ဘုန္းႀကီးတသက္နဲ႔တကိုယ္ ဒီလိုအလႉရွင္မ်ိဳး မေတြ႕ခဲ့ဖူးပါဘူးဗ်ာ
“” ဘုန်းဘုန်း…ကျောင်း…အရှေ့ဘက် ပိန္နဲတောက ဒကာကြီးဦးကောင်းက ဘုန်းကြီးနဲ့တွေ့ချင်လို့တဲ့..ဘုရား…””
“” ဘယ် ဦးကောင်း..””
“” တပည့်တော်တို့ကျောင်းအရှေ့က ပိန္နဲတောကလေ…””
“”အဲ့ဒိပိန္နဲတောကြီးက လူမေနဘူးဆို..””
“” ဟုတ်တယ်..သူတို့က ရွာတောင်အစပ်က စိုက်ပျိုးရေးခြံထဲမှာ အဘိုးကြီး အဘွားကြီးနေကြတာ…သားသမီးလဲမရှိဘူး…””
“” ငါ မသိပါဘူး..သူတို့ကို…””
“” ဘယ်သိမှာတုံး…အဘိုးကြီးရော အဘွားကြီးရော ဒိဌိတွေလေ.. တသက်နဲ့တကိုယ်ဘုန်းကြီးကျောင်း ဒီတခါလာဖူးသေးတာပဲ…””
“” ဟင်..ဟုတ်လား…”” ဆရာတော့်စိတ်ထဲ နည်းနည်းတော့ ထူးဆန်းသွားပါတယ်… စိတ်လဲ စိတ်ဝင်စားသွားမိတယ်…
“” ဘုန်းဘုန်းက ဒီဒေသကို ရောက်တာသိပ်မကြာသေးလို့လေ.. ဒေသခံတွေကတော့ သူတို့အကြောင်းအကုန်သိကြတယ်.. ဗုဒ္ဓဘာသာတာပြောတာ..ဘုန်းကြီးကျောင်းလဲ မလာဘူး.. အိမ်လဲ ဆွမ်းကပ်တို့ ကထိန်သင်္ကန်းကပ်တို့ တခုမှ မလုပ်ဖူးဘူး…ရွာသူရွာသားတွေနဲ့လည်း သိပ်ရောရောနှောနှောနေတာမတွေ့ရဘူး..သူတို့လုပ်တဲ့ခြံနားနီးချင်းတွေလောက်ပဲ အပေါင်းအသင်းရှိတာ…””
ဆရာတော်ဦးပန္တိက သူကျိန်းတဲ့ကျောင်းကနေ ဧည့်တွေ့ကျောင်းလေးဆီကို စင်္ကြ ံလျှောက်လာရင်း ကပ္ပိယမောင်ကျန်ပြောသမျှ နားထောင်လာမိတယ်… “” အိမ်တော့ ဘုရားစင်ရှိလား…””
“” ဘုရားစင်ရှိလားတောင်မသိဘူး…အော် ရှိတယ်..ရှိတယ်.. တခေါက်ဘုန်းဘုန်း ဒီကျောင်းရောက်ခါစက ဝါတွင်းရိပ်သာဖွင့်ပွဲလုပ်တော့ သူတို့ခြံထဲ ပန်းသွားဝယ်ရသေးတယ်..တဲလေးအရှေ့ခန်းမယ် ဘုရားစင်လေးတွေ့ခဲ့တယ်..တပည့်တော်တောင် ဘုရားစင်တော့ ရှိသားဟလို့တွေးလိုက်မိသေးတယ်…””
“” အော်…ဆွမ်းတွေဘာတွေလောင်းလား…””
“” အဲ့လိုလဲ လောင်းပါတယ်..အဘိုးကြီးကိုယ်တိုင်တော့ မဟုတ်ဘူး..အဘွားကြီးပဲ သူတို့နဲ့ခြံနားနီးချင်း ဒေါ်ဘုတ်အိမ်လာလာပြီးစောင့်လောင်းတာ တွေ့တယ်..””
“” အိမ်မှာ ဘုရားစင်ရှိတယ်..သံဃာတွေလဲ ဆွမ်းလောင်းတယ် ဒိဌိမဟုတ်ပါဘူးကွ..မင်းကလဲ…””
“” ဒါပေမဲ့ သူတို့က ရွာနီးစပ်ချုပ်က ဘုန်းကြီးကျောင်းတွေကျ အဝင်အထွက်မရှိဘူးဘုရား..ဒါကြောင့် တရွာလုံးက သူတို့ကို ဒိဌိတွေလို့ ပြောတာပဲဘုရား…””
“” ကဲကဲ တော်တော် ကျောင်းရောက်ခါနီးနေပြီ..ဧည့်သည်တွေ ကြားသွားလို့မတော်ဘူး…””
ကျောင်းပေါ်တက်လိုက်တော့ အသက်ခြောက်ဆယ်ကျော် ခုနှစ်ဆယ်နီးပါး ကျက်သရေရွှန်းတဲ့ရုပ်ရည်ရူပကာယနဲ့ ဒကာကြီးတစ်ယောက်ရယ် ဖြူဖြူဖိုင့်ဖိုင့် ဒကာမကြီးတစ်ယောက်ရယ် ဘေးမှာ လှူဖွယ်ပစ္စည်းလေးတွေထဲ့ထားတဲ့ လင်ပန်းလေးချလို့ ဆရာတော်အလာကို စောင့်နေတာတွေ့ရပါတယ်…
ဆရာတော်ကြွလာတာမြင်တော့ ဒကာကြီးက လက်အုပ်ချီပြီး ပြုံးယောင်ပြုတယ်… ဒကာမကြီးကတော့ မွန်မွန်ရည်ရည်ကြီးပြုံးလို့… “” တပည့်တော်တို့ရောက်လာတာနဲ့ ဘုန်းဘုန်းအိပ်ရေးပျက်သွားပြီထင်တယ်…””
“” မပျက်ပါဘူး ဒကာကြီး ရေလေးချိုးမလို့လုပ်နေတာပါ..””
“” အော် တင်ပါးဘုရား…””
တကာကြီးဦးကောင်းရဲ့မျက်နှာနေမျက်နှာထားနဲ့ စကားပြောပုံအမူအရာက အင်မတန်ငြိမ်းအေးလှတယ်.. လူပုံပန်းသဏ္ဌန် အကဲခတ်ကြည့်တော့လဲ ပြေပြေပြစ်ပြစ်မျက်နှာမှာ နှာတံပေါ်ပေါ် နားရွက်ဝိုင်းဝိုင်းနဲ့ ပညာရှိဥပတိရုပ်လက္ခဏာမျိုးတွေ့ရတယ်…
“” တပည့်တော်လာရင်းကတော့ ဘုန်းဘုန်းကျောင်းမှာ နိုင်ငံတကာအဆင့်မှီ တရားရိပ်သာကြီးတခုဖွင့်မယ်လို့ တီဗီမှာ ကြော်ငြာတာတွေ့လို့ တပည့်တော်တို့လဲ အလှူငွေလေး ထည့်ချင်လို့ပါဘုရား…””
“” အော့်..ဟုတ်ကဲ့..ဒကာကြီး ..ဒါဆို ခဏနော် မောင်ကျန်ရေ..အလှူငွေစရင်းကိုင်တဲ့ ဦးပန္တိကို သွားလျှောက်လိုက်.. တရားရိပ်သာအတွက် အလှူရှင်လာတယ်လို့
စရင်းသွင်းပြီး အလှူငွေလက်ခံရအောင်လာခဲ့ပါဦးတဲ့လို့…””
အမှန်အတိုင်းပြောရရင် အထင်သေးတာမဟုတ်ပေမဲ့ ဒကာမကြီးနဲ့ဒကာမကြီး ပုံပန်းသဏ္ဌန်ကြည့်ပြီး အလှူငွေကို နှစ်သိန်းသုံးသိန်းလောက်မှတ်တာပေါ့…
ဦးပန္တိရောက်လာပြီး အလှူငွေလက်ခံတော့မှ ဒကာကြီးက ဒကာကြီးနဲ့ ဒကာမကြီးကြားထဲ ညှပ်ထိုင်ထားတဲ့ ဆာလာအိတ်အဝါလေးထဲကနေ တစ်သောင်းတန်းအုပ်ကြီးတွေကို တအုပ်ချင်းထုတ်ပြီးစီနေတာ အကြာကြီးပဲ.. အဲ့တော့မှ ဆရာတော်ရော ဦးပန္တိရော မောင်ကျန်ရော မျက်လုံးတွေ ပြူးကုန်တယ်…
“” ဒါ စုစုပေါင်း သိန်းတထောင့်ငါးရာရှိပါတယ်ဘုရား.. ဦးဇင်းမရိုမသေ စစ်လိုက်ပါဦးဘုရား..သိန်းတထောင်က တရာရိပ်သာကြီးဆောက်တဲ့အထဲ လှူဒန်းပါတယ်ဘုရား… ကျန်တဲ့သိန်းငါးရာကတော့ ဝါတွင်းတရာစခန်းဖွင့်တဲ့အခါ အလှူရှင်မရှိတဲ့ရက်တိုင်း တပည့်တော်တို့က ဆွမ်းကွမ်းဆေးနဲ့ အာရုံဆွမ်းနေ့ဆွမ်း ကုသိုလ်ယူတာပါဘုရား…””
ဆရာတော်လဲ အံ့သြ.. ဦးပန္တိလဲ အံ့သြ..မောင်ကျန်လဲ အံ့သြပေါ့လေ.. ပိုပြီးအံ့သြဖို့ကောင်းတာက ဒီသိန်းပေါင်းတစ်ထောင့်ငါးရာ လှူဒါန်းတဲ့အလှုကို ဘယ်ဧည့်ပရိတ်သက်တစ်ယောက်မှ မဖိတ်ကြားပဲ လှူဖွယ်လင်ပန်းလေးတစ်ချပ်နဲ့ တစ်ထိုင်ထဲ ယတိပြတ်လှူဒါန်းလိုကိတာကိုပါပဲ…
“” ဘယ်သူ့မှလဲ ဖိတ်မနေတော့ပါဘူးဘုရား..ကိုယ်ကဖိတ်တော့လဲ ဝတ္တရားအရလာပြီး မဆာပဲစား…လက်ဆောင်တွေယူလာရနဲ့ ပင်ပန်းပါတယ်ဘုရား…တခါချက်ကြဦးဟ ပြုတ်ကြဦးဟ ကျွေးမွေးဧည့်ခံကြဦးဟနဲ့..ဘေးကလူတွေတာဝန်ပိုမှာလဲစိုးတယ်ဘုရား…””
“” ကောင်းပါလေ့..ကောင်းပါလေ့..ဒကာကြီး..တိုတိုတုတ်တုတ်ပေါ့ဗျာ..”” ဒကာကြီးကြည့်ပြီး ဆရာတော့်ရဲ့ခမည်းတော်ကြီးကို ရုပ်ချည်းသတိရလိုက်မိတယ်…
ဆရာတော့်ရဲ့ခမည်းတော်ကြီးက ယောင်ထုံးကြီးနဲ့ ရှေးခေတ်က တောသူဌေးကြီးပေါ့.. ခမည်းတော်ကြီးက အင်မတန်ရိုးသားတယ်..င ါးပါးသီလကို ခါးဝတ်ပုဆိုးလို မြဲမြံအောင်အားထုတ်တယ်..အင်မတန်လဲ စရဏအားကောင်းတယ်…တိုင်းရင်းဆေးလာမလား..နက္ခက်ဗေဒင်လာမလား..အထက်လမ်းကျင့်စဉ်လာမလား..လေ့လာလိုက်စားမှု့ကလဲ စူးရှတယ်…
ခမည်းတော်ကြီးက ဒီပြင်ရွာကပါ.. မယ်တော်ကြီးနဲ့အိမ်ထောင်ကျပြီးမှ ဆံထုံးနောက်ယောင်ပါပြီး မယ်တော်ကြီးရွာလိုက်လာရှာတာ… ဆရာတော် လူမမယ်အရွယ်လေးကတည်းက မယ်တ်ာကြီးက ဆုံးသွားတော့ မုဆိုးဖိုဘဝနဲ့ ဆရာတော့်ကို တစ်ယောက်ထဲစောင့်ရှောက်ခဲ့တယ်..
