်ားကုိ ဝယ္ယူသည္။ သူ၏ကုိယ္ပုိင္ အခ်ိန္မ်ားကုိ အက်ိဳးရွိရွိအသုံးခ်ခဲ့သည္။ ထုိေကာင္ေလးကား မည္သူနည္း။ ယေန႕ကမ႓ာတြင္လူအမ်ား အစဥ္ေလးစာရေသာ ကမ႓ာသူ, ကမ႓ာသားတုိ႕၏ ေက်းဇူးရွင္ အက္ဒီဆင္ပင္။
သာမာန္ကုန္စုံဆုိင္ေလးတြင္ လခစားေစ်းေရာင္းေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းစာဖတ္သူတုိ႕သိျပီးျဖစ္လိမ့္မည္။ သူသည္ေစ်းေရာင္းရင္း စာေပမ်ားကုိေလ့လာသည္။ အထူးသျဖင့္ ဥပေဒႏွင့္ပက္သတ္ေသာစာေပမ်ားကုိ ေလ့လာသည္။ နာမည္ေက်ာ္ၾကားသူတုိ႕၏ ေဟာေျပာမႈမ်ားကုိမွတ္သားသည္။ အားရပ္ခ်ိန္မ်ားတြင္ တစ္ဦးတည္း အေဟာအေျပာ ေလ့က်င့္သည္။ တစ္ေန႕တြင္ သစ္သားစည္ပုိင္းအေဟာင္းတစ္ခုကုိ အေဟာင္းဆုိင္မွ ဝယ္ခဲ့သည္။ ထုိသစ္သားစည္ပုိင္းအတြင္းမွ ဥပေဒႏွင့္ပက္သတ္ေသာ စာအုပ္မ်ားပါလာသည္။ ထုိေကာင္ေလးမွာ ေရငတ္သူတစ္ေယာက္ ေရတြင္းထဲက်သလုိပင္။ ထုိသူကား အေမရိကန္နိင္ငံ၏ ၁၆ ေယာက္ေျမာက္ေသာ သမၼတလင္ကြန္းပင္။
မိမိၾကံဳေနရေသာဘဝကုိ ျပစ္တင္ေနမည့္အစား ညီငယ္, ေမာင္ငယ္, ႏွမငယ္တုိ႕သည္ ဘဝၾကမ္းကုိ ဇြဲရွိရွိႏွင့္ေက်ာ္ျဖတ္ဖုိ႕လုိသည္။ ခက္ခဲေသာဘဝကသာလွ်င္ ၾကီးၾကယ္ေသာသူ အျဖစ္သုိ႕ ပုိ႕ေဆာင္ေပးႏုိင္စြမ္းရွိသည္။ ဇြဲ, လုံးလ, ဝိရိယတုိ႕ကုိ ကုိယ္ပုိင္အခ်ိန္အား အက်ိဳးရွရွိအသုံခ်ျခင္းႏွင့္ ေပါင္းစပ္လုိက္ပါ။ ၾကီးမားေသာေအာင္ျမင္မႈသည္ သင့္အတြက္ပင္။ ျမန္မာလူငယ္အမ်ားစုသည္ မိမိတုိ႕ကညံသည္, အားနည္းသည္, သူမ်ားႏွင့္စာလွ်င္နိမ့္က်သည္ ဆုိေသာ ( inferiority complex ) မ်ားရွိေနၾကသည္။ ထုိစိတ္ကေဖ်ာက္ဖ်က္ရန္ ဂါထာတစ္ပုဒ္ေတာ့ ရြတ္ဖုိ႕လုိလိမ့္မည္။ ထုိဂါထာကား " ငါလုပ္နိင္တယ္, ငါမွာစြမ္းအားေတြရွိတယ္, ငါလုပ္ရင္ျဖစ္ကုိျဖစ္ရမယ္, ငါေျဖရွင္းနိင္တယ္, ငါေဆာင္ရြက္နိင္တယ္ " ဆုိေသာစကားတုိ႕ကုိေန႕စဥ္ စိတ္ထဲ ႏွလုံးသားထဲမွ ရြတ္ပါ။ ယုံၾကည္မႈအျပည့္ႏွင့္ရြတ္ပါ။ ရင္ထဲအသည္းထဲ အနက္ရူိင္းဆုံးအထိ ဆြဲသြားေသာအခါ ထုိဂါထာက သင့္အားအစြမ္းျပပါလိမ့္မည္။
အခ်ိန္ကုိအက်ိဳးရွိစြာအသုံးခ်တတ္ရမည္။ ဒီအျပင္လူငယ္တုိ႕သည္ မိမိတုိ႕၏သက္တမ္း အရအခ်ိန္ကုိသတ္မွတ္ဖုိ႕လုိသည္။ သာဓကအားျဖင့္ မိမိအသက္ဘယ္ေလာက္တြင္ ဘာျဖစ္ေနရမယ္ဆုိေသာ အခ်ိန္ကုိခြဲေဝတတ္ရမည္။ ၁၀ ႏွစ္အတြင္း ဘဝရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ ကုိယ္ဘာေတြလုပ္ျပီးေနရမည္ဆုိေသာ ခုိင္မာေသာဆုံးျဖတ္ခ်က္ရွိရမည္။ ၉ ႏွစ္အတြင္း, ၈ ႏွစ္အတြင္း , ၇ ႏွစ္အတြင္း....... ၁ ႏွစ္အတြင္း, ၁ လအတြင္း, ၁ ပတ္အတြင္း, ၁ ရက္အတြင္း စသည္ျဖင့္ ခုိင္မွာေသာ အစီအစဥ္မ်ားေရးဆြဲရမည္။ သင္ေရးဆြဲျပီးေသာ အစီအစဥ္မ်ား အေကာင္အထည္ေဖၚမႈရွိမရွိကုိလည္း ကာလတစ္ခုေရးဆြဲကာ စစ္ေဆးဖုိ႕လုိသည္။ ဥပမာ စီးပြားေရးသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္သူဆုိလွ်င္ အထက္ေဖၚျပပါ အခ်ိန္ကုိခြဲေဝသုံးဆြဲျခင္းျဖင့္ ဘဝပန္းတုိင္ကုိ ေရာက္ေအာင္ေလွ်ာက္လွမ္းနိင္သည္။
ဘဝ၏နိမ့္က်ျခင္း, ဆင္းရဲျခင္း , ႏွံျခာျခင္းတုိ႕သည္သင့္အား အျမဲမနိမ့္က်ေစပါ။ သင္တြင္အခ်ိန္ေတြရွိပါသည္။ အခြင့္အေရးေတြရွိေနပါသည္။ သင့္ဘက္က အားနည္းနည္းစုိက္ထုတ္ရန္သာလုိသည္။ ကုိယ္ပုိင္ခ်ိန္မ်ားကုိအက်ိဳး ရွိစြာသုံးပါ။ အခ်ိန္ကာလအပုိင္းအျခား သတ္မွတ္ပါ။ ဘဝကု္ အစီအစဥ္ဆြဲပါ။ ဘဝကသင့္အား အစီအစဥ္မဆြဲပါေစႏွင့္။
အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္လင့္ကစား တစ္ေန႕လွ်င္ ကုိယ္ပုိင္ခ်ိန္ ၅ နာရီမွ ၇ နာရီအထိ ရေၾကာင္းကုိ ေရွ႔ကေဖၚျပခဲ့ျပီးျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ပုိမ်ားကုိအက်ိဳးရွိရွိအသုံးခ်ဖုိ႕လုိသည္။ ၁၃ ႏွစ္သားေကာင္ေလးတစ္ေယာက္သည္ ေနခင္းအခ်ိန္တြင္သတင္းစာေရာင္းျပီး ဝင္ေငြရွာရသည္။ ထုိရေသာေငြတစ္ခ်ိဳ႕ကုိ သူစိတ္ဝင္စားေသာ စာေပမ်ားကုိဆုေဆာင္းခဲ႕သည္။ အတန္းပညာအားျဖင့္ ၃ လသာေက်ာင္းတက္ခဲ႔ရေသာေကာင္းေလး။ သူ၏ဘဝေပး အေျခအေနကား စာဖတ္သူေလာက္ေကာင္းပါသလား။ သတင္းစားေရာင္းရေသာ ေငြမ်ားဆုျပီး သူလုိေသာစမ္းသပ္မႈမ်ားအတြက္ ကိရိယာတန္ဆာပလာမ်ားကုိ ဝယ္ယူသည္။ သူ၏ကုိယ္ပုိင္ အခ်ိန္မ်ားကုိ အက်ိဳးရွိရွိအသုံးခ်ခဲ့သည္။ ထုိေကာင္ေလးကား မည္သူနည္း။ ယေန႕ကမ႓ာတြင္လူအမ်ား အစဥ္ေလးစာရေသာ ကမ႓ာသူ, ကမ႓ာသားတုိ႕၏ ေက်းဇူးရွင္ အက္ဒီဆင္ပင္။
သာမာန္ကုန္စုံဆုိင္ေလးတြင္ လခစားေစ်းေရာင္းေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းစာဖတ္သူတုိ႕သိျပီးျဖစ္လိမ့္မည္။ သူသည္ေစ်းေရာင္းရင္း စာေပမ်ားကုိေလ့လာသည္။ အထူးသျဖင့္ ဥပေဒႏွင့္ပက္သတ္ေသာစာေပမ်ားကုိ ေလ့လာသည္။ နာမည္ေက်ာ္ၾကားသူတုိ႕၏ ေဟာေျပာမႈမ်ားကုိမွတ္သားသည္။ အားရပ္ခ်ိန္မ်ားတြင္ တစ္ဦးတည္း အေဟာအေျပာ ေလ့က်င့္သည္။ တစ္ေန႕တြင္ သစ္သားစည္ပုိင္းအေဟာင္းတစ္ခုကုိ အေဟာင္းဆုိင္မွ ဝယ္ခဲ့သည္။ ထုိသစ္သားစည္ပုိင္းအတြင္းမွ ဥပေဒႏွင့္ပက္သတ္ေသာ စာအုပ္မ်ားပါလာသည္။ ထုိေကာင္ေလးမွာ ေရငတ္သူတစ္ေယာက္ ေရတြင္းထဲက်သလုိပင္။ ထုိသူကား အေမရိကန္နိင္ငံ၏ ၁၆ ေယာက္ေျမာက္ေသာ သမၼတလင္ကြန္းပင္။
မိမိၾကံဳေနရေသာဘဝကုိ ျပစ္တင္ေနမည့္အစား ညီငယ္, ေမာင္ငယ္, ႏွမငယ္တုိ႕သည္ ဘဝၾကမ္းကုိ ဇြဲရွိရွိႏွင့္ေက်ာ္ျဖတ္ဖုိ႕လုိသည္။ ခက္ခဲေသာဘဝကသာလွ်င္ ၾကီးၾကယ္ေသာသူ အျဖစ္သုိ႕ ပုိ႕ေဆာင္ေပးႏုိင္စြမ္းရွိသည္။ ဇြဲ, လုံးလ, ဝိရိယတုိ႕ကုိ ကုိယ္ပုိင္အခ်ိန္အား အက်ိဳးရွရွိအသုံခ်ျခင္းႏွင့္ ေပါင္းစပ္လုိက္ပါ။ ၾကီးမားေသာေအာင္ျမင္မႈသည္ သင့္အတြက္ပင္။ ျမန္မာလူငယ္အမ်ားစုသည္ မိမိတုိ႕ကညံသည္, အားနည္းသည္, သူမ်ားႏွင့္စာလွ်င္နိမ့္က်သည္ ဆုိေသာ ( inferiority complex ) မ်ားရွိေနၾကသည္။ ထုိစိတ္ကေဖ်ာက္ဖ်က္ရန္ ဂါထာတစ္ပုဒ္ေတာ့ ရြတ္ဖုိ႕လုိလိမ့္မည္။ ထုိဂါထာကား " ငါလုပ္နိင္တယ္, ငါမွာစြမ္းအားေတြရွိတယ္, ငါလုပ္ရင္ျဖစ္ကုိျဖစ္ရမယ္, ငါေျဖရွင္းနိင္တယ္, ငါေဆာင္ရြက္နိင္တယ္ " ဆုိေသာစကားတုိ႕ကုိေန႕စဥ္ စိတ္ထဲ ႏွလုံးသားထဲမွ ရြတ္ပါ။ ယုံၾကည္မႈအျပည့္ႏွင့္ရြတ္ပါ။ ရင္ထဲအသည္းထဲ အနက္ရူိင္းဆုံးအထိ ဆြဲသြားေသာအခါ ထုိဂါထာက သင့္အားအစြမ္းျပပါလိမ့္မည္။