ဆရာတော်တို့သိတက်ကတည်းက ခမည်းတော်ကြီးက ရွာထဲက ဘုန်းကြီးကျောင်းကို တခါမှ မသွားဖူးဘူး… ဥပုဒ်နေ့တိုင်း ဘုရာစင်အရှေ့မှာ ကိုယ့်ဘာသာငါးပါသီလယူပြီး ဥပုဒ်စောင့်တည်တယ်…
ဆရာတော် နည်းနည်းအရွယ်လေးရလာတော့.. “” အဖေ ဘာလို့ ဘုန်းကြီးကျောင်းမသွားတာလဲ”” ဆိုတော့ ဘုန်းကြီးကျောင်းသွား ဥပုဒ်စောင့်ပြီး ငါးပါးသီလမလုံတဲ့သူတွေနဲ့ အတူတူဖြစ်သွားမှာစိုးလို့တဲ့…
ဒီလိုနဲ့ မိုးကုတ်မှာအိမ်ထောင်ကျတဲ့ ဆရာတော့်မယ်တော်ကြီးရဲ့ညီမက အလှူလုပ်တော့ ဆရာတော့်ကိုလဲ မောင်ရင်လောင်းထဲထည့်လိုက်တာကြောင့် ခမည်းတော်ကြီးနဲ့မိုးကုတ်မြို့ကိုရောက်ခဲ့ရတယ်..
အလှူရေစက်ချတရားမှာ ဘုန်းကြီးဟောတဲ့တရားကို နာပြီး ခမည်းတော်ကြီးက အလွန်သဘောကျနှစ်ခြိုက်ကာ ဆရာ့တော်ကိုလဲ တော်တော်လေးစားကြည်ညိုသွားတယ်.. အလှူပြီးတော့ အိမ်တန်းမပြန်သေးပဲထိုဆရာတော်ဘုရားကြီးဖွင့်တဲ့ ရိပ်သာမှာ တစ်လ တရားစခန်းဝင်တယ်…
အအေးကြိုက်တဲ့ကိုရင်လေးကလဲ ကိုရင်ဘဝနဲ့မိုးကုတ်ကျောင်းမှာပျော်နေတော့ ခမည်းတော်ကြီး ရိပ်သာကထွက်တဲ့အခါ ရွာပြန်ပြီး လယ်တွေ မြေတွေ နွားတွေ နဲ့အိမ်ပါမကျန် အကုန်ရောင်းချကာ မိုးကုတ်ကျောင်းမှာ တခါတည်းဘုန်းကြီး ဝတ်လိုက်ပါတော့တယ်..
ကိုရင်လေးဖြစ်တဲ့ ဆရာတော်ကလဲ သာသနာမှာပျော်ပြီး ကိုရင်လေးဘဝကစပြီး စာဝါတွေလိုက်ခဲ့တယ်… ဆရာတော်ဓမ္မစရိယာဘွဲ့ရတဲ့နှစ်မှာ ခမည်းတော်ကြီး နတ်ရွာစံခဲ့ရှာတယ်…
“” တပည့်တော်တို့လဲ ဘုန်းဘုန်းကျောင်းအရှေ့က ပိန်နဲတောကြီးကို တဧက သိန်းနှစ်ရာနဲ့ ဆယ့်ငါးဧကရှိတာ အကုန်ရောင်းပစ်လိုက်ပြီဘုရာ…””
“” အော် ဟုတ်လား ဘယ်ကဝယ်လိုက်တာတုံးဒကာကြီး…””
“” မန်းလေးက တရုပ်ကျောက်သူဌေးတစ်ယောက်ပဲဘုရား.. သူကလဲ ဗုဒ္ဓဘာသာပဲ..ဘိုးဘွားရိပ်သာနဲ့ စာသင်တိုက်အတွက်ဝယ်လှူတယ်ပြောတာပဲဘုရား..””
“” အော့် ကောင်းပါ့ဗျာ..ကြားရတာ မင်္ဂလာရှိလိုက်တာ…””
ဆရာတော်နဲ့ ဒကာကြီးတို့ စကားစမည်အနည်းငယ်ပြောပြီး ဆရာတော်က အနုမောဒနာတရားပေးကာ သိန်းတထောင့်ငါးရာအလှူကြီးကို ရေစက်ချပါတယ်…
“” ကဲ ဒကာကြီးနဲ့ဒကာမကြီးတို့ အလှူကြီးပေးပြီးပြီဆိုတော့ ဘာတွေများဆုတောင်းကြတုံးဗျာ…””
ရေစက်ချပြီး ဒကာကြီးကို ဆရာတော်က ရင်းရင်းနှီးနှီး အရွှန်းဖောက်လိုက်တော့ ဒကာကြီးက တည်ကြည်လေးနက်သော အမူအရာနဲ့.. “” တပည့်တော် ဘာဆုမှ မတောင်းပါဘူးဘုရား…””
ဒကာကြီးစကားကြောင့် ဆရာတော်ဘုရားက အံ့သြပြီးနှုတ်ဆိတ်သွားပေမဲ့ စကားသွက်တဲ့ ကပ္ပိယကြီး မောင်ကျန်က… “” ဟုတ်ပါ့မလား ဘကြီး လူ့စည်းစိမ် နတ်စည်းစိမ် စင်္ကြဝတေးမင်းစည်စိမ်းတွေ ဆုမတောင်းလိုက်ဘူးလား…””
မောင်ကျန် အဖျင်းအနောက်စကားကြောင့် ဆရာတော်ဦးပန္တိက.. “” ဒကာကြီးက အဲ့ဒါတွေ လိုချင်ပုံမရပါဘူးနော် ဆုတောင်းချင်းဆုတောင်း နိဗ္ဗာန်ပဲ တိုက်ရိုက်ဆုတောင်းတော့မပေါ့..မဟုတ်ဘူးလားနော့ဒကာကြီးတဲ့…
“” တပည့်တော် ခုလှူတဲ့အလှူက လူ့စည်စိမ် နတ်စည်စိမ် စင်္ကြဝတေးမင်းစည်းစိမ်မှသည် နိဗ္ဗာန်ရောက်ပါစေဆိုတဲ့ အမြင့်ဆုံးရည်ရွယ်ချတ်အထိ ဘာရည်ရွယ်ချတ်မှ မပါပါဘူးဘုရား.. အဲ့လိုကိုယ့်ပြန်ရမဲ့ အကျိုးမျှော်ကိုးပြီး လှူတယ်ဆိုရင် စီးပွားရေးလုပ်သလို အမြတ်လိုချင်လို့ အရင်းအနှီးချသလို ဖြစ်နေမှာပေါ့ဘုရား…
တပည့်တော်အလှူက ရှင်းတယ် သန့်တယ်ဘုရား.. တပည့်တော်အလှူငွေထည့်လိုက်တဲ့ ရိပ်သာမှာ ဘုန်းကြီးရဟန်း သီလရှင် အမျိုးသားယောဂီ အမျိုးသမီးယောဂီ စတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေ ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်းနဲ့ တရားဘာဝနာ အားထုတ်စီးဖြန်းတာမြင်ရင် တပည့်တော်စိတ်ချမ်းသာတယ်ဘုရား…
တပည့်တော်လှူလိုက်တဲ့ ဝတ္ထုငွေနဲ့ ဆရာတော်ဘုရားတို့ ရိပ်သာဝင်တဲ့သူတို့ ဆာလောင်နေတဲ့ဝမ်းကို ဖြည့်တင်းလိုက်နိုင်တယ်ဆို တပည့်တော်ကျေနပ်ပါပြီဘုရား..
တပည့်တော်လှူတယ်ဆိုတာ တပါးသူတွေငြိမ်းအေးစေချင်လို့.. တပါးသူတွေ ဝမ်းဝစေချင်လို့ သူတို့အတွက် တပည့်တော်ကလှူတာပါပဲဘုရား.. တပည့်တော်အတွက် ဘာရပါစေ ညာရပါစေဆိုတဲ့ စိတ်တွေ တပည့်တော်မထားဘူးဘုရား..
ဒါပေသိ ဘုရားတရားတော်နဲ့အညီ အင်္ဂါသုံးတန်နဲ့ပြည့်စုံတဲ့ ဆရာတော်ဘုရားလို အလှူခံပုဂ္ဂိုလ်ကို လှူဒါန်းလိုက်ရတဲ့အတွက်တော့ တပည့်တော် အတိုင်းမသိ ဝမ်းမြောက်မိပါတယ်ဘုရား…”” တဲ့…
ဒကာကြီးစကားကြားလိုက်တော့ ဆရာတော်ကိုယ်တိုင် ကြက်သီးမွှေညင်းတွေထပြီး…
“” ကောင်းပါလေ့..ကောင်းပါလေ..ကောင်းပါလေ့… ဘုန်းကြီးတသက်နဲ့တကိုယ် ဒီလိုအလှူရှင်မျိုး မတွေ့ခဲ့ဖူးပါဘူးဗျာ.. လှူတဲ့အလှူ တနည်းအားဖြင့်မိမိပြုတဲ့ကောင်းမှုကုသိုလ်အပေါ်မှာတောင် အစွဲအလန်းမထားတော့တဲ့အတွက် ဒကာကြီး သေရင် ဆွမ်းသွပ်စရာမလိုတော့ဘူး… သာဓု သာဓု သာဓု..”” လို့ နှုတ်က လေးလေးနက်နက် ရွတ်ဆိုလိုက်ပါတော့တယ်…။
(မိုးမခ)
#####################
“” ဘုန္းဘုန္း…ေက်ာင္း…အေရွ႕ဘက္ ပိႏၷဲေတာက ဒကာႀကီးဦးေကာင္းက ဘုန္းႀကီးနဲ႔ေတြ႕ခ်င္လို႔တဲ့..ဘုရား…””
“” ဘယ္ ဦးေကာင္း..””