အခ်ိန္ကုိအက်ိဳးရွိစြာအသုံးခ်တတ္ရမည္။ ဒီအျပင္လူငယ္တုိ႕သည္ မိမိတုိ႕၏သက္တမ္း အရအခ်ိန္ကုိသတ္မွတ္ဖုိ႕လုိသည္။ သာဓကအားျဖင့္ မိမိအသက္ဘယ္ေလာက္တြင္ ဘာျဖစ္ေနရမယ္ဆုိေသာ အခ်ိန္ကုိခြဲေဝတတ္ရမည္။ ၁၀ ႏွစ္အတြင္း ဘဝရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ ကုိယ္ဘာေတြလုပ္ျပီးေနရမည္ဆုိေသာ ခုိင္မာေသာဆုံးျဖတ္ခ်က္ရွိရမည္။ ၉ ႏွစ္အတြင္း, ၈ ႏွစ္အတြင္း , ၇ ႏွစ္အတြင္း....... ၁ ႏွစ္အတြင္း, ၁ လအတြင္း, ၁ ပတ္အတြင္း, ၁ ရက္အတြင္း စသည္ျဖင့္ ခုိင္မွာေသာ အစီအစဥ္မ်ားေရးဆြဲရမည္။ သင္ေရးဆြဲျပီးေသာ အစီအစဥ္မ်ား အေကာင္အထည္ေဖၚမႈရွိမရွိကုိလည္း ကာလတစ္ခုေရးဆြဲကာ စစ္ေဆးဖုိ႕လုိသည္။ ဥပမာ စီးပြားေရးသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္သူဆုိလွ်င္ အထက္ေဖၚျပပါ အခ်ိန္ကုိခြဲေဝသုံးဆြဲျခင္းျဖင့္ ဘဝပန္းတုိင္ကုိ ေရာက္ေအာင္ေလွ်ာက္လွမ္းနိင္သည္။
ဘဝ၏နိမ့္က်ျခင္း, ဆင္းရဲျခင္း , ႏွံျခာျခင္းတုိ႕သည္သင့္အား အျမဲမနိမ့္က်ေစပါ။ သင္တြင္အခ်ိန္ေတြရွိပါသည္။ အခြင့္အေရးေတြရွိေနပါသည္။ သင့္ဘက္က အားနည္းနည္းစုိက္ထုတ္ရန္သာလုိသည္။ ကုိယ္ပုိင္ခ်ိန္မ်ားကုိအက်ိဳး ရွိစြာသုံးပါ။ အခ်ိန္ကာလအပုိင္းအျခား သတ္မွတ္ပါ။ ဘဝကု္ အစီအစဥ္ဆြဲပါ။ ဘဝကသင့္အား အစီအစဥ္မဆြဲပါေစႏွင့္။
အခ်ိန္ကုိခြဲေဝအသုံးျပဳျခင္း ႏွင့္
ဘဝပန္းတုိင္သုိ႕ေလွ်ာက္လွမ္းျခင္း
" အခ်ိန္ကုိေငြျဖင့္ဝယ္လုိ႕မရ, အခိ်န္ ႏွင့္ ဒီေရသည္ လူကုိမေစာင့္" အစရွိေသာ အခ်ိန္ႏွင့္ပက္သတ္ ေသာစကားပုံမ်ား မ်ားစြာရွိသည္. ယခုစာေရးသူေရာက္ေနေသာ ထုိင္းနိင္ငံ အုန္းယုိင္ျမိဳ႕နယ္ေလး တြင္ အလုပ္လုပ္ေနၾကေသာ အလုပ္သမားအမ်ားစုမွာ သာမာန္အလုပ္ၾကမ္းသမားမ်ားက မ်ားသည္. ဘာေၾကာင့္လူတစ္ခ်ိဳ႕က ဘဝတြင္ေအာင္ျမင္ျပီး အထက္တန္းက်က်ေနႏုိင္က်ျပီး စာေရးသူတုိ႕ျမန္မာျပည္သားအမ်ားစု ၾကေတာ့ေရာက္ေလရာမွာ အမ်ားအထင္ေသးအျမင္ေသးျပီး အလုပ္ၾကမ္းမ်ားကုိလုပ္ကုိင္ေနၾကရတာလဲ။ အားမနာတမ္းဝန္ခံရလွ်င္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႕သည္ အခ်ိန္ကုိတန္ဖုိးမထားတတ္ေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ စာေရးသူသည္ဘဏ္ဝန္ထမ္းအျဖစ္ အလုပ္လုပ္ဖူးသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ စံေတာ္ခ်ိန္သည္အျမဲတမ္း နာရီဝက္ေနာက္က်ေနတတ္သည္။ အစည္းအေဝး, အလုပ္တတ္ခ်ိန္, တုိ႕မွာ နာရီဝက္ေနာက္က်၍ အလုပ္ဆင္းခ်ိန္က်ေတာ့ နာရီဝက္ေစာေနတတ္သည္။ ဤအခ်က္မွာ ဝန္ထမ္းမ်ား၏ အခ်ိန္ကုိတန္ဖုိးမထားမႈ ႏွင့္ ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြး မရွိမႈတုိ႕ကုိျပေနျခင္းပင္။ ဤသုိ႕ေဖၚျပျခင္းမွာ ျမန္မာျပည္ရွိဝန္ထမ္းမ်ားအား အထင္ေသးျခင္းေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ ေစတနာျဖင့္သာေဖၚျပျခင္းျဖစ္သည္။ စာေရးသူ၏မိတ္ေဆြ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံသားတစ္ဦးက ဂ်ပန္စံေတာ္ခ်ိန္ကား ၅ မိနစ္အျမဲေစာသည္ဟုဆုိသည္။ ငါးမိနစ္ ေနာက္က်လွ်င္ပင္ အေတာ္အခ်ိန္မေလးစားသူဟူ၍သတ္မွတ္ၾကသည္။ အခ်ိန္ကုိတန္ဖုိးမထား တတ္သူသည္ ဘဝတြင္ေအာင္ျမင္မႈမရႏုိင္ေပ။ ရခဲ႕ပါေသာ္လည္း ေရတက္ငါးဇင္ရိုင္းသာ ျဖစ္လိမ့္မည္။ တစ္ခါတစ္ရံ လူတုိ႕သည္ေလာကၾကီးကမတရားဘူး။ မညီမွ်ဘူးဟု ဆုိတတ္ၾကသည္။ စာေရးသူအျမင္မွာကား ေလာကၾကီးကသိပ္ကုိတရားသည္။ မည္သူကုိမွ် မ်က္ႏွာမလုိက္ေပ။ သူကေတာ့ သမၼတမုိ႔လုိ႕ တစ္ႏွစ္ကုိ ၃၆၆ မေပး။ သူေတာင္းစားမုိ႕လုိ႕ ၃၆၄ ဟူ၍မေလ်ာ့ထား။ စာေရးသူတုိ႕အားလုံး ညီမွ်ေသာ တစ္ႏွစ္လွ်င္ ၃၆၅ ရက္, တစ္လ လွ်င္ ပ်မ္းမွ် ရက္ ၃၀ , တစ္ရက္လွ်င္ ၂၄ နာရီ, တစ္နာရီလွ်င္ မိနစ္ ၆၀, တစ္မိနစ္လွ်င္ စကၠန္႕ ၆၀ ညီတူညီမွ် ရၾကသည္, ရခဲ့ၾကသည္မဟုတ္ပါေလာ။ ဒါနဲ႕မ်ား ကုိယ္မေအာင္ျမင္ေသာအခါ ဘာေၾကာင့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ဆင္ေျခဆင္လက္ေတြ ေပးေနၾကပါသလဲ။
မိခင္၏ဝမ္းတြင္းမွကၽြႏု္ပ္တုိ႕ထြက္လာကတည္းက မွ်တေသာအခ်ိန္ကုိရထားျပီး ၾကျပီ။ အခ်ိန္ကုိခြဲေဝအသုံးခ်တတ္သူတုိ႕က ေအာင္ျမင္ၾကျပီးအသုံးမခ်တတ္သူတုိ႕က ရႈံးနိမ့္ၾကသည္။ အခုလက္ရွိအေနအထားအရ သူတစ္ပါးနိင္ငံတြင္အလုပ္လုပ္ေနၾကရေသာ ျမန္မာနိင္ငံသားမ်ား တစ္ေန႕အလုပ္ခ်ိန္မည္မွ်ရွိပါသလဲ။ သာမာန္အားျဖင့္ ၈ နာရီ, အလုပ္သြားဖုိ႕ျပင္ဆင္ခ်ိန္ ႏွင့္အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ၂ နာရီထည့္လုိက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕တစ္ေန႕ ၁၀ နာရီအလုပ္အတြက္ အခ်ိန္ေပးရသည္။ ေနာက္ထပ္ကၽြႏု္ပ္တုိ႕ပုိင္ဆုိင္ေသာအခ်ိန္ ၁၄ နာရီရွိသည္။ အိပ္ခ်ိန္ဘယ္ႏွစ္နာရီ လုိအပ္ပါသလဲ။ ၇ နာရီဆုိလွ်င္လုံေလာက္မည္ထင္သည္။ ဒါဆုိလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႕အတြက္ လုိရာသုံးႏုိင္ရန္ တစ္ရက္အခ်ိန္ ၇ နာရီက်န္သည္။ ထုိအခ်ိန္ ၇ နာရီကုိအက်ိဳးရွိ စြာသုံးစြဲသူသည္ မိမိတုိ႕လုိလာပန္းတုိင္ကုိ မေရာက္ႏုိင္ေပဘူးလား။ ေန႕စဥ္အသုံးခ်တတ္ဖုိ႕ေတာ့ လုိသည္။ ေကာက္ရုိးမီးလုိတစ္ခဏ အတြင္းေလာင္ေသာ စိတ္ဓါတ္မ်ိဳးႏွင့္ေတာ့မရႏုိင္ေပ။
ယေန႕ကမ႓ာမွာ ေရာ မေန႕ကမ႓ာ မွာပါ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားျပီးအမ်ား၏ ေရွ႕မွ ဦးေဆာင္သြားၾကသူမ်ား, ဦးေဆာင္ေနၾကသူမ်ားမွာ စာေရးသူႏွင္စာဖတ္သူတုိ႕တန္းတူရရွိခဲ႕ေသာ ကုိယ္ပုိင္အခ်ိန္မ်ားကုိ ထိထိေရာက္ေရာက္အသုံးခ်ခဲ႕သူမ်ားျဖစ္သည္။
မ်က္ေမာက္ကာလတြင္ စာေရးသူျမင္ေတြ႕ေနရေသာ ျမန္မာလူငယ္အမ်ားစုမွာ အခ်ိန္ေတြကပုိလြန္းေနၾကသည္။ လမ္းထိပ္လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ ေလပန္းေနၾကသည္။ ငယ္စဥ္ကလူၾကီးမ်ားေျပာစကားကုိ မွတ္သားဖူးသည္။ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးတစ္ေယာက္၏ ေျပာစကားျဖစ္သည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္က က်ဳပ္တုိ႕တုိင္းျပည္တုိးတက္ေအာင္ ဘာလုပ္ရမလဲဟုေမးသည္။ ထုိေမးခြန္းကုိ ဂ်ပန္မွ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ေတြမွာ လူငယ္ေတြမရွိတဲ႕တစ္ေန႕ မင္းတုိ႕ႏုိင္ငံတုိးတက္မည္ဟုဆုိ၏။ ထုိဂ်ပန္လူမ်ိဳးေျပာစကား မွာေသြးထြက္ေအာင္မွန္သည္။ ယခုေခတ္တြင္ကား လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ေတြသာမကာ, အရက္ဆုိင္ေတြကလည္း ေနရာအႏွံအျပားေတြ႕ရသည္။ ညေနဆုိလွ်င္လူငယ္ေတြႏွင့္ ျပည့္ေနေတာ့သည္။
ဆက္ရန္
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္ / ေမြး )
" အခ်ိန္ကုိေငြျဖင့္ဝယ္လုိ႕မရ, အခိ်န္ ႏွင့္ ဒီေရသည္ လူကုိမေစာင့္" အစရွိေသာ အခ်ိန္ႏွင့္ပက္သတ္ ေသာစကားပုံမ်ား မ်ားစြာရွိသည္. ယခုစာေရးသူေရာက္ေနေသာ ထုိင္းနိင္ငံ အုန္းယုိင္ျမိဳ႕နယ္ေလး တြင္ အလုပ္လုပ္ေနၾကေသာ အလုပ္သမားအမ်ားစုမွာ သာမာန္အလုပ္ၾကမ္းသမားမ်ားက မ်ားသည္. ဘာေၾကာင့္လူတစ္ခ်ိဳ႕က ဘဝတြင္ေအာင္ျမင္ျပီး အထက္တန္းက်က်ေနႏုိင္က်ျပီး စာေရးသူတုိ႕ျမန္မာျပည္သားအမ်ားစု ၾကေတာ့ေရာက္ေလရာမွာ အမ်ားအထင္ေသးအျမင္ေသးျပီး အလုပ္ၾကမ္းမ်ားကုိလုပ္ကုိင္ေနၾကရတာလဲ။ အားမနာတမ္းဝန္ခံရလွ်င္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႕သည္ အခ်ိန္ကုိတန္ဖုိးမထားတတ္ေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ စာေရးသူသည္ဘဏ္ဝန္ထမ္းအျဖစ္ အလုပ္လုပ္ဖူးသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ စံေတာ္ခ်ိန္သည္အျမဲတမ္း နာရီဝက္ေနာက္က်ေနတတ္သည္။ အစည္းအေဝး, အလုပ္တတ္ခ်ိန္, တုိ႕မွာ နာရီဝက္ေနာက္က်၍ အလုပ္ဆင္းခ်ိန္က်ေတာ့ နာရီဝက္ေစာေနတတ္သည္။ ဤအခ်က္မွာ ဝန္ထမ္းမ်ား၏ အခ်ိန္ကုိတန္ဖုိးမထားမႈ ႏွင့္ ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြး မရွိမႈတုိ႕ကုိျပေနျခင္းပင္။ ဤသုိ႕ေဖၚျပျခင္းမွာ ျမန္မာျပည္ရွိဝန္ထမ္းမ်ားအား အထင္ေသးျခင္းေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ ေစတနာျဖင့္သာေဖၚျပျခင္းျဖစ္သည္။ စာေရးသူ၏မိတ္ေဆြ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံသားတစ္ဦးက ဂ်ပန္စံေတာ္ခ်ိန္ကား ၅ မိနစ္အျမဲေစာသည္ဟုဆုိသည္။ ငါးမိနစ္ ေနာက္က်လွ်င္ပင္ အေတာ္အခ်ိန္မေလးစားသူဟူ၍သတ္မွတ္ၾကသည္။ အခ်ိန္ကုိတန္ဖုိးမထား တတ္သူသည္ ဘဝတြင္ေအာင္ျမင္မႈမရႏုိင္ေပ။ ရခဲ႕ပါေသာ္လည္း ေရတက္ငါးဇင္ရိုင္းသာ ျဖစ္လိမ့္မည္။ တစ္ခါတစ္ရံ လူတုိ႕သည္ေလာကၾကီးကမတရားဘူး။ မညီမွ်ဘူးဟု ဆုိတတ္ၾကသည္။ စာေရးသူအျမင္မွာကား ေလာကၾကီးကသိပ္ကုိတရားသည္။ မည္သူကုိမွ် မ်က္ႏွာမလုိက္ေပ။ သူကေတာ့ သမၼတမုိ႔လုိ႕ တစ္ႏွစ္ကုိ ၃၆၆ မေပး။ သူေတာင္းစားမုိ႕လုိ႕ ၃၆၄ ဟူ၍မေလ်ာ့ထား။ စာေရးသူတုိ႕အားလုံး ညီမွ်ေသာ တစ္ႏွစ္လွ်င္ ၃၆၅ ရက္, တစ္လ လွ်င္ ပ်မ္းမွ် ရက္ ၃၀ , တစ္ရက္လွ်င္ ၂၄ နာရီ, တစ္နာရီလွ်င္ မိနစ္ ၆၀, တစ္မိနစ္လွ်င္ စကၠန္႕ ၆၀ ညီတူညီမွ် ရၾကသည္, ရခဲ့ၾကသည္မဟုတ္ပါေလာ။ ဒါနဲ႕မ်ား ကုိယ္မေအာင္ျမင္ေသာအခါ ဘာေၾကာင့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ဆင္ေျခဆင္လက္ေတြ ေပးေနၾကပါသလဲ။
မိခင္၏ဝမ္းတြင္းမွကၽြႏု္ပ္တုိ႕ထြက္လာကတည္းက မွ်တေသာအခ်ိန္ကုိရထားျပီး ၾကျပီ။ အခ်ိန္ကုိခြဲေဝအသုံးခ်တတ္သူတုိ႕က ေအာင္ျမင္ၾကျပီးအသုံးမခ်တတ္သူတုိ႕က ရႈံးနိမ့္ၾကသည္။ အခုလက္ရွိအေနအထားအရ သူတစ္ပါးနိင္ငံတြင္အလုပ္လုပ္ေနၾကရေသာ ျမန္မာနိင္ငံသားမ်ား တစ္ေန႕အလုပ္ခ်ိန္မည္မွ်ရွိပါသလဲ။ သာမာန္အားျဖင့္ ၈ နာရီ, အလုပ္သြားဖုိ႕ျပင္ဆင္ခ်ိန္ ႏွင့္အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ၂ နာရီထည့္လုိက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕တစ္ေန႕ ၁၀ နာရီအလုပ္အတြက္ အခ်ိန္ေပးရသည္။ ေနာက္ထပ္ကၽြႏု္ပ္တုိ႕ပုိင္ဆုိင္ေသာအခ်ိန္ ၁၄ နာရီရွိသည္။ အိပ္ခ်ိန္ဘယ္ႏွစ္နာရီ လုိအပ္ပါသလဲ။ ၇ နာရီဆုိလွ်င္လုံေလာက္မည္ထင္သည္။ ဒါဆုိလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႕အတြက္ လုိရာသုံးႏုိင္ရန္ တစ္ရက္အခ်ိန္ ၇ နာရီက်န္သည္။ ထုိအခ်ိန္ ၇ နာရီကုိအက်ိဳးရွိ စြာသုံးစြဲသူသည္ မိမိတုိ႕လုိလာပန္းတုိင္ကုိ မေရာက္ႏုိင္ေပဘူးလား။ ေန႕စဥ္အသုံးခ်တတ္ဖုိ႕ေတာ့ လုိသည္။ ေကာက္ရုိးမီးလုိတစ္ခဏ အတြင္းေလာင္ေသာ စိတ္ဓါတ္မ်ိဳးႏွင့္ေတာ့မရႏုိင္ေပ။
ယေန႕ကမ႓ာမွာ ေရာ မေန႕ကမ႓ာ မွာပါ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားျပီးအမ်ား၏ ေရွ႕မွ ဦးေဆာင္သြားၾကသူမ်ား, ဦးေဆာင္ေနၾကသူမ်ားမွာ စာေရးသူႏွင္စာဖတ္သူတုိ႕တန္းတူရရွိခဲ႕ေသာ ကုိယ္ပုိင္အခ်ိန္မ်ားကုိ ထိထိေရာက္ေရာက္အသုံးခ်ခဲ႕သူမ်ားျဖစ္သည္။
မ်က္ေမာက္ကာလတြင္ စာေရးသူျမင္ေတြ႕ေနရေသာ ျမန္မာလူငယ္အမ်ားစုမွာ အခ်ိန္ေတြကပုိလြန္းေနၾကသည္။ လမ္းထိပ္လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ ေလပန္းေနၾကသည္။ ငယ္စဥ္ကလူၾကီးမ်ားေျပာစကားကုိ မွတ္သားဖူးသည္။ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးတစ္ေယာက္၏ ေျပာစကားျဖစ္သည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္က က်ဳပ္တုိ႕တုိင္းျပည္တုိးတက္ေအာင္ ဘာလုပ္ရမလဲဟုေမးသည္။ ထုိေမးခြန္းကုိ ဂ်ပန္မွ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ေတြမွာ လူငယ္ေတြမရွိတဲ႕တစ္ေန႕ မင္းတုိ႕ႏုိင္ငံတုိးတက္မည္ဟုဆုိ၏။ ထုိဂ်ပန္လူမ်ိဳးေျပာစကား မွာေသြးထြက္ေအာင္မွန္သည္။ ယခုေခတ္တြင္ကား လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ေတြသာမကာ, အရက္ဆုိင္ေတြကလည္း ေနရာအႏွံအျပားေတြ႕ရသည္။ ညေနဆုိလွ်င္လူငယ္ေတြႏွင့္ ျပည့္ေနေတာ့သည္။
ဆက္ရန္
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္ / ေမြး )
၂၆, ၁, ၂၀၁၄ တနဂၤေႏြေနက စာေရးသူအား
ဆရာေတာ္ဦးအဂၢဓမၼ ( ဗုဒၶဂုဏ္ရည္ ) မွာ ထုိင္းႏုိင္ငံ အုန္းယုိင္ေန
ျမန္မာျပည္သားမ်ားအား ဘဝတုိးတက္ေရးအတြက္ တစ္ပုိင္တစ္ႏုိင္ ပရဟိတ စာသင္ေက်ာင္းတြင္
အဂၤလိပ္ဆရာအျဖစ္သင္ၾကားေပးရန္အကူအညီေတာင္းခဲ႕သည္.