“” တပည့္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းအေရွ႕က ပိႏၷဲေတာကေလ…””
“”အဲ့ဒိပိႏၷဲေတာႀကီးက လူေမနဘူးဆို..””
“” ဟုတ္တယ္..သူတို႔က ႐ြာေတာင္အစပ္က စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံထဲမွာ အဘိုးႀကီး အဘြားႀကီးေနၾကတာ…သားသမီးလဲမရွိဘူး…””
“” ငါ မသိပါဘူး..သူတို႔ကို…””
“” ဘယ္သိမွာတုံး…အဘိုးႀကီးေရာ အဘြားႀကီးေရာ ဒိဌိေတြေလ.. တသက္နဲ႔တကိုယ္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ဒီတခါလာဖူးေသးတာပဲ…””
“” ဟင္..ဟုတ္လား…”” ဆရာေတာ့္စိတ္ထဲ နည္းနည္းေတာ့ ထူးဆန္းသြားပါတယ္… စိတ္လဲ စိတ္ဝင္စားသြားမိတယ္…
“” ဘုန္းဘုန္းက ဒီေဒသကို ေရာက္တာသိပ္မၾကာေသးလို႔ေလ.. ေဒသခံေတြကေတာ့ သူတို႔အေၾကာင္းအကုန္သိၾကတယ္.. ဗုဒၶဘာသာတာေျပာတာ..ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလဲ မလာဘူး.. အိမ္လဲ ဆြမ္းကပ္တို႔ ကထိန္သကၤန္းကပ္တို႔ တခုမွ မလုပ္ဖူးဘူး…႐ြာသူ႐ြာသားေတြနဲ႔လည္း သိပ္ေရာေရာေႏွာေႏွာေနတာမေတြ႕ရဘူး..သူတို႔လုပ္တဲ့ၿခံနားနီးခ်င္းေတြေလာက္ပဲ အေပါင္းအသင္းရွိတာ…””
ဆရာေတာ္ဦးပႏၲိက သူက်ိန္းတဲ့ေက်ာင္းကေန ဧည့္ေတြ႕ေက်ာင္းေလးဆီကို စၾကၤ ံေလွ်ာက္လာရင္း ကပၸိယေမာင္က်န္ေျပာသမွ် နားေထာင္လာမိတယ္… “” အိမ္ေတာ့ ဘုရားစင္ရွိလား…””
“” ဘုရားစင္ရွိလားေတာင္မသိဘူး…ေအာ္ ရွိတယ္..ရွိတယ္.. တေခါက္ဘုန္းဘုန္း ဒီေက်ာင္းေရာက္ခါစက ဝါတြင္းရိပ္သာဖြင့္ပြဲလုပ္ေတာ့ သူတို႔ၿခံထဲ ပန္းသြားဝယ္ရေသးတယ္..တဲေလးအေရွ႕ခန္းမယ္ ဘုရားစင္ေလးေတြ႕ခဲ့တယ္..တပည့္ေတာ္ေတာင္ ဘုရားစင္ေတာ့ ရွိသားဟလို႔ေတြးလိုက္မိေသးတယ္…””
“” ေအာ္…ဆြမ္းေတြဘာေတြေလာင္းလား…””
“” အဲ့လိုလဲ ေလာင္းပါတယ္..အဘိုးႀကီးကိုယ္တိုင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး..အဘြားႀကီးပဲ သူတို႔နဲ႔ၿခံနားနီးခ်င္း ေဒၚဘုတ္အိမ္လာလာၿပီးေစာင့္ေလာင္းတာ ေတြ႕တယ္..””
“” အိမ္မွာ ဘုရားစင္ရွိတယ္..သံဃာေတြလဲ ဆြမ္းေလာင္းတယ္ ဒိဌိမဟုတ္ပါဘူးကြ..မင္းကလဲ…””
“” ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ႐ြာနီးစပ္ခ်ဳပ္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြက် အဝင္အထြက္မရွိဘူးဘုရား..ဒါေၾကာင့္ တ႐ြာလုံးက သူတို႕ကို ဒိဌိေတြလို႔ ေျပာတာပဲဘုရား…””
“” ကဲကဲ ေတာ္ေတာ္ ေက်ာင္းေရာက္ခါနီးေနၿပီ..ဧည့္သည္ေတြ ၾကားသြားလို႔မေတာ္ဘူး…””
ေက်ာင္းေပၚတက္လိုက္ေတာ့ အသက္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ ခုႏွစ္ဆယ္နီးပါး က်က္သေရ႐ႊန္းတဲ့႐ုပ္ရည္႐ူပကာယနဲ႔ ဒကာႀကီးတစ္ေယာက္ရယ္ ျဖဴျဖဴဖိုင့္ဖိုင့္ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္ရယ္ ေဘးမွာ လႉဖြယ္ပစၥည္းေလးေတြထဲ့ထားတဲ့ လင္ပန္းေလးခ်လို႔ ဆရာေတာ္အလာကို ေစာင့္ေနတာေတြ႕ရပါတယ္…
ဆရာေတာ္ႂကြလာတာျမင္ေတာ့ ဒကာႀကီးက လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ၿပဳံးေယာင္ျပဳတယ္… ဒကာမႀကီးကေတာ့ မြန္မြန္ရည္ရည္ႀကီးၿပဳံးလို႔… “” တပည့္ေတာ္တို႔ေရာက္လာတာနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းအိပ္ေရးပ်က္သြားၿပီထင္တယ္…””
“” မပ်က္ပါဘူး ဒကာႀကီး ေရေလးခ်ိဳးမလို႔လုပ္ေနတာပါ..””
“” ေအာ္ တင္ပါးဘုရား…””
တကာႀကီးဦးေကာင္းရဲ႕မ်က္ႏွာေနမ်က္ႏွာထားနဲ႔ စကားေျပာပုံအမူအရာက အင္မတန္ၿငိမ္းေအးလွတယ္.. လူပုံပန္းသဏၭန္ အကဲခတ္ၾကည့္ေတာ့လဲ ေျပေျပျပစ္ျပစ္မ်က္ႏွာမွာ ႏွာတံေပၚေပၚ နား႐ြက္ဝိုင္းဝိုင္းနဲ႔ ပညာရွိဥပတိ႐ုပ္လကၡဏာမ်ိဳးေတြ႕ရတယ္…
“” တပည့္ေတာ္လာရင္းကေတာ့ ဘုန္းဘုန္းေက်ာင္းမွာ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မွီ တရားရိပ္သာႀကီးတခုဖြင့္မယ္လို႔ တီဗီမွာ ေၾကာ္ျငာတာေတြ႕လို႔ တပည့္ေတာ္တို႔လဲ အလႉေငြေလး ထည့္ခ်င္လို႔ပါဘုရား…””
“” ေအာ့္..ဟုတ္ကဲ့..ဒကာႀကီး ..ဒါဆို ခဏေနာ္ ေမာင္က်န္ေရ..အလႉေငြစရင္းကိုင္တဲ့ ဦးပႏၲိကို သြားေလွ်ာက္လိုက္.. တရားရိပ္သာအတြက္ အလႉရွင္လာတယ္လို႔
စရင္းသြင္းၿပီး အလႉေငြလက္ခံရေအာင္လာခဲ့ပါဦးတဲ့လို႔…””
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ အထင္ေသးတာမဟုတ္ေပမဲ့ ဒကာမႀကီးနဲ႔ဒကာမႀကီး ပုံပန္းသဏၭန္ၾကည့္ၿပီး အလႉေငြကို ႏွစ္သိန္းသုံးသိန္းေလာက္မွတ္တာေပါ့…
ဦးပႏၲိေရာက္လာၿပီး အလႉေငြလက္ခံေတာ့မွ ဒကာႀကီးက ဒကာႀကီးနဲ႔ ဒကာမႀကီးၾကားထဲ ညႇပ္ထိုင္ထားတဲ့ ဆာလာအိတ္အဝါေလးထဲကေန တစ္ေသာင္းတန္းအုပ္ႀကီးေတြကို တအုပ္ခ်င္းထုတ္ၿပီးစီေနတာ အၾကာႀကီးပဲ.. အဲ့ေတာ့မွ ဆရာေတာ္ေရာ ဦးပႏၲိေရာ ေမာင္က်န္ေရာ မ်က္လုံးေတြ ျပဴးကုန္တယ္…
“” ဒါ စုစုေပါင္း သိန္းတေထာင့္ငါးရာရွိပါတယ္ဘုရား.. ဦးဇင္းမ႐ိုမေသ စစ္လိုက္ပါဦးဘုရား..သိန္းတေထာင္က တရာရိပ္သာႀကီးေဆာက္တဲ့အထဲ လႉဒန္းပါတယ္ဘုရား… က်န္တဲ့သိန္းငါးရာကေတာ့ ဝါတြင္းတရာစခန္းဖြင့္တဲ့အခါ အလႉရွင္မရွိတဲ့ရက္တိုင္း တပည့္ေတာ္တို႔က ဆြမ္းကြမ္းေဆးနဲ႔ အာ႐ုံဆြမ္းေန႔ဆြမ္း ကုသိုလ္ယူတာပါဘုရား…””
ဆရာေတာ္လဲ အံ့ၾသ.. ဦးပႏၲိလဲ အံ့ၾသ..ေမာင္က်န္လဲ အံ့ၾသေပါ့ေလ.. ပိုၿပီးအံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတာက ဒီသိန္းေပါင္းတစ္ေထာင့္ငါးရာ လႉဒါန္းတဲ့အလႈကို ဘယ္ဧည့္ပရိတ္သက္တစ္ေယာက္မွ မဖိတ္ၾကားပဲ လႉဖြယ္လင္ပန္းေလးတစ္ခ်ပ္နဲ႔ တစ္ထိုင္ထဲ ယတိျပတ္လႉဒါန္းလိုကိတာကိုပါပဲ…
“” ဘယ္သူ႔မွလဲ ဖိတ္မေနေတာ့ပါဘူးဘုရား..ကိုယ္ကဖိတ္ေတာ့လဲ ဝတၱရားအရလာၿပီး မဆာပဲစား…လက္ေဆာင္ေတြယူလာရနဲ႔ ပင္ပန္းပါတယ္ဘုရား…တခါခ်က္ၾကဦးဟ ျပဳတ္ၾကဦးဟ ေကြၽးေမြးဧည့္ခံၾကဦးဟနဲ႔..ေဘးကလူေတြတာဝန္ပိုမွာလဲစိုးတယ္ဘုရား…””
“” ေကာင္းပါေလ့..ေကာင္းပါေလ့..ဒကာႀကီး..တိုတိုတုတ္တုတ္ေပါ့ဗ်ာ..”” ဒကာႀကီးၾကည့္ၿပီး ဆရာေတာ့္ရဲ႕ခမည္းေတာ္ႀကီးကို ႐ုပ္ခ်ည္းသတိရလိုက္မိတယ္…
ဆရာေတာ့္ရဲ႕ခမည္းေတာ္ႀကီးက ေယာင္ထုံးႀကီးနဲ႔ ေရွးေခတ္က ေတာသူေဌးႀကီးေပါ့.. ခမည္းေတာ္ႀကီးက အင္မတန္႐ိုးသားတယ္..င ါးပါးသီလကို ခါးဝတ္ပုဆိုးလို ၿမဲၿမံေအာင္အားထုတ္တယ္..အင္မတန္လဲ စရဏအားေကာင္းတယ္…တိုင္းရင္းေဆးလာမလား..နကၡက္ေဗဒင္လာမလား..အထက္လမ္းက်င့္စဥ္လာမလား..ေလ့လာလိုက္စားမႈ႕ကလဲ စူးရွတယ္…
ခမည္းေတာ္ႀကီးက ဒီျပင္႐ြာကပါ.. မယ္ေတာ္ႀကီးနဲ႔အိမ္ေထာင္က်ၿပီးမွ ဆံထုံးေနာက္ေယာင္ပါၿပီး မယ္ေတာ္ႀကီး႐ြာလိုက္လာရွာတာ… ဆရာေတာ္ လူမမယ္အ႐ြယ္ေလးကတည္းက မယ္တ္ာႀကီးက ဆုံးသြားေတာ့ မုဆိုးဖိုဘဝနဲ႔ ဆရာေတာ့္ကို တစ္ေယာက္ထဲေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္..
ဆရာေတာ္တို႔သိတက္ကတည္းက ခမည္းေတာ္ႀကီးက ႐ြာထဲက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို တခါမွ မသြားဖူးဘူး… ဥပုဒ္ေန႔တိုင္း ဘုရာစင္အေရွ႕မွာ ကိုယ့္ဘာသာငါးပါသီလယူၿပီး ဥပုဒ္ေစာင့္တည္တယ္…
ဆရာေတာ္ နည္းနည္းအ႐ြယ္ေလးရလာေတာ့.. “” အေဖ ဘာလို႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမသြားတာလဲ”” ဆိုေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြား ဥပုဒ္ေစာင့္ၿပီး ငါးပါးသီလမလုံတဲ့သူေတြနဲ႔ အတူတူျဖစ္သြားမွာစိုးလို႔တဲ့…
ဒီလိုနဲ႔ မိုးကုတ္မွာအိမ္ေထာင္က်တဲ့ ဆရာေတာ့္မယ္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ညီမက အလႉလုပ္ေတာ့ ဆရာေတာ့္ကိုလဲ ေမာင္ရင္ေလာင္းထဲထည့္လိုက္တာေၾကာင့္ ခမည္းေတာ္ႀကီးနဲ႔မိုးကုတ္ၿမိဳ႕ကိုေရာက္ခဲ့ရတယ္..
အလႉေရစက္ခ်တရားမွာ ဘုန္းႀကီးေဟာတဲ့တရားကို နာၿပီး ခမည္းေတာ္ႀကီးက အလြန္သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္ကာ ဆရာ့ေတာ္ကိုလဲ ေတာ္ေတာ္ေလးစားၾကည္ညိဳသြားတယ္.. အလႉၿပီးေတာ့ အိမ္တန္းမျပန္ေသးပဲထိုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးဖြင့္တဲ့ ရိပ္သာမွာ တစ္လ တရားစခန္းဝင္တယ္…
အေအးႀကိဳက္တဲ့ကိုရင္ေလးကလဲ ကိုရင္ဘဝနဲ႔မိုးကုတ္ေက်ာင္းမွာေပ်ာ္ေနေတာ့ ခမည္းေတာ္ႀကီး ရိပ္သာကထြက္တဲ့အခါ ႐ြာျပန္ၿပီး လယ္ေတြ ေျမေတြ ႏြားေတြ နဲ႔အိမ္ပါမက်န္ အကုန္ေရာင္းခ်ကာ မိုးကုတ္ေက်ာင္းမွာ တခါတည္းဘုန္းႀကီး ဝတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္..
ကိုရင္ေလးျဖစ္တဲ့ ဆရာေတာ္ကလဲ သာသနာမွာေပ်ာ္ၿပီး ကိုရင္ေလးဘဝကစၿပီး စာဝါေတြလိုက္ခဲ့တယ္… ဆရာေတာ္ဓမၼစရိယာဘြဲ႕ရတဲ့ႏွစ္မွာ ခမည္းေတာ္ႀကီး နတ္႐ြာစံခဲ့ရွာတယ္…
“” တပည့္ေတာ္တို႔လဲ ဘုန္းဘုန္းေက်ာင္းအေရွ႕က ပိန္နဲေတာႀကီးကို တဧက သိန္းႏွစ္ရာနဲ႔ ဆယ့္ငါးဧကရွိတာ အကုန္ေရာင္းပစ္လိုက္ၿပီဘုရာ…””
“” ေအာ္ ဟုတ္လား ဘယ္ကဝယ္လိုက္တာတုံးဒကာႀကီး…””
“” မန္းေလးက တ႐ုပ္ေက်ာက္သူေဌးတစ္ေယာက္ပဲဘုရား.. သူကလဲ ဗုဒၶဘာသာပဲ..ဘိုးဘြားရိပ္သာနဲ႔ စာသင္တိုက္အတြက္ဝယ္လႉတယ္ေျပာတာပဲဘုရား..””
“” ေအာ့္ ေကာင္းပါ့ဗ်ာ..ၾကားရတာ မဂၤလာရွိလိုက္တာ…””
ဆရာေတာ္နဲ႔ ဒကာႀကီးတို႔ စကားစမည္အနည္းငယ္ေျပာၿပီး ဆရာေတာ္က အႏုေမာဒနာတရားေပးကာ သိန္းတေထာင့္ငါးရာအလႉႀကီးကို ေရစက္ခ်ပါတယ္…
“” ကဲ ဒကာႀကီးနဲ႔ဒကာမႀကီးတို႔ အလႉႀကီးေပးၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ဘာေတြမ်ားဆုေတာင္းၾကတုံးဗ်ာ…””
ေရစက္ခ်ၿပီး ဒကာႀကီးကို ဆရာေတာ္က ရင္းရင္းႏွီးႏွီး အ႐ႊန္းေဖာက္လိုက္ေတာ့ ဒကာႀကီးက တည္ၾကည္ေလးနက္ေသာ အမူအရာနဲ႔.. “” တပည့္ေတာ္ ဘာဆုမွ မေတာင္းပါဘူးဘုရား…””
ဒကာႀကီးစကားေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဘုရားက အံ့ၾသၿပီးႏႈတ္ဆိတ္သြားေပမဲ့ စကားသြက္တဲ့ ကပၸိယႀကီး ေမာင္က်န္က… “” ဟုတ္ပါ့မလား ဘႀကီး လူ႔စည္းစိမ္ နတ္စည္းစိမ္ စၾကၤဝေတးမင္းစည္စိမ္းေတြ ဆုမေတာင္းလိုက္ဘူးလား…””
ေမာင္က်န္ အဖ်င္းအေနာက္စကားေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဦးပႏၲိက.. “” ဒကာႀကီးက အဲ့ဒါေတြ လိုခ်င္ပုံမရပါဘူးေနာ္ ဆုေတာင္းခ်င္းဆုေတာင္း နိဗၺာန္ပဲ တိုက္႐ိုက္ဆုေတာင္းေတာ့မေပါ့..မဟုတ္ဘူးလားေနာ့ဒကာႀကီးတဲ့…
“” တပည့္ေတာ္ ခုလႉတဲ့အလႉက လူ႔စည္စိမ္ နတ္စည္စိမ္ စၾကၤဝေတးမင္းစည္းစိမ္မွသည္ နိဗၺာန္ေရာက္ပါေစဆိုတဲ့ အျမင့္ဆုံးရည္႐ြယ္ခ်တ္အထိ ဘာရည္႐ြယ္ခ်တ္မွ မပါပါဘူးဘုရား.. အဲ့လိုကိုယ့္ျပန္ရမဲ့ အက်ိဳးေမွ်ာ္ကိုးၿပီး လႉတယ္ဆိုရင္ စီးပြားေရးလုပ္သလို အျမတ္လိုခ်င္လို႔ အရင္းအႏွီးခ်သလို ျဖစ္ေနမွာေပါ့ဘုရား…
တပည့္ေတာ္အလႉက ရွင္းတယ္ သန္႔တယ္ဘုရား.. တပည့္ေတာ္အလႉေငြထည့္လိုက္တဲ့ ရိပ္သာမွာ ဘုန္းႀကီးရဟန္း သီလရွင္ အမ်ိဳးသားေယာဂီ အမ်ိဳးသမီးေယာဂီ စတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ တရားဘာဝနာ အားထုတ္စီးျဖန္းတာျမင္ရင္ တပည့္ေတာ္စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ဘုရား…
တပည့္ေတာ္လႉလိုက္တဲ့ ဝတၳဳေငြနဲ႔ ဆရာေတာ္ဘုရားတို႔ ရိပ္သာဝင္တဲ့သူတို႔ ဆာေလာင္ေနတဲ့ဝမ္းကို ျဖည့္တင္းလိုက္ႏိုင္တယ္ဆို တပည့္ေတာ္ေက်နပ္ပါၿပီဘုရား..
တပည့္ေတာ္လႉတယ္ဆိုတာ တပါးသူေတြၿငိမ္းေအးေစခ်င္လို႔.. တပါးသူေတြ ဝမ္းဝေစခ်င္လို႔ သူတို႔အတြက္ တပည့္ေတာ္ကလႉတာပါပဲဘုရား.. တပည့္ေတာ္အတြက္ ဘာရပါေစ ညာရပါေစဆိုတဲ့ စိတ္ေတြ တပည့္ေတာ္မထားဘူးဘုရား..
ဒါေပသိ ဘုရားတရားေတာ္နဲ႔အညီ အဂၤါသုံးတန္နဲ႔ျပည့္စုံတဲ့ ဆရာေတာ္ဘုရားလို အလႉခံပုဂၢိဳလ္ကို လႉဒါန္းလိုက္ရတဲ့အတြက္ေတာ့ တပည့္ေတာ္ အတိုင္းမသိ ဝမ္းေျမာက္မိပါတယ္ဘုရား…”” တဲ့…
ဒကာႀကီးစကားၾကားလိုက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ကိုယ္တိုင္ ၾကက္သီးေမႊညင္းေတြထၿပီး…
“” ေကာင္းပါေလ့..ေကာင္းပါေလ..ေကာင္းပါေလ့… ဘုန္းႀကီးတသက္နဲ႔တကိုယ္ ဒီလိုအလႉရွင္မ်ိဳး မေတြ႕ခဲ့ဖူးပါဘူးဗ်ာ.. လႉတဲ့အလႉ တနည္းအားျဖင့္မိမိျပဳတဲ့ေကာင္းမႈကုသိုလ္အေပၚမွာေတာင္ အစြဲအလန္းမထားေတာ့တဲ့အတြက္ ဒကာႀကီး ေသရင္ ဆြမ္းသြပ္စရာမလိုေတာ့ဘူး… သာဓု သာဓု သာဓု..”” လို႔ ႏႈတ္က ေလးေလးနက္နက္ ရြတ္ဆိုလိုက္ပါေတာ့တယ္…။
(မိုးမခ)
“” ဘုန်းဘုန်း…ကျောင်း…အရှေ့ဘက် ပိန္နဲတောက ဒကာကြီးဦးကောင်းက ဘုန်းကြီးနဲ့တွေ့ချင်လို့တဲ့..ဘုရား…””
“” ဘယ် ဦးကောင်း..””