ျမန္မာျပည္သားေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမာမ်ားကုိ စိတ္ဓါတ္ျမွင့္တင္ေရးႏွင့္
ဥာဏ္ရည္ျမွင့္မားေရး ပညာေပး ေဟာေျပာပြဲေလး လုပ္ျဖစ္ခဲ့သည္.ထုိေဟာေျပာပြဲတြင္
ေနမင္း ( အမ်ိဳသားစိတ္ဓါတ္ျမွင့္တင္ေရး ဥကၠဌ ) မွ ( အလုပ္သမားမွ
ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံသူသုိ႕) ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း, ဆရာေတာ္အရွင္အဂၢဓမၼ (
ဗုဒၶဂုဏ္ရည္ ) မွ ( အခ်ိန္ကုိဝယ္သူ )ေခါင္းစဥ္ျဖင့္လည္းေကာင္း, ေနမင္း (
သွ်င္ေနမင္း ) မွ ပညာ ႏွင့္ ဘဝခရီးအေၾကာင္း ကုိလည္းေကာင္း အသီးသီး
ေဟာေျပာခဲ့ၾကသည္. စာေရးသူေျပာခဲ့ေသာစကားေလးမ်ာအား ပရိတ္သတ္သူငယ္ ခ်င္းမ်ားအား
ထပ္ဆင့္ေဝငွလုိက္ပါသည္. စင္စစ္စာေရးသူမွာ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္မဟုတ္ေသးေပ.
မိမိသိသမွ်ေလးခံစားရသွ်ေလးကုိသာျဖန္႕ေဝေပးရုံသက္သက္ျဖစ္ပါသည္.
ပညာႏွင့္ ဘဝခရီး
ပညာေရးသည္ဘဝအတြက္ အလြန္အေရးပါေၾကာင္း ငယ္စဥ္ကပင္တစ္စြန္းတစ္စသိျပီးျဖစ္သည္. ဘာေၾကာင့္တစ္စြန္းတစ္စဟုဆုိရေသာ္ ေသေသျခာျခာေရေရရာရာ မသိ၍ျဖစ္သည္. ေဆာင္ပုဒ္မ်ားစြာျဖစ္ေသာ " ပညာေရႊအုိး လူမခုိး, ပညာအလင္းေရာင္ ဘဝတန္ေဆာင္, ပညာအလင္း အေမွာင္ခြင္း," စသည္ျဖင့္ ပညာအားအလင္းေရာင္အျဖစ္တင္စားၾကသည္. ေရႊကဲ႕သုိ႕တန္ဖုိးရွိေၾကာင္း ေဖာ္ညႊန္းၾကသည္. ဤေဖၚျပခ်က္မ်ားကုိ အတန္းပညာ ဝါ အတတ္ပညာ ကုိေျပာသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ထင္မွတ္ၾကသည္. ဘြဲ႕ရလွ်င္ဘဝခရီး ျငိမ္းေအးမည္ဟုထင္ခဲ့ၾကသည္. လက္ေတြ႕တြင္ေက်ာင္းျပီးေသာ္လည္း ဘဝခရီးကေတာ့ ၾကမ္းဆဲပင္. ယခုစာေရးသူေရာက္ေနေသာ ထုိင္းနိင္ငံတြင္ အထက္တန္းေအာင္သူမ်ား, တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိလွ်င္တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားမ်ား, ဘြဲ႕ရထားျပီးသူမ်ားပါရွိေနၾကသည္. ေတြးစရာတစ္ခု ရွိလာသည္. သူတုိ႕သင္ယူခဲ႕ၾကေသာ သူငယ္တန္းမွ ဘြဲ႕ရသည္အထိဆုိေသာ ပညာေတြဘယ္ေရာက္သြားသလဲ. တစ္ကယ္ေကာေက်ာင္းပညာက လူသားကုိအက်ိဳးျပဳပါရဲ႕လား. ဘာေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္တုိ႕က ပညာသင္ၾကားၾကပါသလဲ.
ဒီလုိေမးလုိက္လုိ႕ျမန္မာနိင္ငံပညာေရးအား အထင္ေသးေသာစိတ္ရွိေသာေၾကာင့္ လုံးဝမဟုတ္ေပ. စာေရးသူတုိ႕ ျမန္မာလူမ်ိဳးအမ်ားစုမွာ မွားယြင္းေသာခ်ဥ္းကပ္မႈေၾကာင့္ ေနရာမွားမ်ားတြင္ ေနထုိင္လည္ပတ္ေနရျခင္းျဖစ္သည္. မိဘျဖစ္သူက သားသမီးအားေက်ာင္းသုိ႕ပုိ႕လုိက္ကတည္းက မိမိသားသမီး၏ ေရွ႕ေရးေကာင္းစားေစေအာင္ ပညာသင္ၾကားေပးျခင္းျဖစ္သည္. သုိ႕ေသာ္လြဲမွားမႈေလးအနည္းငယ္ေတာ့ရွိသည္. Psychology အရ ကေလးတုိ႕သည္ မသိစိတ္တြင္ unconscious mind တြင္စြဲေနေသာစကားမ်ားရွိသည္. ဥပမာေျပာရလွ်င္ - " သားစာၾကိဳးစား စာၾကိဳးစားမွ သက္ေတာင့္သက္သာေနရမွာ "ဆုိေသာ စကားေၾကာင့္ ကေလးမွာစာၾကိဳးစားလွ်င္သက္ေတာင့္သက္သာေနနိင္မည္ဟု ထင္ကာ စာၾကိဳးစားသည္. ေနာက္တစ္ျခားမိဘက " စာၾကိဳးစား စာၾကိဳးစာမွာ စစ္ဗုိလ္, အင္ဂ်င္နီယာ, ဆရာဝန္ျဖစ္မွာ, ဒါမွာခ်မ္းသာမွာဟု " ဆုိေသာစကားေၾကာင့္ ၄င္းကေလးတစ္ကယ္ စစ္ဗုိလ္, အင္ဂ်င္နီယာ, ဆရာဝန္ျဖစ္လာေသာအခါ -- သူခ်မ္းသာဖုိ႕အတြက္အစြမ္းကုန္ၾကိဳးစားေတာ့သည္. လူနာမ်က္ႏွာမၾကည့္ေတာ့, ျပည္သူလူတုမ်က္နာမၾကည့္ေတာ့, တရားသည္မတရားသည္ မစဥ္းစားေတာ့ေပ.
လုိရင္းႏွင့္ေသြဖယ္သြားမယ္ဆုိး၍ ဘြဲ႕ရအလုပ္ၾကမ္းသမားျဖစ္ရျခင္း အေၾကာင္းကုိ ျပန္ဆက္ပါရေစ. ဟုိတစ္ေလာတုန္းက ကာတြန္းတစ္ပုဒ္အား ဖတ္ခဲ့ဖူးသည္. ဆုိက္ကားဆရာ ႏွင့္ ခရီးသည္တစ္ေယာက္အေၾကာင္းပင္. ဆုိက္ကားဆရာကုိ ခရီးသည္က ခင္ဗ်ားကုိ ခင္ဗ်ားအေမက ေက်ာင္းထားရင္ ခင္ဗ်ားဒီလုိဆုိက္ကား မနင္းရဘူးဟုဆုိသည္. ဆုိက္ကားဆရာက က်ဳပ္ကဘြဲ႕ရ ျပီးသားဗ်ဟုျပန္ဆုိလုိက္သည္. အေတာ္ကုိရယ္စရာေကာင္းေသာ တစ္ကြက္ေကာင္းကာတြန္းပင္. ကာတြန္းဆရာက ျမန္မာျပည္၏ အလုပ္ကုိင္ရွားပါးမႈကုိေထာက္ျပခ်င္၍ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု စာေရးသူယူဆပါသည္. သုိ႕ေသာ္စာဖတ္သူအမ်ားစုကေတာ့ ျမန္မာနိင္ငံပညာေရးကုိ ေလွာင္ေျပာင္ထားသည္ဟု မွတ္ယူၾကသည္. ဘြဲ႕ရသူမ်ားဆုိက္ကားနင္းေနရျခင္းမွာ " ပညာ" ဆုိေသာအဓိပၸါယ္ကုိေကာင္းစြာမသိနားမလည္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္. ပညာ ကုိစာေရးသူ ဥာဏ္မွီသေလာက္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ရေသာ္ ပညာဆုိသည္မွာ လက္နက္တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္. ထုိလက္နက္ႏွင့္ ဘဝတြင္ၾကံဳေတြရေသာ အခက္အခဲမ်ားကုိ ႏွိမ္နင္းရန္ျဖစ္သည္. ကံဆုိးသည္က ျမန္မာေက်ာင္းသားအမ်ားစုမွာ စာကုိသာေအာ္က်က္ခဲ့က်သည္. ထုိလက္နက္, ပညာလက္နက္အေၾကာင္းကုိေတာ့ မၾကားဖူးသည္ကမ်ားသည္. ဘဝတုိက္ပြဲတြင္ ျဖစ္ေစ, တကယ့္စစ္ေျမတလင္းတြင္ျဖစ္ေစ လက္နက္ေကာင္းသူ ကသာအနိင္ရစျမဲျဖစ္သည္. ထုိပညာလက္နက္ကား သုတ, ဗဟုသုတပင္ျဖစ္သည္. ထုိဗဟုသုတမ်ားကုိၾကားဖူးရုံမွ်မဟုတ္ဘဲ ကုိယ္တုိင္အသုံးခ်နိင္သူျဖစ္ရမည္. ျမန္မာျပည္မွ ဘြဲရေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ သက္ဆုိင္ရာ ဘာသာရပ္မ်ားကုိ ေလ့လာေသာအသိ တစ္နည္းဆုိေသာ္ ဗဟုသုတအဆင့္မွာ ပင္ရပ္ေနေသာေၾကာင့္ ဆုိက္ကားနင္းရျခင္းျဖစ္သည္. တစ္ခ်ိဳ႕မွာ သိသည္တတ္သည္ ဘယ္လုိအသုံးခ်ရမည္မသိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္.
ဘြဲ႕ရတစ္ေယာက္သည္မိမိႏွင့္မထုိက္တန္ေသာ ဘြဲ႕ကုိပုိင္ဆုိင္ထားေသာ္လည္း လက္နက္ေကာင္းမရွိေသာအခါ ဘဝခရီးတြင္ေအာက္က်ေနာက္က်ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္သည္.