“” တပည့်တော်တို့ကျောင်းအရှေ့က ပိန္နဲတောကလေ…””
“”အဲ့ဒိပိန္နဲတောကြီးက လူမေနဘူးဆို..””
“” ဟုတ်တယ်..သူတို့က ရွာတောင်အစပ်က စိုက်ပျိုးရေးခြံထဲမှာ အဘိုးကြီး အဘွားကြီးနေကြတာ…သားသမီးလဲမရှိဘူး…””
“” ငါ မသိပါဘူး..သူတို့ကို…””
“” ဘယ်သိမှာတုံး…အဘိုးကြီးရော အဘွားကြီးရော ဒိဌိတွေလေ.. တသက်နဲ့တကိုယ်ဘုန်းကြီးကျောင်း ဒီတခါလာဖူးသေးတာပဲ…””
“” ဟင်..ဟုတ်လား…”” ဆရာတော့်စိတ်ထဲ နည်းနည်းတော့ ထူးဆန်းသွားပါတယ်… စိတ်လဲ စိတ်ဝင်စားသွားမိတယ်…
“” ဘုန်းဘုန်းက ဒီဒေသကို ရောက်တာသိပ်မကြာသေးလို့လေ.. ဒေသခံတွေကတော့ သူတို့အကြောင်းအကုန်သိကြတယ်.. ဗုဒ္ဓဘာသာတာပြောတာ..ဘုန်းကြီးကျောင်းလဲ မလာဘူး.. အိမ်လဲ ဆွမ်းကပ်တို့ ကထိန်သင်္ကန်းကပ်တို့ တခုမှ မလုပ်ဖူးဘူး…ရွာသူရွာသားတွေနဲ့လည်း သိပ်ရောရောနှောနှောနေတာမတွေ့ရဘူး..သူတို့လုပ်တဲ့ခြံနားနီးချင်းတွေလောက်ပဲ အပေါင်းအသင်းရှိတာ…””
ဆရာတော်ဦးပန္တိက သူကျိန်းတဲ့ကျောင်းကနေ ဧည့်တွေ့ကျောင်းလေးဆီကို စင်္ကြ ံလျှောက်လာရင်း ကပ္ပိယမောင်ကျန်ပြောသမျှ နားထောင်လာမိတယ်… “” အိမ်တော့ ဘုရားစင်ရှိလား…””
“” ဘုရားစင်ရှိလားတောင်မသိဘူး…အော် ရှိတယ်..ရှိတယ်.. တခေါက်ဘုန်းဘုန်း ဒီကျောင်းရောက်ခါစက ဝါတွင်းရိပ်သာဖွင့်ပွဲလုပ်တော့ သူတို့ခြံထဲ ပန်းသွားဝယ်ရသေးတယ်..တဲလေးအရှေ့ခန်းမယ် ဘုရားစင်လေးတွေ့ခဲ့တယ်..တပည့်တော်တောင် ဘုရားစင်တော့ ရှိသားဟလို့တွေးလိုက်မိသေးတယ်…””
“” အော်…ဆွမ်းတွေဘာတွေလောင်းလား…””
“” အဲ့လိုလဲ လောင်းပါတယ်..အဘိုးကြီးကိုယ်တိုင်တော့ မဟုတ်ဘူး..အဘွားကြီးပဲ သူတို့နဲ့ခြံနားနီးချင်း ဒေါ်ဘုတ်အိမ်လာလာပြီးစောင့်လောင်းတာ တွေ့တယ်..””
“” အိမ်မှာ ဘုရားစင်ရှိတယ်..သံဃာတွေလဲ ဆွမ်းလောင်းတယ် ဒိဌိမဟုတ်ပါဘူးကွ..မင်းကလဲ…””
“” ဒါပေမဲ့ သူတို့က ရွာနီးစပ်ချုပ်က ဘုန်းကြီးကျောင်းတွေကျ အဝင်အထွက်မရှိဘူးဘုရား..ဒါကြောင့် တရွာလုံးက သူတို့ကို ဒိဌိတွေလို့ ပြောတာပဲဘုရား…””
“” ကဲကဲ တော်တော် ကျောင်းရောက်ခါနီးနေပြီ..ဧည့်သည်တွေ ကြားသွားလို့မတော်ဘူး…””
ကျောင်းပေါ်တက်လိုက်တော့ အသက်ခြောက်ဆယ်ကျော် ခုနှစ်ဆယ်နီးပါး ကျက်သရေရွှန်းတဲ့ရုပ်ရည်ရူပကာယနဲ့ ဒကာကြီးတစ်ယောက်ရယ် ဖြူဖြူဖိုင့်ဖိုင့် ဒကာမကြီးတစ်ယောက်ရယ် ဘေးမှာ လှူဖွယ်ပစ္စည်းလေးတွေထဲ့ထားတဲ့ လင်ပန်းလေးချလို့ ဆရာတော်အလာကို စောင့်နေတာတွေ့ရပါတယ်…
ဆရာတော်ကြွလာတာမြင်တော့ ဒကာကြီးက လက်အုပ်ချီပြီး ပြုံးယောင်ပြုတယ်… ဒကာမကြီးကတော့ မွန်မွန်ရည်ရည်ကြီးပြုံးလို့… “” တပည့်တော်တို့ရောက်လာတာနဲ့ ဘုန်းဘုန်းအိပ်ရေးပျက်သွားပြီထင်တယ်…””
“” မပျက်ပါဘူး ဒကာကြီး ရေလေးချိုးမလို့လုပ်နေတာပါ..””
“” အော် တင်ပါးဘုရား…””
တကာကြီးဦးကောင်းရဲ့မျက်နှာနေမျက်နှာထားနဲ့ စကားပြောပုံအမူအရာက အင်မတန်ငြိမ်းအေးလှတယ်.. လူပုံပန်းသဏ္ဌန် အကဲခတ်ကြည့်တော့လဲ ပြေပြေပြစ်ပြစ်မျက်နှာမှာ နှာတံပေါ်ပေါ် နားရွက်ဝိုင်းဝိုင်းနဲ့ ပညာရှိဥပတိရုပ်လက္ခဏာမျိုးတွေ့ရတယ်…
“” တပည့်တော်လာရင်းကတော့ ဘုန်းဘုန်းကျောင်းမှာ နိုင်ငံတကာအဆင့်မှီ တရားရိပ်သာကြီးတခုဖွင့်မယ်လို့ တီဗီမှာ ကြော်ငြာတာတွေ့လို့ တပည့်တော်တို့လဲ အလှူငွေလေး ထည့်ချင်လို့ပါဘုရား…””
“” အော့်..ဟုတ်ကဲ့..ဒကာကြီး ..ဒါဆို ခဏနော် မောင်ကျန်ရေ..အလှူငွေစရင်းကိုင်တဲ့ ဦးပန္တိကို သွားလျှောက်လိုက်.. တရားရိပ်သာအတွက် အလှူရှင်လာတယ်လို့
စရင်းသွင်းပြီး အလှူငွေလက်ခံရအောင်လာခဲ့ပါဦးတဲ့လို့…””
အမှန်အတိုင်းပြောရရင် အထင်သေးတာမဟုတ်ပေမဲ့ ဒကာမကြီးနဲ့ဒကာမကြီး ပုံပန်းသဏ္ဌန်ကြည့်ပြီး အလှူငွေကို နှစ်သိန်းသုံးသိန်းလောက်မှတ်တာပေါ့…
ဦးပန္တိရောက်လာပြီး အလှူငွေလက်ခံတော့မှ ဒကာကြီးက ဒကာကြီးနဲ့ ဒကာမကြီးကြားထဲ ညှပ်ထိုင်ထားတဲ့ ဆာလာအိတ်အဝါလေးထဲကနေ တစ်သောင်းတန်းအုပ်ကြီးတွေကို တအုပ်ချင်းထုတ်ပြီးစီနေတာ အကြာကြီးပဲ.. အဲ့တော့မှ ဆရာတော်ရော ဦးပန္တိရော မောင်ကျန်ရော မျက်လုံးတွေ ပြူးကုန်တယ်…
“” ဒါ စုစုပေါင်း သိန်းတထောင့်ငါးရာရှိပါတယ်ဘုရား.. ဦးဇင်းမရိုမသေ စစ်လိုက်ပါဦးဘုရား..သိန်းတထောင်က တရာရိပ်သာကြီးဆောက်တဲ့အထဲ လှူဒန်းပါတယ်ဘုရား… ကျန်တဲ့သိန်းငါးရာကတော့ ဝါတွင်းတရာစခန်းဖွင့်တဲ့အခါ အလှူရှင်မရှိတဲ့ရက်တိုင်း တပည့်တော်တို့က ဆွမ်းကွမ်းဆေးနဲ့ အာရုံဆွမ်းနေ့ဆွမ်း ကုသိုလ်ယူတာပါဘုရား…””
ဆရာတော်လဲ အံ့သြ.. ဦးပန္တိလဲ အံ့သြ..မောင်ကျန်လဲ အံ့သြပေါ့လေ.. ပိုပြီးအံ့သြဖို့ကောင်းတာက ဒီသိန်းပေါင်းတစ်ထောင့်ငါးရာ လှူဒါန်းတဲ့အလှုကို ဘယ်ဧည့်ပရိတ်သက်တစ်ယောက်မှ မဖိတ်ကြားပဲ လှူဖွယ်လင်ပန်းလေးတစ်ချပ်နဲ့ တစ်ထိုင်ထဲ ယတိပြတ်လှူဒါန်းလိုကိတာကိုပါပဲ…
“” ဘယ်သူ့မှလဲ ဖိတ်မနေတော့ပါဘူးဘုရား..ကိုယ်ကဖိတ်တော့လဲ ဝတ္တရားအရလာပြီး မဆာပဲစား…လက်ဆောင်တွေယူလာရနဲ့ ပင်ပန်းပါတယ်ဘုရား…တခါချက်ကြဦးဟ ပြုတ်ကြဦးဟ ကျွေးမွေးဧည့်ခံကြဦးဟနဲ့..ဘေးကလူတွေတာဝန်ပိုမှာလဲစိုးတယ်ဘုရား…””
“” ကောင်းပါလေ့..ကောင်းပါလေ့..ဒကာကြီး..တိုတိုတုတ်တုတ်ပေါ့ဗျာ..”” ဒကာကြီးကြည့်ပြီး ဆရာတော့်ရဲ့ခမည်းတော်ကြီးကို ရုပ်ချည်းသတိရလိုက်မိတယ်…
ဆရာတော့်ရဲ့ခမည်းတော်ကြီးက ယောင်ထုံးကြီးနဲ့ ရှေးခေတ်က တောသူဌေးကြီးပေါ့.. ခမည်းတော်ကြီးက အင်မတန်ရိုးသားတယ်..င ါးပါးသီလကို ခါးဝတ်ပုဆိုးလို မြဲမြံအောင်အားထုတ်တယ်..အင်မတန်လဲ စရဏအားကောင်းတယ်…တိုင်းရင်းဆေးလာမလား..နက္ခက်ဗေဒင်လာမလား..အထက်လမ်းကျင့်စဉ်လာမလား..လေ့လာလိုက်စားမှု့ကလဲ စူးရှတယ်…
ခမည်းတော်ကြီးက ဒီပြင်ရွာကပါ.. မယ်တော်ကြီးနဲ့အိမ်ထောင်ကျပြီးမှ ဆံထုံးနောက်ယောင်ပါပြီး မယ်တော်ကြီးရွာလိုက်လာရှာတာ… ဆရာတော် လူမမယ်အရွယ်လေးကတည်းက မယ်တ်ာကြီးက ဆုံးသွားတော့ မုဆိုးဖိုဘဝနဲ့ ဆရာတော့်ကို တစ်ယောက်ထဲစောင့်ရှောက်ခဲ့တယ်..