စာရွည္သြားမည္စုိး၍ေခတၲရပ္နားပါရေစ
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္/ ေမြး )
ပညာႏွင့္ ဘဝခရီး
ပညာေရးသည္ဘဝအတြက္ အလြန္အေရးပါေၾကာင္း ငယ္စဥ္ကပင္တစ္စြန္းတစ္စသိျပီးျဖစ္သည္. ဘာေၾကာင့္တစ္စြန္းတစ္စဟုဆုိရေသာ္ ေသေသျခာျခာေရေရရာရာ မသိ၍ျဖစ္သည္. ေဆာင္ပုဒ္မ်ားစြာျဖစ္ေသာ " ပညာေရႊအုိး လူမခုိး, ပညာအလင္းေရာင္ ဘဝတန္ေဆာင္, ပညာအလင္း အေမွာင္ခြင္း," စသည္ျဖင့္ ပညာအားအလင္းေရာင္အျဖစ္တင္စားၾကသည္. ေရႊကဲ႕သုိ႕တန္ဖုိးရွိေၾကာင္း ေဖာ္ညႊန္းၾကသည္. ဤေဖၚျပခ်က္မ်ားကုိ အတန္းပညာ ဝါ အတတ္ပညာ ကုိေျပာသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ထင္မွတ္ၾကသည္. ဘြဲ႕ရလွ်င္ဘဝခရီး ျငိမ္းေအးမည္ဟုထင္ခဲ့ၾကသည္. လက္ေတြ႕တြင္ေက်ာင္းျပီးေသာ္လည္း ဘဝခရီးကေတာ့ ၾကမ္းဆဲပင္. ယခုစာေရးသူေရာက္ေနေသာ ထုိင္းနိင္ငံတြင္ အထက္တန္းေအာင္သူမ်ား, တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိလွ်င္တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားမ်ား, ဘြဲ႕ရထားျပီးသူမ်ားပါရွိေနၾကသည္. ေတြးစရာတစ္ခု ရွိလာသည္. သူတုိ႕သင္ယူခဲ႕ၾကေသာ သူငယ္တန္းမွ ဘြဲ႕ရသည္အထိဆုိေသာ ပညာေတြဘယ္ေရာက္သြားသလဲ. တစ္ကယ္ေကာေက်ာင္းပညာက လူသားကုိအက်ိဳးျပဳပါရဲ႕လား. ဘာေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္တုိ႕က ပညာသင္ၾကားၾကပါသလဲ.
ဒီလုိေမးလုိက္လုိ႕ျမန္မာနိင္ငံပညာေရးအား အထင္ေသးေသာစိတ္ရွိေသာေၾကာင့္ လုံးဝမဟုတ္ေပ. စာေရးသူတုိ႕ ျမန္မာလူမ်ိဳးအမ်ားစုမွာ မွားယြင္းေသာခ်ဥ္းကပ္မႈေၾကာင့္ ေနရာမွားမ်ားတြင္ ေနထုိင္လည္ပတ္ေနရျခင္းျဖစ္သည္. မိဘျဖစ္သူက သားသမီးအားေက်ာင္းသုိ႕ပုိ႕လုိက္ကတည္းက မိမိသားသမီး၏ ေရွ႕ေရးေကာင္းစားေစေအာင္ ပညာသင္ၾကားေပးျခင္းျဖစ္သည္. သုိ႕ေသာ္လြဲမွားမႈေလးအနည္းငယ္ေတာ့ရွိသည္. Psychology အရ ကေလးတုိ႕သည္ မသိစိတ္တြင္ unconscious mind တြင္စြဲေနေသာစကားမ်ားရွိသည္. ဥပမာေျပာရလွ်င္ - " သားစာၾကိဳးစား စာၾကိဳးစားမွ သက္ေတာင့္သက္သာေနရမွာ "ဆုိေသာ စကားေၾကာင့္ ကေလးမွာစာၾကိဳးစားလွ်င္သက္ေတာင့္သက္သာေနနိင္မည္ဟု ထင္ကာ စာၾကိဳးစားသည္. ေနာက္တစ္ျခားမိဘက " စာၾကိဳးစား စာၾကိဳးစာမွာ စစ္ဗုိလ္, အင္ဂ်င္နီယာ, ဆရာဝန္ျဖစ္မွာ, ဒါမွာခ်မ္းသာမွာဟု " ဆုိေသာစကားေၾကာင့္ ၄င္းကေလးတစ္ကယ္ စစ္ဗုိလ္, အင္ဂ်င္နီယာ, ဆရာဝန္ျဖစ္လာေသာအခါ -- သူခ်မ္းသာဖုိ႕အတြက္အစြမ္းကုန္ၾကိဳးစားေတာ့သည္. လူနာမ်က္ႏွာမၾကည့္ေတာ့, ျပည္သူလူတုမ်က္နာမၾကည့္ေတာ့, တရားသည္မတရားသည္ မစဥ္းစားေတာ့ေပ.
လုိရင္းႏွင့္ေသြဖယ္သြားမယ္ဆုိး၍ ဘြဲ႕ရအလုပ္ၾကမ္းသမားျဖစ္ရျခင္း အေၾကာင္းကုိ ျပန္ဆက္ပါရေစ. ဟုိတစ္ေလာတုန္းက ကာတြန္းတစ္ပုဒ္အား ဖတ္ခဲ့ဖူးသည္. ဆုိက္ကားဆရာ ႏွင့္ ခရီးသည္တစ္ေယာက္အေၾကာင္းပင္. ဆုိက္ကားဆရာကုိ ခရီးသည္က ခင္ဗ်ားကုိ ခင္ဗ်ားအေမက ေက်ာင္းထားရင္ ခင္ဗ်ားဒီလုိဆုိက္ကား မနင္းရဘူးဟုဆုိသည္. ဆုိက္ကားဆရာက က်ဳပ္ကဘြဲ႕ရ ျပီးသားဗ်ဟုျပန္ဆုိလုိက္သည္. အေတာ္ကုိရယ္စရာေကာင္းေသာ တစ္ကြက္ေကာင္းကာတြန္းပင္. ကာတြန္းဆရာက ျမန္မာျပည္၏ အလုပ္ကုိင္ရွားပါးမႈကုိေထာက္ျပခ်င္၍ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု စာေရးသူယူဆပါသည္. သုိ႕ေသာ္စာဖတ္သူအမ်ားစုကေတာ့ ျမန္မာနိင္ငံပညာေရးကုိ ေလွာင္ေျပာင္ထားသည္ဟု မွတ္ယူၾကသည္. ဘြဲ႕ရသူမ်ားဆုိက္ကားနင္းေနရျခင္းမွာ " ပညာ" ဆုိေသာအဓိပၸါယ္ကုိေကာင္းစြာမသိနားမလည္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္. ပညာ ကုိစာေရးသူ ဥာဏ္မွီသေလာက္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ရေသာ္ ပညာဆုိသည္မွာ လက္နက္တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္. ထုိလက္နက္ႏွင့္ ဘဝတြင္ၾကံဳေတြရေသာ အခက္အခဲမ်ားကုိ ႏွိမ္နင္းရန္ျဖစ္သည္. ကံဆုိးသည္က ျမန္မာေက်ာင္းသားအမ်ားစုမွာ စာကုိသာေအာ္က်က္ခဲ့က်သည္. ထုိလက္နက္, ပညာလက္နက္အေၾကာင္းကုိေတာ့ မၾကားဖူးသည္ကမ်ားသည္. ဘဝတုိက္ပြဲတြင္ ျဖစ္ေစ, တကယ့္စစ္ေျမတလင္းတြင္ျဖစ္ေစ လက္နက္ေကာင္းသူ ကသာအနိင္ရစျမဲျဖစ္သည္. ထုိပညာလက္နက္ကား သုတ, ဗဟုသုတပင္ျဖစ္သည္. ထုိဗဟုသုတမ်ားကုိၾကားဖူးရုံမွ်မဟုတ္ဘဲ ကုိယ္တုိင္အသုံးခ်နိင္သူျဖစ္ရမည္. ျမန္မာျပည္မွ ဘြဲရေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ သက္ဆုိင္ရာ ဘာသာရပ္မ်ားကုိ ေလ့လာေသာအသိ တစ္နည္းဆုိေသာ္ ဗဟုသုတအဆင့္မွာ ပင္ရပ္ေနေသာေၾကာင့္ ဆုိက္ကားနင္းရျခင္းျဖစ္သည္. တစ္ခ်ိဳ႕မွာ သိသည္တတ္သည္ ဘယ္လုိအသုံးခ်ရမည္မသိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္.
ဘြဲ႕ရတစ္ေယာက္သည္မိမိႏွင့္မထုိက္တန္ေသာ ဘြဲ႕ကုိပုိင္ဆုိင္ထားေသာ္လည္း လက္နက္ေကာင္းမရွိေသာအခါ ဘဝခရီးတြင္ေအာက္က်ေနာက္က်ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္သည္.
စာရွည္သြားမည္စုိး၍ေခတၲရပ္နားပါရေစ
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္/ ေမြး )
ပညာ ႏွင့္ျမန္မာ့လူငယ္
( ဆရာၾကီးဦးျမၾကိဳင္၏ မိဘေက်းဇူးဆပ္နည္း )
ဒီတစ္ပတ္ေတာ့ ဆရာၾကီးဦးျမၾကိဳင္ေျပာျပဖူးခဲ့ေသာ ဆုံးမသြန္သင္မႈထဲမွ " ဆရာၾကီး၏ မိဘေက်းဇူး ဆပ္နည္း" အေၾကာင္းကုိ ျမန္မာလူငယ္တုိ႕၏ ပညာေရးႏွင့္ဆက္စပ္ျပီး ေရးသားလုိက္သည္. ဆရာၾကီးသည္ လူငယ္တုိ႕အား ပညာေရး၏ အေရးပါပုံ, ေလာကဓါတ္အားဦးေဆာင္ပုံကုိ သာဓကအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ေျပာျပေလ့ရွိသည္. ဆရာၾကီးသည္ လူငယ္တုိ႕အားအင္မတန္တန္ဖုိးထားသည္. လူငယ္အားႏွင့္တုိင္းျပည္တည္ေဆာက္ရမယ္ကုိ စဥ္ဆက္မျပတ္ေျပာေလ့ရွိသည္. ဆရာၾကီးအေၾကာင္းကားေျပာ၍ ပင္မကုန္ေပ.
ပညာ ႏွင့္ ျမန္မာ့လူငယ္ ( ဆရာၾကီးဦးျမၾကိဳင္၏ မိဘေက်းဇူးဆပ္နည္း ) ေခါင္းစဥ္ျဖစ္ေပၚပုံကား---- စာေရးသူသည္ အစုိးရကတြဲဘက္ေက်ာင္းျဖစ္ေသာ ေမွာ္ဘီစုရြာ, ေဒးဒရဲျမိဳ႕နယ္, ဧရာဝတီတုိင္းတြင္ ပရဟိတ ေစတနာဆရာအျဖစ္ ၂၀၀၈ - ၂၀၀၉ ပညာသင္ႏွစ္တြင္ အဂၤလိပ္စာ, ပထဝီဝင္ ႏွင့္ သိပၸံ ဘာသာရပ္တုိ႕ကုိသင္ေပးခဲ့ဘူးသည္. ထုိရြာတြင္ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရေသာ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားကား စုံလင္လွသည္. ထုိရြာတြင္စာသင္ေပးခဲ့စဥ္က ၆ တန္းေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ စာမလုိက္နိင္၍ မိဘႏွင့္ေတြ႕ဆုံကာ ကေလး၏ပညာေရးအားေဆြးေႏြးခဲ့ဖူးသည္. ကေလးမိဘ ေျပာေသာစကားမ်ားမွာ စာေရးသူေမွ်ာ္လင့္မထားေသာစကားမ်ားျဖစ္သည္. " ဆရာေလးရယ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕မိဘအေနနဲ့ကေတာ့ ဝတ္တရားရွိတဲ့အတုိင္းေက်ာင္းထားေပးတာပဲ, သူဘက္ကသာ တာဝန္မေက်တာ, ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လည္းသူ ၇ တန္းေအာင္ရင္လယ္ထဲ ဆင္းခုိင္းမွာ " တဲ့ ထုိစကား ေၾကာင့္စာေရးသူေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆုိးကာ " ခင္ဗ်ားတုိ႕ကေလးေတြကုိ မႈလတန္းကေန အလယ္တန္း, အလယ္တန္းကေန အထက္တန္း, အထက္တန္းကေနျပီး တကၠသုိလ္ အထိပညာေတြသင္ေစခ်င္လုိ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕စာလာသင္ေပးတာ, ခင္ဗ်ားတုိ႕က လယ္ထဲဆင္းဖုိ႕ေလာက္ ေသစာရွင္စာ ဖတ္တတ္ရုံေလာက္ပဲ စိတ္ကူးထားသလား " ဆုိျပီးဆူပူက်ိန္းေမာင္းဖူးသည္. ဒီလုိ ပညာေရးကုိ ဆုံးခန္းတုိင္ေအာင္ မသင္ရေသာကေလးငယ္ေတြ ျမန္မာျပည္မွာ ဘယ္ေလာက္မ်ားျပီလဲ. လူၾကီးမိဘတုိ႕အား အျပစ္လုိ႕ပဲေျပာရမယ္လား. အဓိကကေတာ့ ဗဟုသုတနည္းျခင္း ရွိသမွ်လယ္ေလးေတြနဲ႕သာ ဘဝကုိ ႏွစ္ျမွပ္ျပီး အျပင္ဗဟုသုတနည္းေနၾကသည္. ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ယခုလက္ရွိေခတ္တြင္ပင္ ျမန္မာျပည္၌ ရွိေနေသးသည္.
ယခုလည္း ေဖ့ဘြတ္သုံရင္း အျဖစ္တစ္ခုမေမွ်ာ္လင့္ပဲ ဆုံျပန္သည္. ၁၆ ႏွစ္အရြယ္ ေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္. ၁၀ တန္းေအာင္ျပီ တကၠသုိလ္တက္ရန္ေစာင့္ေနသူျဖစ္သည္, သူမနာမည္ကုိေတာ့ သူဇာလုိ႕ပဲေဖၚျပလုိက္ပါသည္. စာေရးသူသည္ အြန္လုိင္းေပၚတြင္ လူငယ္မ်ားႏွင့္ၾကံဳတုိင္း သူတုိ႕၏ ဘဝရပ္တည္မႈ, အနာဂတ္ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ားကုိ အေလးအနက္ထားကာေမးေလ့ေျပာေလ့ရွိသည္. သူဇာအား သူမ၏ရည္မွန္ခ်က္အေၾကာင္း ေမးခဲ့ရာ တိတိပပ မရွိေပ. တစ္ေန႕မွာေတာ့ သူမ အထည္ခ်ဳပ္တြင္အလုပ္ဝင္လုပ္ေတာ့မယ္ ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာလာသည္. စာေရးသူလည္း ဒီအရြယ္သည္ စာေပမ်ားကုိသာေလ့လာသင့္ေၾကာင္းေျပာရာ သူဇာသည္ မိဘအားတတ္နိင္သည့္ဘက္မွ မိသားစုစားဝတ္ေနေရေျဖရွင္းရန္ျဖစ္သည္ဟုဆုိသည္. မြန္ျမတ္လုိက္ေသာစိတ္ထားကုိ ခ်ီးက်ဴးခဲ့သည္. ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႕ ပညာမျပည့္စုံေသာ ေက်းဇူးသိတတ္မႈသည္ မိဘကုိ အလုံးစုံမကူညီးနိင္ေျကာင္း ေျပာရာ. သူအားအထင္းေသးတယ္ဟုဆုိကာ အြန္လုိင္းေပၚမွ ေပ်ာက္သြားသည္မွာ ယေန႕ထိပင္.
သူဇာလုိကေလးငယ္ေတြ ပညာေရးဆုံးရူံးမႈသည္ မိဘအတြက္ဆုံးရူံးမႈ, တစ္နည္းဆုိေသာ္ နိင္ငံအတြက္ဆုံးရံူးမႈ ပင္.သူဇာလုိလူငယ္ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ကၽြႏု္ပ္တုိ႕နိင္ငံက ဆုံးရူံးျပီးခဲ့ျပီလဲ. ပညာေရးတစ္ပုိင္းတစ္စနဲ႕ သူတုိ႕ဘဝေတြအေျခမတင့္ အေနမျမင့္ၾကတာဘာေၾကာင့္ပါလဲ. စာဖတ္သူက စီးပြားေရးေၾကာင့္ေပါ့, တုိင္းျပည္ရဲ့စီးပြားေရးေၾကာင့္ ဟုဆုိေပလိမ့္မယ္. ထုိစကားသည္ အေတာ္အသင့္သာ မွန္ေပမည္. လုံဝျပည့္စုံေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတာ့မဟုတ္ေပ.
ဒီေနရာမွာဆရာၾကီးဦးျမၾကိဳင္ေျပာျပခဲ့ဘူးေသာ သူ႕ဘဝ, သူ႕အေၾကာင္းကုိ အနည္းငယ္ တင္ျပလုိသည္. ဆရာၾကီးဦျမၾကိိဳင္ကုိ ေဘာလယ္ေက်းရြာ, တုိက္ၾကီးျမိဳ႕နယ္, ရန္ကုန္တုိင္းတြင္ေမြးဖြားခဲ့သည္. ရြာတြင္ၾကီးျပင္းလာေသာသူျဖစ္သည္. ရြာ၏ဓေလ့ ထုံးစံ ထင္ျမင္ယူစခ်က္မ်ားက အေစာပုိင္းကေဖၚျပခဲ့သလုိပင္. စာေရးတတ္ဖတ္တတ္လွ်င္ ေက်ာင္းထြက္ မိဘကူလယ္ထဲဆင္းရသည္. ဒါမွမိဘေက်းဇူးဆပ္သူ သားအလိမၼာ. ဆရာၾကီး ၈တန္းေအာင္ေသာအခါ ေက်ာင္းမထြက္ပဲ ပညာဆက္လက္သင္လုိသည္. မိဘကလည္းဆင္းရဲသည့္ ၾကားမွေက်ာင္းထားေပးခဲ့သည္. ဆရာၾကီး၏ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ခ်က္ၾကီးကေတာ့ေက်ာင္းထြက္ကာ လယ္ထဲဆင္း လယ္စာရင္းငွားအလုပ္ကုိလုပ္သည္. တစ္ႏွစ္လွ်င္ စပါးတင္း ၁၀ ရသည္. ရြာက ခ်က္ၾကီးကုိ ၾသဘာေပးၾကသည္. သားအလိမၼာေပါ့ .ဆရာၾကီးကေတာ့ မိဘရဲ႕ဝန္ထုပ္ေပါ့. ဒီလုိနဲ႕ဆရာၾကီးဟာ ၁၀ တန္းကုိ အဂၤလိပ္စာနဲ႕ လွလွပပၾကီး က်သြားခဲ့တယ္. ရြာကလက္ညိူးထုိး ျပစ္တင္က်တာေပါ့. ခ်က္ၾကီနဲ႕ ကလည္းႏႈိင္းေသးတယ္. ဆရာၾကီးလည္း ဇြဲမေလ်ာ့ပဲ တပ္မေတာ္ထဲဝင္ျပီး ၁၀ တန္းဆက္ေျဖတယ္. ၁၀ တန္းေအာင္ေတာ့ တကၠသုိလ္ဆက္တတ္ခဲ့တယ္. တစ္ဘက္ကလည္းသူအားနည္းတဲ့ အဂၤလိပ္စာကုိ အပတ္တကုတ္ၾကိဳးစားခဲ့တယ္. ဒီလုိနဲ႕ စစ္သံဝင္ေျဖတာေအာင္ျမင္ခဲ့ျပီး အိႏိၵယမွာ စစ္သံအျဖစ္အမႈထမ္းခဲ့တယ္. အိႏိၵယမွာ ေနစဥ္အဂၤလိပ္စာကုိ ဆက္လက္ေလ့လာျပီး MA ဘြဲ႕ရခဲ့တယ္. ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ တပ္မေတာ္မွနားကာ အဂၤလိပ္ဘာသာ စာသင္ေက်ာင္းတည္ေထာင္ခဲ့သည္. ရန္ကုန္တြင္ လူသိမ်ားေသာ ဆရာၾကီးဦးျမၾကိဳင္အျဖစ္ထည္ထည္ဝါဝါ ရပ္တည္ေနနိင္ခဲ့ျပီ. မိဘသာမက ေက်းရြာကုိလည္း ေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္ခဲ့ျပီျပီ. ဆရာၾကီးလုိ တပည့္ေတြေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ျပီးျပီ. အခုဆုိလွ်င္ဦးခ်က္ၾကီးကေတာ့စပါးတင္း ၃၀ ကထက္မတက္ေတာ့ေပ.
အခ်ဳပ္ဆုိရလွ်င္လူငယ္သည္ တုိင္းျပည္၏ ရတနာ, တုိင္းျပည္၏အသက္, တုိင္းျပည္၏အားထားရာ, အနာဂတ္၏ေခါင္းေဆာင္ပင္ျဖစ္သည္. သုိ႕ေသာ္ထုိသုိ႕ေသာ လူငယ္ ( ျမန္မာျပည္၌ ရွိေသာလူငယ္ ) ၅၀ % အထက္မွာ အထည္ခ်ဳပ္ ႏွင့္ အလုပ္ရုံမ်ား ,လမ္းေဘးေစ်းသည္မ်ား, ေလလြင့္လူငယ္မ်ား ျဖစ္ေနၾကသည္.ဤသည္ကုိ လူၾကီးမိဘတုိ႕ ၾကည့္ေကာင္း၍ ၾကည့္ေနၾကသည္ေလာ. သုိ႕မဟုတ္ ခ်က္ၾကီးလုိသားမ်ိဳးကုိသာ လုိခ်င္ၾကသည္ေလာ.