ဆရာတော်တို့သိတက်ကတည်းက ခမည်းတော်ကြီးက ရွာထဲက ဘုန်းကြီးကျောင်းကို တခါမှ မသွားဖူးဘူး… ဥပုဒ်နေ့တိုင်း ဘုရာစင်အရှေ့မှာ ကိုယ့်ဘာသာငါးပါသီလယူပြီး ဥပုဒ်စောင့်တည်တယ်…
ဆရာတော် နည်းနည်းအရွယ်လေးရလာတော့.. “” အဖေ ဘာလို့ ဘုန်းကြီးကျောင်းမသွားတာလဲ”” ဆိုတော့ ဘုန်းကြီးကျောင်းသွား ဥပုဒ်စောင့်ပြီး ငါးပါးသီလမလုံတဲ့သူတွေနဲ့ အတူတူဖြစ်သွားမှာစိုးလို့တဲ့…
ဒီလိုနဲ့ မိုးကုတ်မှာအိမ်ထောင်ကျတဲ့ ဆရာတော့်မယ်တော်ကြီးရဲ့ညီမက အလှူလုပ်တော့ ဆရာတော့်ကိုလဲ မောင်ရင်လောင်းထဲထည့်လိုက်တာကြောင့် ခမည်းတော်ကြီးနဲ့မိုးကုတ်မြို့ကိုရောက်ခဲ့ရတယ်..
အလှူရေစက်ချတရားမှာ ဘုန်းကြီးဟောတဲ့တရားကို နာပြီး ခမည်းတော်ကြီးက အလွန်သဘောကျနှစ်ခြိုက်ကာ ဆရာ့တော်ကိုလဲ တော်တော်လေးစားကြည်ညိုသွားတယ်.. အလှူပြီးတော့ အိမ်တန်းမပြန်သေးပဲထိုဆရာတော်ဘုရားကြီးဖွင့်တဲ့ ရိပ်သာမှာ တစ်လ တရားစခန်းဝင်တယ်…
အအေးကြိုက်တဲ့ကိုရင်လေးကလဲ ကိုရင်ဘဝနဲ့မိုးကုတ်ကျောင်းမှာပျော်နေတော့ ခမည်းတော်ကြီး ရိပ်သာကထွက်တဲ့အခါ ရွာပြန်ပြီး လယ်တွေ မြေတွေ နွားတွေ နဲ့အိမ်ပါမကျန် အကုန်ရောင်းချကာ မိုးကုတ်ကျောင်းမှာ တခါတည်းဘုန်းကြီး ဝတ်လိုက်ပါတော့တယ်..
ကိုရင်လေးဖြစ်တဲ့ ဆရာတော်ကလဲ သာသနာမှာပျော်ပြီး ကိုရင်လေးဘဝကစပြီး စာဝါတွေလိုက်ခဲ့တယ်… ဆရာတော်ဓမ္မစရိယာဘွဲ့ရတဲ့နှစ်မှာ ခမည်းတော်ကြီး နတ်ရွာစံခဲ့ရှာတယ်…
“” တပည့်တော်တို့လဲ ဘုန်းဘုန်းကျောင်းအရှေ့က ပိန်နဲတောကြီးကို တဧက သိန်းနှစ်ရာနဲ့ ဆယ့်ငါးဧကရှိတာ အကုန်ရောင်းပစ်လိုက်ပြီဘုရာ…””
“” အော် ဟုတ်လား ဘယ်ကဝယ်လိုက်တာတုံးဒကာကြီး…””
“” မန်းလေးက တရုပ်ကျောက်သူဌေးတစ်ယောက်ပဲဘုရား.. သူကလဲ ဗုဒ္ဓဘာသာပဲ..ဘိုးဘွားရိပ်သာနဲ့ စာသင်တိုက်အတွက်ဝယ်လှူတယ်ပြောတာပဲဘုရား..””
“” အော့် ကောင်းပါ့ဗျာ..ကြားရတာ မင်္ဂလာရှိလိုက်တာ…””
ဆရာတော်နဲ့ ဒကာကြီးတို့ စကားစမည်အနည်းငယ်ပြောပြီး ဆရာတော်က အနုမောဒနာတရားပေးကာ သိန်းတထောင့်ငါးရာအလှူကြီးကို ရေစက်ချပါတယ်…
“” ကဲ ဒကာကြီးနဲ့ဒကာမကြီးတို့ အလှူကြီးပေးပြီးပြီဆိုတော့ ဘာတွေများဆုတောင်းကြတုံးဗျာ…””
ရေစက်ချပြီး ဒကာကြီးကို ဆရာတော်က ရင်းရင်းနှီးနှီး အရွှန်းဖောက်လိုက်တော့ ဒကာကြီးက တည်ကြည်လေးနက်သော အမူအရာနဲ့.. “” တပည့်တော် ဘာဆုမှ မတောင်းပါဘူးဘုရား…””
ဒကာကြီးစကားကြောင့် ဆရာတော်ဘုရားက အံ့သြပြီးနှုတ်ဆိတ်သွားပေမဲ့ စကားသွက်တဲ့ ကပ္ပိယကြီး မောင်ကျန်က… “” ဟုတ်ပါ့မလား ဘကြီး လူ့စည်းစိမ် နတ်စည်းစိမ် စင်္ကြဝတေးမင်းစည်စိမ်းတွေ ဆုမတောင်းလိုက်ဘူးလား…””
မောင်ကျန် အဖျင်းအနောက်စကားကြောင့် ဆရာတော်ဦးပန္တိက.. “” ဒကာကြီးက အဲ့ဒါတွေ လိုချင်ပုံမရပါဘူးနော် ဆုတောင်းချင်းဆုတောင်း နိဗ္ဗာန်ပဲ တိုက်ရိုက်ဆုတောင်းတော့မပေါ့..မဟုတ်ဘူးလားနော့ဒကာကြီးတဲ့…
“” တပည့်တော် ခုလှူတဲ့အလှူက လူ့စည်စိမ် နတ်စည်စိမ် စင်္ကြဝတေးမင်းစည်းစိမ်မှသည် နိဗ္ဗာန်ရောက်ပါစေဆိုတဲ့ အမြင့်ဆုံးရည်ရွယ်ချတ်အထိ ဘာရည်ရွယ်ချတ်မှ မပါပါဘူးဘုရား.. အဲ့လိုကိုယ့်ပြန်ရမဲ့ အကျိုးမျှော်ကိုးပြီး လှူတယ်ဆိုရင် စီးပွားရေးလုပ်သလို အမြတ်လိုချင်လို့ အရင်းအနှီးချသလို ဖြစ်နေမှာပေါ့ဘုရား…
တပည့်တော်အလှူက ရှင်းတယ် သန့်တယ်ဘုရား.. တပည့်တော်အလှူငွေထည့်လိုက်တဲ့ ရိပ်သာမှာ ဘုန်းကြီးရဟန်း သီလရှင် အမျိုးသားယောဂီ အမျိုးသမီးယောဂီ စတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေ ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်းနဲ့ တရားဘာဝနာ အားထုတ်စီးဖြန်းတာမြင်ရင် တပည့်တော်စိတ်ချမ်းသာတယ်ဘုရား…
တပည့်တော်လှူလိုက်တဲ့ ဝတ္ထုငွေနဲ့ ဆရာတော်ဘုရားတို့ ရိပ်သာဝင်တဲ့သူတို့ ဆာလောင်နေတဲ့ဝမ်းကို ဖြည့်တင်းလိုက်နိုင်တယ်ဆို တပည့်တော်ကျေနပ်ပါပြီဘုရား..
တပည့်တော်လှူတယ်ဆိုတာ တပါးသူတွေငြိမ်းအေးစေချင်လို့.. တပါးသူတွေ ဝမ်းဝစေချင်လို့ သူတို့အတွက် တပည့်တော်ကလှူတာပါပဲဘုရား.. တပည့်တော်အတွက် ဘာရပါစေ ညာရပါစေဆိုတဲ့ စိတ်တွေ တပည့်တော်မထားဘူးဘုရား..
ဒါပေသိ ဘုရားတရားတော်နဲ့အညီ အင်္ဂါသုံးတန်နဲ့ပြည့်စုံတဲ့ ဆရာတော်ဘုရားလို အလှူခံပုဂ္ဂိုလ်ကို လှူဒါန်းလိုက်ရတဲ့အတွက်တော့ တပည့်တော် အတိုင်းမသိ ဝမ်းမြောက်မိပါတယ်ဘုရား…”” တဲ့…
ဒကာကြီးစကားကြားလိုက်တော့ ဆရာတော်ကိုယ်တိုင် ကြက်သီးမွှေညင်းတွေထပြီး…
“” ကောင်းပါလေ့..ကောင်းပါလေ..ကောင်းပါလေ့… ဘုန်းကြီးတသက်နဲ့တကိုယ် ဒီလိုအလှူရှင်မျိုး မတွေ့ခဲ့ဖူးပါဘူးဗျာ.. လှူတဲ့အလှူ တနည်းအားဖြင့်မိမိပြုတဲ့ကောင်းမှုကုသိုလ်အပေါ်မှာတောင် အစွဲအလန်းမထားတော့တဲ့အတွက် ဒကာကြီး သေရင် ဆွမ်းသွပ်စရာမလိုတော့ဘူး… သာဓု သာဓု သာဓု..”” လို့ နှုတ်က လေးလေးနက်နက် ရွတ်ဆိုလိုက်ပါတော့တယ်…။
(မိုးမခ)
#####################
“” ဘုန္းဘုန္း…ေက်ာင္း…အေရွ႕ဘက္ ပိႏၷဲေတာက ဒကာႀကီးဦးေကာင္းက ဘုန္းႀကီးနဲ႔ေတြ႕ခ်င္လို႔တဲ့..ဘုရား…””
“” ဘယ္ ဦးေကာင္း..””
“” တပည့္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းအေရွ႕က ပိႏၷဲေတာကေလ…””
“”အဲ့ဒိပိႏၷဲေတာႀကီးက လူေမနဘူးဆို..””