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္/ ေမြး )
ဒီတစ္ပတ္ေတာ့ ဆရာၾကီးဦးျမၾကိဳင္ေျပာျပဖူးခဲ့ေသာ ဆုံးမသြန္သင္မႈထဲမွ " ဆရာၾကီး၏ မိဘေက်းဇူး ဆပ္နည္း" အေၾကာင္းကုိ ျမန္မာလူငယ္တုိ႕၏ ပညာေရးႏွင့္ဆက္စပ္ျပီး ေရးသားလုိက္သည္. ဆရာၾကီးသည္ လူငယ္တုိ႕အား ပညာေရး၏ အေရးပါပုံ, ေလာကဓါတ္အားဦးေဆာင္ပုံကုိ သာဓကအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ေျပာျပေလ့ရွိသည္. ဆရာၾကီးသည္ လူငယ္တုိ႕အားအင္မတန္တန္ဖုိးထားသည္. လူငယ္အားႏွင့္တုိင္းျပည္တည္ေဆာက္ရမယ္ကုိ စဥ္ဆက္မျပတ္ေျပာေလ့ရွိသည္. ဆရာၾကီးအေၾကာင္းကားေျပာ၍ ပင္မကုန္ေပ.
ပညာ ႏွင့္ ျမန္မာ့လူငယ္ ( ဆရာၾကီးဦးျမၾကိဳင္၏ မိဘေက်းဇူးဆပ္နည္း ) ေခါင္းစဥ္ျဖစ္ေပၚပုံကား---- စာေရးသူသည္ အစုိးရကတြဲဘက္ေက်ာင္းျဖစ္ေသာ ေမွာ္ဘီစုရြာ, ေဒးဒရဲျမိဳ႕နယ္, ဧရာဝတီတုိင္းတြင္ ပရဟိတ ေစတနာဆရာအျဖစ္ ၂၀၀၈ - ၂၀၀၉ ပညာသင္ႏွစ္တြင္ အဂၤလိပ္စာ, ပထဝီဝင္ ႏွင့္ သိပၸံ ဘာသာရပ္တုိ႕ကုိသင္ေပးခဲ့ဘူးသည္. ထုိရြာတြင္ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရေသာ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားကား စုံလင္လွသည္. ထုိရြာတြင္စာသင္ေပးခဲ့စဥ္က ၆ တန္းေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ စာမလုိက္နိင္၍ မိဘႏွင့္ေတြ႕ဆုံကာ ကေလး၏ပညာေရးအားေဆြးေႏြးခဲ့ဖူးသည္. ကေလးမိဘ ေျပာေသာစကားမ်ားမွာ စာေရးသူေမွ်ာ္လင့္မထားေသာစကားမ်ားျဖစ္သည္. " ဆရာေလးရယ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕မိဘအေနနဲ့ကေတာ့ ဝတ္တရားရွိတဲ့အတုိင္းေက်ာင္းထားေပးတာပဲ, သူဘက္ကသာ တာဝန္မေက်တာ, ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လည္းသူ ၇ တန္းေအာင္ရင္လယ္ထဲ ဆင္းခုိင္းမွာ " တဲ့ ထုိစကား ေၾကာင့္စာေရးသူေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆုိးကာ " ခင္ဗ်ားတုိ႕ကေလးေတြကုိ မႈလတန္းကေန အလယ္တန္း, အလယ္တန္းကေန အထက္တန္း, အထက္တန္းကေနျပီး တကၠသုိလ္ အထိပညာေတြသင္ေစခ်င္လုိ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕စာလာသင္ေပးတာ, ခင္ဗ်ားတုိ႕က လယ္ထဲဆင္းဖုိ႕ေလာက္ ေသစာရွင္စာ ဖတ္တတ္ရုံေလာက္ပဲ စိတ္ကူးထားသလား " ဆုိျပီးဆူပူက်ိန္းေမာင္းဖူးသည္. ဒီလုိ ပညာေရးကုိ ဆုံးခန္းတုိင္ေအာင္ မသင္ရေသာကေလးငယ္ေတြ ျမန္မာျပည္မွာ ဘယ္ေလာက္မ်ားျပီလဲ. လူၾကီးမိဘတုိ႕အား အျပစ္လုိ႕ပဲေျပာရမယ္လား. အဓိကကေတာ့ ဗဟုသုတနည္းျခင္း ရွိသမွ်လယ္ေလးေတြနဲ႕သာ ဘဝကုိ ႏွစ္ျမွပ္ျပီး အျပင္ဗဟုသုတနည္းေနၾကသည္. ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ယခုလက္ရွိေခတ္တြင္ပင္ ျမန္မာျပည္၌ ရွိေနေသးသည္.
ယခုလည္း ေဖ့ဘြတ္သုံရင္း အျဖစ္တစ္ခုမေမွ်ာ္လင့္ပဲ ဆုံျပန္သည္. ၁၆ ႏွစ္အရြယ္ ေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္. ၁၀ တန္းေအာင္ျပီ တကၠသုိလ္တက္ရန္ေစာင့္ေနသူျဖစ္သည္, သူမနာမည္ကုိေတာ့ သူဇာလုိ႕ပဲေဖၚျပလုိက္ပါသည္. စာေရးသူသည္ အြန္လုိင္းေပၚတြင္ လူငယ္မ်ားႏွင့္ၾကံဳတုိင္း သူတုိ႕၏ ဘဝရပ္တည္မႈ, အနာဂတ္ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ားကုိ အေလးအနက္ထားကာေမးေလ့ေျပာေလ့ရွိသည္. သူဇာအား သူမ၏ရည္မွန္ခ်က္အေၾကာင္း ေမးခဲ့ရာ တိတိပပ မရွိေပ. တစ္ေန႕မွာေတာ့ သူမ အထည္ခ်ဳပ္တြင္အလုပ္ဝင္လုပ္ေတာ့မယ္ ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာလာသည္. စာေရးသူလည္း ဒီအရြယ္သည္ စာေပမ်ားကုိသာေလ့လာသင့္ေၾကာင္းေျပာရာ သူဇာသည္ မိဘအားတတ္နိင္သည့္ဘက္မွ မိသားစုစားဝတ္ေနေရေျဖရွင္းရန္ျဖစ္သည္ဟုဆုိသည္. မြန္ျမတ္လုိက္ေသာစိတ္ထားကုိ ခ်ီးက်ဴးခဲ့သည္. ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႕ ပညာမျပည့္စုံေသာ ေက်းဇူးသိတတ္မႈသည္ မိဘကုိ အလုံးစုံမကူညီးနိင္ေျကာင္း ေျပာရာ. သူအားအထင္းေသးတယ္ဟုဆုိကာ အြန္လုိင္းေပၚမွ ေပ်ာက္သြားသည္မွာ ယေန႕ထိပင္.
သူဇာလုိကေလးငယ္ေတြ ပညာေရးဆုံးရူံးမႈသည္ မိဘအတြက္ဆုံးရူံးမႈ, တစ္နည္းဆုိေသာ္ နိင္ငံအတြက္ဆုံးရံူးမႈ ပင္.သူဇာလုိလူငယ္ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ကၽြႏု္ပ္တုိ႕နိင္ငံက ဆုံးရူံးျပီးခဲ့ျပီလဲ. ပညာေရးတစ္ပုိင္းတစ္စနဲ႕ သူတုိ႕ဘဝေတြအေျခမတင့္ အေနမျမင့္ၾကတာဘာေၾကာင့္ပါလဲ. စာဖတ္သူက စီးပြားေရးေၾကာင့္ေပါ့, တုိင္းျပည္ရဲ့စီးပြားေရးေၾကာင့္ ဟုဆုိေပလိမ့္မယ္. ထုိစကားသည္ အေတာ္အသင့္သာ မွန္ေပမည္. လုံဝျပည့္စုံေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတာ့မဟုတ္ေပ.
ဒီေနရာမွာဆရာၾကီးဦးျမၾကိဳင္ေျပာျပခဲ့ဘူးေသာ သူ႕ဘဝ, သူ႕အေၾကာင္းကုိ အနည္းငယ္ တင္ျပလုိသည္. ဆရာၾကီးဦျမၾကိိဳင္ကုိ ေဘာလယ္ေက်းရြာ, တုိက္ၾကီးျမိဳ႕နယ္, ရန္ကုန္တုိင္းတြင္ေမြးဖြားခဲ့သည္. ရြာတြင္ၾကီးျပင္းလာေသာသူျဖစ္သည္. ရြာ၏ဓေလ့ ထုံးစံ ထင္ျမင္ယူစခ်က္မ်ားက အေစာပုိင္းကေဖၚျပခဲ့သလုိပင္. စာေရးတတ္ဖတ္တတ္လွ်င္ ေက်ာင္းထြက္ မိဘကူလယ္ထဲဆင္းရသည္. ဒါမွမိဘေက်းဇူးဆပ္သူ သားအလိမၼာ. ဆရာၾကီး ၈တန္းေအာင္ေသာအခါ ေက်ာင္းမထြက္ပဲ ပညာဆက္လက္သင္လုိသည္. မိဘကလည္းဆင္းရဲသည့္ ၾကားမွေက်ာင္းထားေပးခဲ့သည္. ဆရာၾကီး၏ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ခ်က္ၾကီးကေတာ့ေက်ာင္းထြက္ကာ လယ္ထဲဆင္း လယ္စာရင္းငွားအလုပ္ကုိလုပ္သည္. တစ္ႏွစ္လွ်င္ စပါးတင္း ၁၀ ရသည္. ရြာက ခ်က္ၾကီးကုိ ၾသဘာေပးၾကသည္. သားအလိမၼာေပါ့ .ဆရာၾကီးကေတာ့ မိဘရဲ႕ဝန္ထုပ္ေပါ့. ဒီလုိနဲ႕ဆရာၾကီးဟာ ၁၀ တန္းကုိ အဂၤလိပ္စာနဲ႕ လွလွပပၾကီး က်သြားခဲ့တယ္. ရြာကလက္ညိူးထုိး ျပစ္တင္က်တာေပါ့. ခ်က္ၾကီနဲ႕ ကလည္းႏႈိင္းေသးတယ္. ဆရာၾကီးလည္း ဇြဲမေလ်ာ့ပဲ တပ္မေတာ္ထဲဝင္ျပီး ၁၀ တန္းဆက္ေျဖတယ္. ၁၀ တန္းေအာင္ေတာ့ တကၠသုိလ္ဆက္တတ္ခဲ့တယ္. တစ္ဘက္ကလည္းသူအားနည္းတဲ့ အဂၤလိပ္စာကုိ အပတ္တကုတ္ၾကိဳးစားခဲ့တယ္. ဒီလုိနဲ႕ စစ္သံဝင္ေျဖတာေအာင္ျမင္ခဲ့ျပီး အိႏိၵယမွာ စစ္သံအျဖစ္အမႈထမ္းခဲ့တယ္. အိႏိၵယမွာ ေနစဥ္အဂၤလိပ္စာကုိ ဆက္လက္ေလ့လာျပီး MA ဘြဲ႕ရခဲ့တယ္. ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ တပ္မေတာ္မွနားကာ အဂၤလိပ္ဘာသာ စာသင္ေက်ာင္းတည္ေထာင္ခဲ့သည္. ရန္ကုန္တြင္ လူသိမ်ားေသာ ဆရာၾကီးဦးျမၾကိဳင္အျဖစ္ထည္ထည္ဝါဝါ ရပ္တည္ေနနိင္ခဲ့ျပီ. မိဘသာမက ေက်းရြာကုိလည္း ေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္ခဲ့ျပီျပီ. ဆရာၾကီးလုိ တပည့္ေတြေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ျပီးျပီ. အခုဆုိလွ်င္ဦးခ်က္ၾကီးကေတာ့စပါးတင္း ၃၀ ကထက္မတက္ေတာ့ေပ.