“” ဟုတ္တယ္..သူတို႔က ႐ြာေတာင္အစပ္က စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံထဲမွာ အဘိုးႀကီး အဘြားႀကီးေနၾကတာ…သားသမီးလဲမရွိဘူး…””
“” ငါ မသိပါဘူး..သူတို႔ကို…””
“” ဘယ္သိမွာတုံး…အဘိုးႀကီးေရာ အဘြားႀကီးေရာ ဒိဌိေတြေလ.. တသက္နဲ႔တကိုယ္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ဒီတခါလာဖူးေသးတာပဲ…””
“” ဟင္..ဟုတ္လား…”” ဆရာေတာ့္စိတ္ထဲ နည္းနည္းေတာ့ ထူးဆန္းသြားပါတယ္… စိတ္လဲ စိတ္ဝင္စားသြားမိတယ္…
“” ဘုန္းဘုန္းက ဒီေဒသကို ေရာက္တာသိပ္မၾကာေသးလို႔ေလ.. ေဒသခံေတြကေတာ့ သူတို႔အေၾကာင္းအကုန္သိၾကတယ္.. ဗုဒၶဘာသာတာေျပာတာ..ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလဲ မလာဘူး.. အိမ္လဲ ဆြမ္းကပ္တို႔ ကထိန္သကၤန္းကပ္တို႔ တခုမွ မလုပ္ဖူးဘူး…႐ြာသူ႐ြာသားေတြနဲ႔လည္း သိပ္ေရာေရာေႏွာေႏွာေနတာမေတြ႕ရဘူး..သူတို႔လုပ္တဲ့ၿခံနားနီးခ်င္းေတြေလာက္ပဲ အေပါင္းအသင္းရွိတာ…””
ဆရာေတာ္ဦးပႏၲိက သူက်ိန္းတဲ့ေက်ာင္းကေန ဧည့္ေတြ႕ေက်ာင္းေလးဆီကို စၾကၤ ံေလွ်ာက္လာရင္း ကပၸိယေမာင္က်န္ေျပာသမွ် နားေထာင္လာမိတယ္… “” အိမ္ေတာ့ ဘုရားစင္ရွိလား…””
“” ဘုရားစင္ရွိလားေတာင္မသိဘူး…ေအာ္ ရွိတယ္..ရွိတယ္.. တေခါက္ဘုန္းဘုန္း ဒီေက်ာင္းေရာက္ခါစက ဝါတြင္းရိပ္သာဖြင့္ပြဲလုပ္ေတာ့ သူတို႔ၿခံထဲ ပန္းသြားဝယ္ရေသးတယ္..တဲေလးအေရွ႕ခန္းမယ္ ဘုရားစင္ေလးေတြ႕ခဲ့တယ္..တပည့္ေတာ္ေတာင္ ဘုရားစင္ေတာ့ ရွိသားဟလို႔ေတြးလိုက္မိေသးတယ္…””
“” ေအာ္…ဆြမ္းေတြဘာေတြေလာင္းလား…””
“” အဲ့လိုလဲ ေလာင္းပါတယ္..အဘိုးႀကီးကိုယ္တိုင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး..အဘြားႀကီးပဲ သူတို႔နဲ႔ၿခံနားနီးခ်င္း ေဒၚဘုတ္အိမ္လာလာၿပီးေစာင့္ေလာင္းတာ ေတြ႕တယ္..””
“” အိမ္မွာ ဘုရားစင္ရွိတယ္..သံဃာေတြလဲ ဆြမ္းေလာင္းတယ္ ဒိဌိမဟုတ္ပါဘူးကြ..မင္းကလဲ…””
“” ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ႐ြာနီးစပ္ခ်ဳပ္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြက် အဝင္အထြက္မရွိဘူးဘုရား..ဒါေၾကာင့္ တ႐ြာလုံးက သူတို႕ကို ဒိဌိေတြလို႔ ေျပာတာပဲဘုရား…””
“” ကဲကဲ ေတာ္ေတာ္ ေက်ာင္းေရာက္ခါနီးေနၿပီ..ဧည့္သည္ေတြ ၾကားသြားလို႔မေတာ္ဘူး…””
ေက်ာင္းေပၚတက္လိုက္ေတာ့ အသက္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ ခုႏွစ္ဆယ္နီးပါး က်က္သေရ႐ႊန္းတဲ့႐ုပ္ရည္႐ူပကာယနဲ႔ ဒကာႀကီးတစ္ေယာက္ရယ္ ျဖဴျဖဴဖိုင့္ဖိုင့္ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္ရယ္ ေဘးမွာ လႉဖြယ္ပစၥည္းေလးေတြထဲ့ထားတဲ့ လင္ပန္းေလးခ်လို႔ ဆရာေတာ္အလာကို ေစာင့္ေနတာေတြ႕ရပါတယ္…
ဆရာေတာ္ႂကြလာတာျမင္ေတာ့ ဒကာႀကီးက လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ၿပဳံးေယာင္ျပဳတယ္… ဒကာမႀကီးကေတာ့ မြန္မြန္ရည္ရည္ႀကီးၿပဳံးလို႔… “” တပည့္ေတာ္တို႔ေရာက္လာတာနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းအိပ္ေရးပ်က္သြားၿပီထင္တယ္…””
“” မပ်က္ပါဘူး ဒကာႀကီး ေရေလးခ်ိဳးမလို႔လုပ္ေနတာပါ..””
“” ေအာ္ တင္ပါးဘုရား…””
တကာႀကီးဦးေကာင္းရဲ႕မ်က္ႏွာေနမ်က္ႏွာထားနဲ႔ စကားေျပာပုံအမူအရာက အင္မတန္ၿငိမ္းေအးလွတယ္.. လူပုံပန္းသဏၭန္ အကဲခတ္ၾကည့္ေတာ့လဲ ေျပေျပျပစ္ျပစ္မ်က္ႏွာမွာ ႏွာတံေပၚေပၚ နား႐ြက္ဝိုင္းဝိုင္းနဲ႔ ပညာရွိဥပတိ႐ုပ္လကၡဏာမ်ိဳးေတြ႕ရတယ္…
“” တပည့္ေတာ္လာရင္းကေတာ့ ဘုန္းဘုန္းေက်ာင္းမွာ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မွီ တရားရိပ္သာႀကီးတခုဖြင့္မယ္လို႔ တီဗီမွာ ေၾကာ္ျငာတာေတြ႕လို႔ တပည့္ေတာ္တို႔လဲ အလႉေငြေလး ထည့္ခ်င္လို႔ပါဘုရား…””
“” ေအာ့္..ဟုတ္ကဲ့..ဒကာႀကီး ..ဒါဆို ခဏေနာ္ ေမာင္က်န္ေရ..အလႉေငြစရင္းကိုင္တဲ့ ဦးပႏၲိကို သြားေလွ်ာက္လိုက္.. တရားရိပ္သာအတြက္ အလႉရွင္လာတယ္လို႔
စရင္းသြင္းၿပီး အလႉေငြလက္ခံရေအာင္လာခဲ့ပါဦးတဲ့လို႔…””
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ အထင္ေသးတာမဟုတ္ေပမဲ့ ဒကာမႀကီးနဲ႔ဒကာမႀကီး ပုံပန္းသဏၭန္ၾကည့္ၿပီး အလႉေငြကို ႏွစ္သိန္းသုံးသိန္းေလာက္မွတ္တာေပါ့…
ဦးပႏၲိေရာက္လာၿပီး အလႉေငြလက္ခံေတာ့မွ ဒကာႀကီးက ဒကာႀကီးနဲ႔ ဒကာမႀကီးၾကားထဲ ညႇပ္ထိုင္ထားတဲ့ ဆာလာအိတ္အဝါေလးထဲကေန တစ္ေသာင္းတန္းအုပ္ႀကီးေတြကို တအုပ္ခ်င္းထုတ္ၿပီးစီေနတာ အၾကာႀကီးပဲ.. အဲ့ေတာ့မွ ဆရာေတာ္ေရာ ဦးပႏၲိေရာ ေမာင္က်န္ေရာ မ်က္လုံးေတြ ျပဴးကုန္တယ္…
“” ဒါ စုစုေပါင္း သိန္းတေထာင့္ငါးရာရွိပါတယ္ဘုရား.. ဦးဇင္းမ႐ိုမေသ စစ္လိုက္ပါဦးဘုရား..သိန္းတေထာင္က တရာရိပ္သာႀကီးေဆာက္တဲ့အထဲ လႉဒန္းပါတယ္ဘုရား… က်န္တဲ့သိန္းငါးရာကေတာ့ ဝါတြင္းတရာစခန္းဖြင့္တဲ့အခါ အလႉရွင္မရွိတဲ့ရက္တိုင္း တပည့္ေတာ္တို႔က ဆြမ္းကြမ္းေဆးနဲ႔ အာ႐ုံဆြမ္းေန႔ဆြမ္း ကုသိုလ္ယူတာပါဘုရား…””
ဆရာေတာ္လဲ အံ့ၾသ.. ဦးပႏၲိလဲ အံ့ၾသ..ေမာင္က်န္လဲ အံ့ၾသေပါ့ေလ.. ပိုၿပီးအံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတာက ဒီသိန္းေပါင္းတစ္ေထာင့္ငါးရာ လႉဒါန္းတဲ့အလႈကို ဘယ္ဧည့္ပရိတ္သက္တစ္ေယာက္မွ မဖိတ္ၾကားပဲ လႉဖြယ္လင္ပန္းေလးတစ္ခ်ပ္နဲ႔ တစ္ထိုင္ထဲ ယတိျပတ္လႉဒါန္းလိုကိတာကိုပါပဲ…
“” ဘယ္သူ႔မွလဲ ဖိတ္မေနေတာ့ပါဘူးဘုရား..ကိုယ္ကဖိတ္ေတာ့လဲ ဝတၱရားအရလာၿပီး မဆာပဲစား…လက္ေဆာင္ေတြယူလာရနဲ႔ ပင္ပန္းပါတယ္ဘုရား…တခါခ်က္ၾကဦးဟ ျပဳတ္ၾကဦးဟ ေကြၽးေမြးဧည့္ခံၾကဦးဟနဲ႔..ေဘးကလူေတြတာဝန္ပိုမွာလဲစိုးတယ္ဘုရား…””
“” ေကာင္းပါေလ့..ေကာင္းပါေလ့..ဒကာႀကီး..တိုတိုတုတ္တုတ္ေပါ့ဗ်ာ..”” ဒကာႀကီးၾကည့္ၿပီး ဆရာေတာ့္ရဲ႕ခမည္းေတာ္ႀကီးကို ႐ုပ္ခ်ည္းသတိရလိုက္မိတယ္…
ဆရာေတာ့္ရဲ႕ခမည္းေတာ္ႀကီးက ေယာင္ထုံးႀကီးနဲ႔ ေရွးေခတ္က ေတာသူေဌးႀကီးေပါ့.. ခမည္းေတာ္ႀကီးက အင္မတန္႐ိုးသားတယ္..င ါးပါးသီလကို ခါးဝတ္ပုဆိုးလို ၿမဲၿမံေအာင္အားထုတ္တယ္..အင္မတန္လဲ စရဏအားေကာင္းတယ္…တိုင္းရင္းေဆးလာမလား..နကၡက္ေဗဒင္လာမလား..အထက္လမ္းက်င့္စဥ္လာမလား..ေလ့လာလိုက္စားမႈ႕ကလဲ စူးရွတယ္…
ခမည္းေတာ္ႀကီးက ဒီျပင္႐ြာကပါ.. မယ္ေတာ္ႀကီးနဲ႔အိမ္ေထာင္က်ၿပီးမွ ဆံထုံးေနာက္ေယာင္ပါၿပီး မယ္ေတာ္ႀကီး႐ြာလိုက္လာရွာတာ… ဆရာေတာ္ လူမမယ္အ႐ြယ္ေလးကတည္းက မယ္တ္ာႀကီးက ဆုံးသြားေတာ့ မုဆိုးဖိုဘဝနဲ႔ ဆရာေတာ့္ကို တစ္ေယာက္ထဲေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္..
ဆရာေတာ္တို႔သိတက္ကတည္းက ခမည္းေတာ္ႀကီးက ႐ြာထဲက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို တခါမွ မသြားဖူးဘူး… ဥပုဒ္ေန႔တိုင္း ဘုရာစင္အေရွ႕မွာ ကိုယ့္ဘာသာငါးပါသီလယူၿပီး ဥပုဒ္ေစာင့္တည္တယ္…
ဆရာေတာ္ နည္းနည္းအ႐ြယ္ေလးရလာေတာ့.. “” အေဖ ဘာလို႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမသြားတာလဲ”” ဆိုေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြား ဥပုဒ္ေစာင့္ၿပီး ငါးပါးသီလမလုံတဲ့သူေတြနဲ႔ အတူတူျဖစ္သြားမွာစိုးလို႔တဲ့…
ဒီလိုနဲ႔ မိုးကုတ္မွာအိမ္ေထာင္က်တဲ့ ဆရာေတာ့္မယ္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ညီမက အလႉလုပ္ေတာ့ ဆရာေတာ့္ကိုလဲ ေမာင္ရင္ေလာင္းထဲထည့္လိုက္တာေၾကာင့္ ခမည္းေတာ္ႀကီးနဲ႔မိုးကုတ္ၿမိဳ႕ကိုေရာက္ခဲ့ရတယ္..
အလႉေရစက္ခ်တရားမွာ ဘုန္းႀကီးေဟာတဲ့တရားကို နာၿပီး ခမည္းေတာ္ႀကီးက အလြန္သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္ကာ ဆရာ့ေတာ္ကိုလဲ ေတာ္ေတာ္ေလးစားၾကည္ညိဳသြားတယ္.. အလႉၿပီးေတာ့ အိမ္တန္းမျပန္ေသးပဲထိုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးဖြင့္တဲ့ ရိပ္သာမွာ တစ္လ တရားစခန္းဝင္တယ္…
အေအးႀကိဳက္တဲ့ကိုရင္ေလးကလဲ ကိုရင္ဘဝနဲ႔မိုးကုတ္ေက်ာင္းမွာေပ်ာ္ေနေတာ့ ခမည္းေတာ္ႀကီး ရိပ္သာကထြက္တဲ့အခါ ႐ြာျပန္ၿပီး လယ္ေတြ ေျမေတြ ႏြားေတြ နဲ႔အိမ္ပါမက်န္ အကုန္ေရာင္းခ်ကာ မိုးကုတ္ေက်ာင္းမွာ တခါတည္းဘုန္းႀကီး ဝတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္..
ကိုရင္ေလးျဖစ္တဲ့ ဆရာေတာ္ကလဲ သာသနာမွာေပ်ာ္ၿပီး ကိုရင္ေလးဘဝကစၿပီး စာဝါေတြလိုက္ခဲ့တယ္… ဆရာေတာ္ဓမၼစရိယာဘြဲ႕ရတဲ့ႏွစ္မွာ ခမည္းေတာ္ႀကီး နတ္႐ြာစံခဲ့ရွာတယ္…
“” တပည့္ေတာ္တို႔လဲ ဘုန္းဘုန္းေက်ာင္းအေရွ႕က ပိန္နဲေတာႀကီးကို တဧက သိန္းႏွစ္ရာနဲ႔ ဆယ့္ငါးဧကရွိတာ အကုန္ေရာင္းပစ္လိုက္ၿပီဘုရာ…””
“” ေအာ္ ဟုတ္လား ဘယ္ကဝယ္လိုက္တာတုံးဒကာႀကီး…””
“” မန္းေလးက တ႐ုပ္ေက်ာက္သူေဌးတစ္ေယာက္ပဲဘုရား.. သူကလဲ ဗုဒၶဘာသာပဲ..ဘိုးဘြားရိပ္သာနဲ႔ စာသင္တိုက္အတြက္ဝယ္လႉတယ္ေျပာတာပဲဘုရား..””
“” ေအာ့္ ေကာင္းပါ့ဗ်ာ..ၾကားရတာ မဂၤလာရွိလိုက္တာ…””
ဆရာေတာ္နဲ႔ ဒကာႀကီးတို႔ စကားစမည္အနည္းငယ္ေျပာၿပီး ဆရာေတာ္က အႏုေမာဒနာတရားေပးကာ သိန္းတေထာင့္ငါးရာအလႉႀကီးကို ေရစက္ခ်ပါတယ္…
“” ကဲ ဒကာႀကီးနဲ႔ဒကာမႀကီးတို႔ အလႉႀကီးေပးၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ဘာေတြမ်ားဆုေတာင္းၾကတုံးဗ်ာ…””
ေရစက္ခ်ၿပီး ဒကာႀကီးကို ဆရာေတာ္က ရင္းရင္းႏွီးႏွီး အ႐ႊန္းေဖာက္လိုက္ေတာ့ ဒကာႀကီးက တည္ၾကည္ေလးနက္ေသာ အမူအရာနဲ႔.. “” တပည့္ေတာ္ ဘာဆုမွ မေတာင္းပါဘူးဘုရား…””
ဒကာႀကီးစကားေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဘုရားက အံ့ၾသၿပီးႏႈတ္ဆိတ္သြားေပမဲ့ စကားသြက္တဲ့ ကပၸိယႀကီး ေမာင္က်န္က… “” ဟုတ္ပါ့မလား ဘႀကီး လူ႔စည္းစိမ္ နတ္စည္းစိမ္ စၾကၤဝေတးမင္းစည္စိမ္းေတြ ဆုမေတာင္းလိုက္ဘူးလား…””
ေမာင္က်န္ အဖ်င္းအေနာက္စကားေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဦးပႏၲိက.. “” ဒကာႀကီးက အဲ့ဒါေတြ လိုခ်င္ပုံမရပါဘူးေနာ္ ဆုေတာင္းခ်င္းဆုေတာင္း နိဗၺာန္ပဲ တိုက္႐ိုက္ဆုေတာင္းေတာ့မေပါ့..မဟုတ္ဘူးလားေနာ့ဒကာႀကီးတဲ့…
“” တပည့္ေတာ္ ခုလႉတဲ့အလႉက လူ႔စည္စိမ္ နတ္စည္စိမ္ စၾကၤဝေတးမင္းစည္းစိမ္မွသည္ နိဗၺာန္ေရာက္ပါေစဆိုတဲ့ အျမင့္ဆုံးရည္႐ြယ္ခ်တ္အထိ ဘာရည္႐ြယ္ခ်တ္မွ မပါပါဘူးဘုရား.. အဲ့လိုကိုယ့္ျပန္ရမဲ့ အက်ိဳးေမွ်ာ္ကိုးၿပီး လႉတယ္ဆိုရင္ စီးပြားေရးလုပ္သလို အျမတ္လိုခ်င္လို႔ အရင္းအႏွီးခ်သလို ျဖစ္ေနမွာေပါ့ဘုရား…
တပည့္ေတာ္အလႉက ရွင္းတယ္ သန္႔တယ္ဘုရား.. တပည့္ေတာ္အလႉေငြထည့္လိုက္တဲ့ ရိပ္သာမွာ ဘုန္းႀကီးရဟန္း သီလရွင္ အမ်ိဳးသားေယာဂီ အမ်ိဳးသမီးေယာဂီ စတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ တရားဘာဝနာ အားထုတ္စီးျဖန္းတာျမင္ရင္ တပည့္ေတာ္စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ဘုရား…
တပည့္ေတာ္လႉလိုက္တဲ့ ဝတၳဳေငြနဲ႔ ဆရာေတာ္ဘုရားတို႔ ရိပ္သာဝင္တဲ့သူတို႔ ဆာေလာင္ေနတဲ့ဝမ္းကို ျဖည့္တင္းလိုက္ႏိုင္တယ္ဆို တပည့္ေတာ္ေက်နပ္ပါၿပီဘုရား..
တပည့္ေတာ္လႉတယ္ဆိုတာ တပါးသူေတြၿငိမ္းေအးေစခ်င္လို႔.. တပါးသူေတြ ဝမ္းဝေစခ်င္လို႔ သူတို႔အတြက္ တပည့္ေတာ္ကလႉတာပါပဲဘုရား.. တပည့္ေတာ္အတြက္ ဘာရပါေစ ညာရပါေစဆိုတဲ့ စိတ္ေတြ တပည့္ေတာ္မထားဘူးဘုရား..
ဒါေပသိ ဘုရားတရားေတာ္နဲ႔အညီ အဂၤါသုံးတန္နဲ႔ျပည့္စုံတဲ့ ဆရာေတာ္ဘုရားလို အလႉခံပုဂၢိဳလ္ကို လႉဒါန္းလိုက္ရတဲ့အတြက္ေတာ့ တပည့္ေတာ္ အတိုင္းမသိ ဝမ္းေျမာက္မိပါတယ္ဘုရား…”” တဲ့…
ဒကာႀကီးစကားၾကားလိုက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ကိုယ္တိုင္ ၾကက္သီးေမႊညင္းေတြထၿပီး…
“” ေကာင္းပါေလ့..ေကာင္းပါေလ..ေကာင္းပါေလ့… ဘုန္းႀကီးတသက္နဲ႔တကိုယ္ ဒီလိုအလႉရွင္မ်ိဳး မေတြ႕ခဲ့ဖူးပါဘူးဗ်ာ.. လႉတဲ့အလႉ တနည္းအားျဖင့္မိမိျပဳတဲ့ေကာင္းမႈကုသိုလ္အေပၚမွာေတာင္ အစြဲအလန္းမထားေတာ့တဲ့အတြက္ ဒကာႀကီး ေသရင္ ဆြမ္းသြပ္စရာမလိုေတာ့ဘူး… သာဓု သာဓု သာဓု..”” လို႔ ႏႈတ္က ေလးေလးနက္နက္ ရြတ္ဆိုလိုက္ပါေတာ့တယ္…။
(မိုးမခ)
Comments
Post a Comment