အခ်ဳပ္ဆုိရလွ်င္လူငယ္သည္ တုိင္းျပည္၏ ရတနာ, တုိင္းျပည္၏အသက္, တုိင္းျပည္၏အားထားရာ, အနာဂတ္၏ေခါင္းေဆာင္ပင္ျဖစ္သည္. သုိ႕ေသာ္ထုိသုိ႕ေသာ လူငယ္ ( ျမန္မာျပည္၌ ရွိေသာလူငယ္ ) ၅၀ % အထက္မွာ အထည္ခ်ဳပ္ ႏွင့္ အလုပ္ရုံမ်ား ,လမ္းေဘးေစ်းသည္မ်ား, ေလလြင့္လူငယ္မ်ား ျဖစ္ေနၾကသည္.ဤသည္ကုိ လူၾကီးမိဘတုိ႕ ၾကည့္ေကာင္း၍ ၾကည့္ေနၾကသည္ေလာ. သုိ႕မဟုတ္ ခ်က္ၾကီးလုိသားမ်ိဳးကုိသာ လုိခ်င္ၾကသည္ေလာ.
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္/ ေမြး )
—
with ရဲရင့္ ဇာနည္, အမ်ိဳးဘာသာသာသနာ
ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး ထိုင္းႏိုင္ငံ, သူ
စင္ ၾကယ္
and 40 others.
အေမေရ
လြမ္းေနမိတယ္ ေက်ပြန္တာဝန္
သားငယ္တုိ႕အေရး ေစ်းပန္းရြက္လုိ႕
လမ္းဆုံလမ္းေဘး တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္
ဆင္းရဲၾကားက အံ့ကုိတင္း
မာန္ျပင္းျပင္းနဲ႕ ဘဝကုိေတာ္လွန္
သားငယ္တုိ႕အေရး တုိးေစတက္ဖုိ႕
အေမေရ.
အေမရဲ့ဆုိဆုံးမသံ
ၾကမ္းပါေသာ္လည္း သားငယ္တုိ႕ဘဝ
လန္းဖုိရြယ္ရည္
သားနားလည္ျပီအေမ....
အေမေရ,......
ေအးျမတဲ့အေမ့အရိပ္မွာ
ပူပန္ကင္းကင္း ခက္ခဲကုိဘာမထီ
အာဇာနည္ရံႈးေလာက္တဲ့စိတ္ထား
သားသမီးအတြက္ ထြက္ခဲ့တဲ့
အေမ႕ပါးကေခၽြးစက္တုိ႕
ေပြ႕ဖက္ကာနမ္းခ်င္မိတယ္.
အေမေရ....
ရြာနဲ႕ျမန္မာကုိ လြမ္းပါေသာ္ျငား
ခက္ခဲၾကားက နယ္ေျမျခားမွာ
ရုန္းကန္ရသည့္ အေမသားျမန္မာ
လြမ္းပါသည္ ဒီစကားႏွင့္
အေမမ်ားေနမွာ အေမဓါတ္ပုံကုိဖြဖြေလးနမ္းမိတယ္.
အေမေရ...
မသိလုိ႕မွားတာရွိရင္ခြင့္လြတ္ေပးပါ....
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္/ ေမြး)
လြမ္းေနမိတယ္ ေက်ပြန္တာဝန္
သားငယ္တုိ႕အေရး ေစ်းပန္းရြက္လုိ႕
လမ္းဆုံလမ္းေဘး တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္
ဆင္းရဲၾကားက အံ့ကုိတင္း
မာန္ျပင္းျပင္းနဲ႕ ဘဝကုိေတာ္လွန္
သားငယ္တုိ႕အေရး တုိးေစတက္ဖုိ႕
အေမေရ.
အေမရဲ့ဆုိဆုံးမသံ
ၾကမ္းပါေသာ္လည္း သားငယ္တုိ႕ဘဝ
လန္းဖုိရြယ္ရည္
သားနားလည္ျပီအေမ....
အေမေရ,......
ေအးျမတဲ့အေမ့အရိပ္မွာ
ပူပန္ကင္းကင္း ခက္ခဲကုိဘာမထီ
အာဇာနည္ရံႈးေလာက္တဲ့စိတ္ထား
သားသမီးအတြက္ ထြက္ခဲ့တဲ့
အေမ႕ပါးကေခၽြးစက္တုိ႕
ေပြ႕ဖက္ကာနမ္းခ်င္မိတယ္.
အေမေရ....
ရြာနဲ႕ျမန္မာကုိ လြမ္းပါေသာ္ျငား
ခက္ခဲၾကားက နယ္ေျမျခားမွာ
ရုန္းကန္ရသည့္ အေမသားျမန္မာ
လြမ္းပါသည္ ဒီစကားႏွင့္
အေမမ်ားေနမွာ အေမဓါတ္ပုံကုိဖြဖြေလးနမ္းမိတယ္.
အေမေရ...
မသိလုိ႕မွားတာရွိရင္ခြင့္လြတ္ေပးပါ....
သွ်င္ေနမင္း ( စုိက္/ ေမြး)
ဆရာမ်ား၏ေက်းဇူးေျကာင့္စင္ေပၚေရာက္ခဲ႔ရျပီ။
ဒုတိယအျကိမ္ေျမာက္ဆရာအျဖစ္ကန္ေတာ့ခံရေတာ့မည္။ ေက်းဇူးျကီးလွေသာဆရာျကီးဦးျမျကိဳင္အားအေဝးမွပင္ထပ္မံဦးခ်ကန္ေတာ့လိုက္ပါသည္။
ေက်ာင္းသားမ်ားကေတာင္းဆုိလာပါသျဖင့္ေဟာေျပာပြဲပါေျပာေပးရန္တာဝန္ရွိလာသည္။ ဆရာျကီးႏွင့္ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ျကားဆရာအားလုံး၏ ဆုံးမပဲျပင္မႈမ်ားအားျဖန္႔ေဝခြင့္ရျပီ။ ေအာက္ပါကဗ်ာေလးကုိပါထည့္သြင္းေျပာဆုိသြားမယ္ျဖစ္ပါသည္။
ပညာႏွင့္ႏွင္မည့္အနာဂတ္အားမာန္
ငါတုိ႔ျပည္တည့္ လူမွန္းသိစ
မုိက္ေမွာင္ဖုန္းကာ လူညႊန္႔တုန္းလာ
ဒုကၡပင္လယ္ ပညာဥာဏ္ကြယ္
အလြန္ဆုိးဝါး ကုိယ္က်ိဳးသမားတုိ႔
အစြယ္ေဖြးေဖြး တုိ႔ဂုတ္ေသြးကုိ
စုတ္ခဲ႔တယ္။
အတၱလည္းကင္း အဂတိ႐ွင္း
ငါစြဲကင္းပ အျမင္မွန္မွ
တုိင္းရင္းသားတုိ႕ ထြန္းညႈီ႕ပညာ
ပညာ့အလင္း အေမွာင္ခြင္း၍
ေအးခ်မ္းမွာပ စစ္မည့္ခ်မ္းသာ။
ငါ့တုိင္းျပည္ ငါတုိ႔အမ်ိဳး
သာသနာ့အက်ိဳးကုိ
ဦးမခါ ေခါင္းမလႊဲ ျမဲဖုိ႕အစဥ္
လုံးလကုိေပး ကုိယ္က်ိဳးမေတြး
ခ်စ္စိတ္ေတြထားေစာင့္ေရွာက္သြားမယ္။
ဗမာ၊ကခ်င္၊႐ွမ္း၊ကရင္ႏွင့္
မြန္၊ခ်င္း၊ကယား၊ ရခုိင္သားတုိ႔
တင့္တဲ႕တုိင္းျပည္ တုိ႔တည္ေဆာက္ဖုိ႔
ျမဲေစ၊ ခုိင္ေစ တြဲေနတဲ႔လက္မ်ား
က်ားဆုိးနဲ႕ဝံပေလြ ေသြးထုိးလုိ႕ျဂိဳလ္ေမႊ
ဥာဏ္ဆင္ကာခြဲလဲ
ေရွ႕ခရီးဆက္လွမ္းကာေလွ်ာက္မယ္
ပညာႏွင့္ႏွင္မည့္အနာဂတ္အားမာန္းးးး
သွ်င္ေနမင္း
ေက်ာင္းသားမ်ားကေတာင္းဆုိလာပါသျဖင့္ေဟာေျပာပြဲပါေျပာေပးရန္တာဝန္ရွိလာသည္။ ဆရာျကီးႏွင့္ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ျကားဆရာအားလုံး၏ ဆုံးမပဲျပင္မႈမ်ားအားျဖန္႔ေဝခြင့္ရျပီ။ ေအာက္ပါကဗ်ာေလးကုိပါထည့္သြင္းေျပာဆုိသြားမယ္ျဖစ္ပါသည္။
ပညာႏွင့္ႏွင္မည့္အနာဂတ္အားမာန္
ငါတုိ႔ျပည္တည့္ လူမွန္းသိစ
မုိက္ေမွာင္ဖုန္းကာ လူညႊန္႔တုန္းလာ
ဒုကၡပင္လယ္ ပညာဥာဏ္ကြယ္
အလြန္ဆုိးဝါး ကုိယ္က်ိဳးသမားတုိ႔
အစြယ္ေဖြးေဖြး တုိ႔ဂုတ္ေသြးကုိ
စုတ္ခဲ႔တယ္။
အတၱလည္းကင္း အဂတိ႐ွင္း
ငါစြဲကင္းပ အျမင္မွန္မွ
တုိင္းရင္းသားတုိ႕ ထြန္းညႈီ႕ပညာ
ပညာ့အလင္း အေမွာင္ခြင္း၍
ေအးခ်မ္းမွာပ စစ္မည့္ခ်မ္းသာ။
ငါ့တုိင္းျပည္ ငါတုိ႔အမ်ိဳး
သာသနာ့အက်ိဳးကုိ
ဦးမခါ ေခါင္းမလႊဲ ျမဲဖုိ႕အစဥ္
လုံးလကုိေပး ကုိယ္က်ိဳးမေတြး
ခ်စ္စိတ္ေတြထားေစာင့္ေရွာက္သြားမယ္။
ဗမာ၊ကခ်င္၊႐ွမ္း၊ကရင္ႏွင့္
မြန္၊ခ်င္း၊ကယား၊ ရခုိင္သားတုိ႔
တင့္တဲ႕တုိင္းျပည္ တုိ႔တည္ေဆာက္ဖုိ႔
ျမဲေစ၊ ခုိင္ေစ တြဲေနတဲ႔လက္မ်ား
က်ားဆုိးနဲ႕ဝံပေလြ ေသြးထုိးလုိ႕ျဂိဳလ္ေမႊ
ဥာဏ္ဆင္ကာခြဲလဲ
ေရွ႕ခရီးဆက္လွမ္းကာေလွ်ာက္မယ္
ပညာႏွင့္ႏွင္မည့္အနာဂတ္အားမာန္းးးး
သွ်င္ေနမင္း
Comments
Post a Comment